جیم کری در پنلی که از سوی انجمن منتقدان تلویزیونی کمدی درباره کاریکاتورهای وی ترتیب داده شده بود گفت: اینها شکل گرفتند چون نمی‌توانم این موضوع را فقط به عنوان یک کابوس تحمل کنم.
به گفته کری، خلق این کارتون‌ها به او این احساس را می‌دهد که دوباره بچه شده و بازتابی از آن چیزهایی را که هست، ببیند.
وی افزود: این تنها یک راه متمدانه برای روبرو شدن با این مسایل است؛ مثل همراه شدن با صداهای دیگری که شاید از پشت بام شنیده می‌شوند.
وی درباره پاسخش به ترامپ هم توضیح داد و گفت: مجبورم این حس را به یک چیز خلاقانه و معقول بدل کنم، حتی اگر زمان زیادی ببرد. من دارم یک چیز زمخت را بیان می‌کنم که خیلی‌های دیگر هم می‌خواهند آن را بیان کنند و الزاما این کار را به این ترتیب انجام نمی‌دهند.
وی در ادامه اظهار کرد: وقتی یک دم بزرگ پشت ترامپ می‌چسبانم برای این است که همه دارند همین را می‌بینند. می‌بینند که او این دم را دارد.
این بازیگر کانادایی عنوان کرد که در فیس بوک با حمایت از کارهایش روبرو شده است و جماعتی مدام دارند به او می‌گویند که همین احساس را نسبت به ترامپ دارند و او را همین طور می‌بینند که کری تصویر می‌کند.
کری با اشاره به این که این یک راه برای ایجاد یک حس عمومی است، ادامه داد: می‌توانی هر چه می‌خواهی را توییت کنی اما چیزی وجود دارد که آن تصویر را به سمت دیگری می‌برد و آن را برای مصرف کننده‌اش جالب می‌کند.
این بازیگر نقش های کمدی گفت که می‌داند منتقدها هم هستند که موضوعی را تایید و جایگاه آن را تعیین می‌کنند.
وی برای مثال از پرتره سارا هاکبی سندرزس یاد کرد و یادآور شد: من فقط پرتره‌اش را کشیدم و همه گفتند او همین قدر زشت است. در حالی که من نگفته بودم او زشت است، فقط ماهیت او را ارایه کرده بودم. از نظر من زشت بودن یک چیز درونی است.
کری که در سال‌های اخیر بارها درباره تغییر نگاهش نسبت به هویت صحبت کرده بیش از همه در فیلم مستند «جیم و اندی» در این باره صحبت کرده است. این فیلم درباره تغییر عمقی کری برای ایفای نقش اندی کافمن در فیلم «مرد روی ماه» محصول سال ۱۹۹۹ بود.
ایفاگر نقش «ماسک» چندی پیش گفته بود: تازه فهمیدم و گفتم هی یک دقیقه صبر کن اگر از دست دادن جیم کری اینقدر آسان است، پس این جیم کری کوفتی کیست؟
در این نشست کری تاکید کرد که رسیدن به هویت واقعی یک فرد برایش اهمیت پیدا کرده است.
وی گفت: این چیزی است که مرا به خود می‌خواند.
