پرده اول صبــح ۲۶ فروردیــن ۹۷ اســت. رضا رشــیدپور مجــری معــروف فرهنگی، هنــری، سیاســی و ... در برنامه زنده تلویزیونــی «حالا خورشــید» و با آنتنی که صدا و ســیمای جمهوری اســلامی ایران در اختیارش گذاشته است با یک بازمانده از زلزله کرمانشــاه به گفت وگو نشسته اســت. خانم محمودی آرایشگر اســت. او بعــد از زلزله بســاط گریم و آرایش گری اش را برده اســت توی یک چــادر مســافرتی و همان جــا مردم را آرایش می کند. تیم رشــیدپور او را پیدا کرده اســت و حالا او در برنامه زنــده درباره وضعیت امــروزش گفت وگو می کند. رشــیدپور می پرسد و او جواب می دهد. - شــما کجا زندگــی می کنید؟ دقیق می گویید؟ - بله. سرپل ذهاب. مسکن مهر. - شما هنوز در چادر زندگی می کنید؟ - بله! شــب ها بچه های من می ترسند و جرئت نمی کنند بخوابند. می ترســند درخت بیفتد بالای سرشان. - کانکس نگرفته اید؟ - نه! - چرا؟ باید آشنا داشته باشید؟ - برای کانکس؟ بله. - پس وضعیت به سامان نیست؟ - نه. اصلا. - دیگه از این مستندتر کسی نمی تواند حرف بزنــد. اینکه یک نفر از بازمانده ها بیاید برایمان توضیح بدهد. پرده دوم روز گذشــته در فضای مجازی کلیپی پخش شــد که در آن نشــان می دهد فردای آن روز بچه هــای «خبر آنلاین» رفته انــد و این خانــم محمودی را پیدا کرده انــد. او درســت می گویــد. اهل ســرپل ذهاب اســت و در مسکن مهر زندگی می کند. اما خانه اش از خیلی از خانه های سرپل ذهاب شیک تر و بهتر در تصویر نمایان است. وقتی برو بچه های «خبر آنلاین» از او می پرســند: خانه ات که تمیز است، می گوید: تعمیر کرده ایم.
بیشتر بخوانید : توضیحات رشیدپور درباره حواشی فیلم منتشر شده از زن سرپل ذهابی + ویدئو
از او می پرســند: کــی رفته ایــد برنامه «حالا خورشــید». می گوید: دیروز. ۲۶ فروردین. می پرســند: پس چرا گفته اید در چــادر زندگی می کنیــد؟ می گوید: ما هنوز هــم در چادر زندگی می کنیم. شب ها می رویم چادر ولی روزها می آییم داخل خانه! می گوینــد: چطور رفته اید برنامــه «حــالا خورشــید»؟ می گوید: خبرنگار یک روزنامه شماره ام را گرفت و من را از برنامه دعوت کردند... پرده سوم وقتی در تلویزیون جمهوری اســلامی و به این وضــوح در برنامه ای صبحگاهی که اســمش «حالا خورشــید» اســت، پمپاژ ناامیدی و ســیاه نمایی می شود، آیا باید از آمدنیوز و بی بی ســی فارسی و کانال هــای تلگرامــی و غیرتلگرامی آن ورِ آبــی توقــع امیدآفرینــی برای مردمــان این دیار داشــت؟ این ماجرا در خوش بینانه تریــن حالت روایت عدم اشــراف رســانه ملی ما بر مسائل امروز کشور است. دوربین های تلویزیون چرا به سمت خورشید امید و این همه مردم و مسئولینی که در حال بازسازی مادی و معنوی سر پل ذهاب های این کشورند نمی چرخد؟ آیا این نشــانه یک بیماری نیســت؟ آیا نباید در اصل بســیاری از برنامه های کینه توزانه و سیاه نمایی که از رســانه های متکثر خارجــی و بعضا داخلی در حال پمپاژ ناامیدی هســتند شک کرد؟ پرده آخر روزنامه نگاری تحقیقــی فقط به دنبال پرونده هــای مرمــوز فســاد اقتصادی بودن نیســت. که البته آن هم هســت. این یادداشــت نمی خواهــد کار مهم و طاقت فرسای این دسته از روزنامه نگاران عزیز را کوچک جلــوه دهد. اما به نظر می رسد باید در بســیاری از برنامه های ســیاه نما و ناامید بازنگری و مداقه کرد. باز هم خدا به بچه هــای «خبر آنلاین» خیر دهد. روزنامه قدس در این وانفسای ناامیدســازی مردم با خبرهای راست و دروغ، به جامعه خبری پیشنهاد می کند بیایید برای انجام رسالت خبرنگاری به روش بچه های «خبــر آنلاین» به دنبال صحــت و ســقم هرگونه خبــر منفی مشکوک باشیم. این چالشی است برای پاک کردن گریــم و آرایش ناامیدی از چهره اخبار منفی علیه انقلاب اسلامی. حالا نوبت خورشــید اســت. خورشید خبرنــگاری حقیقت جو و حقیقت یاب. چالش «حالا خورشیدِ» امید.
