فیلم سینمایی "جشن دلتنگی" به کارگردانی "پوریا آذربایجانی" بر اساس تصویب شورای صنفی نمایش فیلم از چهارشنبه این هفته در سینماهای کشور اکران عمومی خود را آغاز خواهد کرد.
این فیلم با استفاده از بازیگران مطرح و پر تعداد خود می تواند امیدوار به موفقیت در گیشه باشد اما اکرانش در جشنواره فیلم فجر و نقدهای تند منتقدین و اهالی رسانه این امید را خیلی سریع از بین می برد.
بابک حمیدیان، مینا ساداتی، محسن کیایی، بهنام تشکر، پانته آ پناهی ها، ساغر قناعت، امید روحانی، عرفان ناصری، علی دهبان، ندا عقیقی و پریوش نظریه از جمله بازیگرانی هستند که در فیلم جدید آذربایجانی به ایفای نقش پرداخته اند.
این فیلم با محوریت قرار دادن موضوع مشکلات فضای مجازی در ابتدا مخاطبان بسیاری را به سالن نمایش فیلم کشاند اما دیری نگذشت که صدای اهالی رسانه و اعتراض آنها نسبت به کیفیت بسیار پایین اثر در آمد.
فیلم جشن دلتنگی به سان بسیاری از فیلم های حال حاضر چرخه اکران در سینماهای ایران اتفاقی و موضوعی جذاب را مطرح می کند اما فیلم در همان حد طرح موضوع باقی می ماند و به نوعی ایده در اولین گام می سوزد.
ایده اولیه و مشکلات فضای مجازی در دقایق ابتدای برای مخاطب جذاب است اما هرچه جلوتر می رویم نبود داستان و ایجاد گره به معضلی جدی مبدل می شود. مشکلی که در کاخ رسانه های جشنواره باعث شد برخی تماشاگران سالن را ترک کنند.
اصرار زیاد فیلمنامه نویس و بعد از آن کارگردان بر ایجاد خرده پیرنگ باعث شده تا مخاطب گیج و مبهوت بین چندین داستان سر در گم بماند. داستان هایی که شروع نشده سریعاً تمام شده و دوباره در جایی دیگر سر باز می کنند.
یکی دیگر از مشکلات عمده را باید در بازی بازیگران فیلم دانست. بازیگران به محض نزدیک شدن به مخاطب داستانشان تمام می شود و همین باعث شده تا هیچکدام از آنها نتوانند حس همذات پنداری مخاطب را رقم بزنند.
فیلم جشن دلتنگی فاقد هرگونه نقطه اوج، عطف و یا گره است. داستان به نحوی تخت و خطی روایت می شود و مخاطب هر لحظه تا پایان فیلم منتظر است تا اتفاقی عجیب خط صاف داستان را به سمت دیگری ببرد. اتفاقی که به هیچ عنوان در فیلم روی نمی دهد.
آخرین ساخته پوریا آذربایجانی که آثار قبلی وی نیز نتوانسته مخاطب را جذب کند مشکلات بسیار زیادی در درام، ریتم، کشش و کارگردانی دارد. مشکلاتی که باعث می شوند این فیلم نتواند گیشه مناسبی را در سال آینده با وجود حضور بازیگران بسیار زیاد داشته باشد.
فیلم آذربایجانی در ابتدا مشکل فیلمنامه دارد. محوریت مشخص است اما داستان روایت نمی شود و نویسنده سعی کرده در قالب چندین خورده داستان تنه اصلی فیلمنامه را تشکیل دهد. تلاشی که نافرجام مانده و از دقایق ابتدایی رنگ می بازد.
