سینما به عنوان صنعتی تاثیرگذار بیش از یک قرن است که توانسته در جهان جایگاه ویژه‌ای را بین مردم پیدا کند. فوتبال نیز در جایگاه ویژه‌ای از لحاظ محبوبیت برخوردار است؛ اما آیا با کمی تفکر و تأمل نمی‌توان فهمید که این دو باید به صورت مجزا به کار خود ادامه دهند؟! جواب این سوال به اتفاق جدیدی که امسال در سینمای ما با پخش بازی‌های جام جهانی در سالن‌های سینما رخ داده، ربط پیدا می‌کند.
باید بدانیم این دو مقوله به صورت مجزا نیاز به تبلیغ برای جذب مخاطب ندارند؛ بلکه به تنهایی جایگاه بسیار مهمی برای تبلیغات بسیاری از محصولات نیز هستند. پس نمی‌توان دلیل آورد که چون سینما در برهه‌ای از زمان با کمبود مخاطب روبرو شده است، بخواهیم با پخش فوتبال بازگشت مخاطبش را جبران کنیم!
سالن‌های سینما جای نمایش فیلم‌های سینمایی است نه پخش فوتبال و هرچیز دیگری. فرد یا افرادی که به بهانه‌های مختلف دست به چنین اقدامی زدند، خیلی راحت می‌توانند تدابیری متنوع برای پخش فوتبال در مکان‌های دیگری غیر از سینما بیندیشند و به اهداف خود برسند.
می‌توان حق داد که مردم در شرایط کنونی تشنه شادی، دورهمی و هیجان باشند؛ اما آیا این به قیمت خدشه وارد کردن به صنعت پرطرفدار دیگری مانند سینما صحیح است؟!
سینمای حال حاضر آنقدر درگیر مشکلات مختلفی است که اگر سالن‌ها و سانس‌ها را از آن بگیریم، عملاً تیشه به ریشه اش زدیم و باید در دراز مدت شاهد عواقب مخربی در این حوزه باشیم. انگار که دو صنعت مهم را عمداً به جان یکدیگر بیندازیم و متأسفانه از آب گل آلود ماهی بگیریم.
آیا با این تفکر پیاده شده کسی به فکر فیلمسازان بخش خصوصی که همین الان بسیار کمرنگ شدند،هست؟ آیا کسی به شل شدن پایه‌های اصلی سینما فکر می‌کند و ...
زمانی که مسابقه فوتبالی در سینما پخش می‌شود، فقط همان یک ساعت و نیم را درگیر خود نخواهد کرد بلکه ساعت‌ها به هدر می‌رود. ساعت‌هایی که جلوی اکران فیلم‌ها را خواهد گرفت؛ چون برد و باخت یک تیم، هیجانات خاص خودش را دارد و حجم گسترده‌ای از مخاطبان را به راحتی نمی‌توان به بیرون از سالن ها راهنمایی کرد و نظم کار به هم خواهد خورد.
خطر تغییر ذائقه مخاطبان، بالا رفتن انتظارات آن‌ها و تأمین خوراک فرهنگی شان مشکلاتی است که با پخش فوتبال در سینماها به وجود می‌آید و برگرداندن آن به روز‌های اول بسیار دشوار و زمانبر است و تمام دود این مشکلات، به چشم سینما خواهد رفت.
برخی معتقدند با پخش فوتبال در سینماها و آوردن مخاطب به سمت گیشه حجم گسترده‌ای از این افراد به سمت دیدن فیلم‌ها می‌روند و این برای صاحبان فیلم و سینمادار مفید است. آیا این اشخاص به مشکلات عدیده‌ای که گریبانگیر سینما می‌شود فکر کرده اند؟ چرا نباید به فکر ساختن فیلم خوب باشیم تا نخواهیم دست به دامن هرچیزی برای پرکردن سالن‌ها شویم؟!
متأسفانه یا خوشبختانه بجز فوتبال‌های جام جهانی، جام ملت‌های آسیا، اروپا و فوتبال‌های مهم داخلی و خارجی پتانسیل پخش در سینماها را دارند و تصور این جریان سخت است که مسئولان قصد چنین کاری را به صورت روتین در طول سال داشته باشند؛ ادامه این روند یعنی اتفاق منفی و مخرب فراوانی که برای سینما و مخاطبانش رخ می‌دهد.
جای سوال پیش می‌آید آیا درآمدزایی به هر قیمتی صحیح است؟! آیا سینمادار و هر فرد و سازمانی که چنین تصمیمی می‌گیرد به همه جوانب آن فکر کرده است؟ منطقی است که سینماداری که میلیارد‌ها تومان برای ساخت پردیس و یا سالن سینما کرده به دنبال سود بیشتر باشد؛ اما جریان فرهنگی چه می‌شود؟
امید می‌رود مسئولانی که چنین تصمیمی گرفتند با پایان یافتن جام جهانی، پرونده پخش فوتبال در سینماها را ببندند و اگر واقعاً دلشان برای مردم و کمبود شادی شان می‌سوزد؛ طرحشان را به دیگر ارگان‌ها بسپارند تا در مکان‌های دیگری که ربطی به سینما ندارد، به فعالیتشان ادامه دهند.
عبدالله علیخانی تهیه کننده و سینمادار، در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در این خصوص بیان کرد: سینما اگر درست کار کند و شرایط خوب و مشتری خودش را داشته باشد به دنبال پخش فوتبال نمی‌رود.
وی افزود: چندین سینما از نظر دخل و خرج به مشکل برخوردند و این اتفاق را رقم زدند؛ وگرنه سینما که جای نشان دادن فیلم است که بازی‌های فوتبال را نمایش نمی‌دهد.
این تهیه کننده گفت: وقتی سینمادار مخارج خود را در نمی‌آورد به هر دری می‌زند که در آمدزایی داشته باشد و گذران زندگی کند.
علیخانی با بیان خاطره‌ای عنوان کرد: به یاد دارم قبل از انقلاب مستندی از المپیک ملبورن در سینما تهران پخش شد. اگر این اتفاق افتاد به خاطر خود مردم بود؛ چون سینما درآمد خودش را داشت و به مشکل مالی برنخورده بود. یعنی مسئله مادی بر مسئله معنوی اولویت نداشت.
وی اذعان کرد: البته نبود کیفیت لازم در فیلم‌ها و از آن مهمتر نبود شرایطی که نیاز سرگرمی جوانان را تأمین کند، باعث چنین اتفاقاتی می‌شود. وقتی شرایط سرگرمی برای جوانی که تشنه فعالیت، تخلیه انرژی و ... است، فراهم نشود؛ به دنبال کمترین و کوچکترین موقعیت برای سرگرمی، رفاه، شادی و دورهمی می‌گردد.
این تهیه کننده خاطرنشان کرد: امیدواریم مسائل رفاهی برای جامعه بخصوص جوانان فراهم شود و هر صنعت و صنفی به کار و حرفه‌ای که برایش تعریف شده بپردازد تا همه کار‌ها به خوبی پیش برود.
