رُوِیَ عَنْ عَلیٍّ عَلَيهِ السَّلام قال:

وَ إِنَّ لِلذِّکْرِ لَأَهْلًا أَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْیَا بَدَلًا فَلَمْ تَشْغَلْهُمْ تِجَارَةٌ وَ لَا بَیْعٌ عَنْهُ یَقْطَعُونَ بِهِ أَیَّامَ الْحَیَاةِ وَ یَهْتِفُونَ بِالزَّوَاجِرِ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ فِی أَسْمَاعِ الْغَافِلِینَ.

ترجمه حدیث: امیر المؤمنین، علی علیه السلام فرمودند: همانا برای یاد خداوند مردمانی است که ذکر خدا را به جاى دنیا برگزیدند، و هیچ تجارتى یا خرید و فروشى، آنها را از یاد خدا باز نمى‏ دارد. با یاد خدا روزگار مى‏ گذرانند و بانگهایی را که از کارهای حرام باز دارنده است در گوشهای غافلان بر می آورند.

شرح حدیث: «وَ إِنَّ لِلذِّکْرِ لَأَهْلًا أَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْیَا بَدَلًا» از کلمات امیر المؤمنین علی علیه السلام در یکی از خطبه های نهج البلاغه است که می فرماید: برای یاد خداوند مردمانی است که از نظر درونی، به جای اینکه همواره به فکر دنیا باشند، درهمه حال به یاد خدا هستند.

«فَلَمْ تَشْغَلْهُمْ تِجَارَةٌ وَ لَا بَیْعٌ عَنْهُ» آیا اینها برای دنیای خود کار نمی کنند؟ نه! کاسبی می کنند اما کسب، تجارت و بیعشان موجب نمی شود که آنها را از یاد خدا باز دارد. کاسبی اش را می کند ولی در عین حال خدا را یادش نمی رود.

«یَقْطَعُونَ بِهِ أَیَّامَ الْحَیَاةِ» تمام روزگار زندگیشان را با همین یاد خدا می گذرانند.

«وَ یَهْتِفُونَ بِالزَّوَاجِرِ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ فِی أَسْمَاعِ الْغَافِلِینَ» اما نه تنها در بازار در دلشان به یاد خدا هستند، بلکه اگر کسی را هم بینند که دارد کارِ حرام می کند و غافل از خدا است، در گوش او بانگ برمی آورند که: حواست جمع باشد! خدا هست! قیامتی هست! مواظب باش دستت در مال حرام نرود! اینها در گوشهایی که غافل از خدا هستند بانگ برمی آورند؛ بانگهایی که بازدارنده از کارهای حرام است.

منبع: دفتر اطلاع رسانی آیت الله شیخ مجتبی تهرانی