داستان از جایی شروع شد که سایت‌های خبری اعلام کردند بدل مسی (رضا پرستش) وارد سینما شد.
شرح خبر این بود که مجید صالحی برای بازی در فیلم سینمایی«زیرنظر»، بدل ایرانی مسی را دعوت به همکاری کرده است. پس از این خبر، اعتراض‌ها در شبکه‌های مجازی شروع شد.
بسیاری معتقد بودند رضا پرستش تنها به دلیل چهره‌اش وارد سینما شده و این موضوع را برای صنعت سینمای ایران ناامید کننده دانستند. عده‌ای دیگر هم گفتند فردی که نه در کلاس بازیگری و نه در دوره‌ی خاصی شرکت کرده است، چرا باید به جای جوانانی که سال‌ها خاک صحنه‌ی هنر را خورده‌اند، وارد این عرصه شود؟
اظهارنظرها در این زمینه زیاد بود و عده‌ای هم معتقد بودند وقتی درون فیلم‌نامه نیاز به شخصیتی شبیه به یک بازیکن معروف فوتبال است چه می‌توان کرد؟ آن‌ها به شوخی می‌گفتند نکند باید مهران رجبی را گریم کنند و او نقش مسی را بازی کند؟
اما در میان این هیاهوها خبری منتشر شد که قابل توجه است. علیرضا محمودزاده فیلمی را روانه‌ی سی‌و‌یکمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان کرده است به نام «وای آمپول».
این خبر به این جهت مورد توجه است که اتفاقاً درون این فیلم سینمایی هم نیاز به بازیگری شبیه به لیونل مسی بود. اما سازندگان این فیلم به جای استفاده از فردی که صرفاً یک اینفلوئنسر اینستاگرامی است و در همان کلیپ‌های فضای مجازی هم چندان در ایفای نقشش موفق ظاهر نمی‌شود، از بازیگری بهره بردند که هم به مسی شبیه است و هم بارها تجربه‌ی بازیگری دارد. «محسن روشندل» بازیگر جوانی است که در فیلم سینمایی «وای آمپول» نقشی نزدیک به مسی را بازی می‌کند. او سابقه‌ی بازی در چند فیلم و تئاتر را دارد و چند سالی است که در این عرصه فعالیت می‌کند.
در پایان می‌توان گفت اگر خود سینماگران به فکر حوزه‌ی فعالیت خود نباشند و کیفیت بازیگر را فدای شهرت او در فضای مجازی کنند، شاید فیلم فعلی آن‌ها مورد توجه قرار بگیرد. اما بی‌شک روزی خواهد رسید که دیگر سینمایی نمی‌ماند تا این عزیزان در آن فعالیت کنند. آن‌ها با این کارشان در حال ساختن یک سینمای بدلی هستند. سینمایی که بدل‌ها حرف نخست را می‌زنند و نه تجربه و آموزش و تلاش.
