مدیری ابتدای این برنامه با اشاره به اینکه جمعیت حضار در استودیو اکثرا زیر سی سال سن دارند، درباره جوانی و درجه بندی سن گفت و به ۴۰ سالگی که رسید بیان کرد: بلاتکلیف ترین سن ۴۰ سالگی است که نمی دانیم جزو پیری محسوب می شود و یا جوانی.
وی با اشاره به دهه های سنی گفت: شاید باور کردنی نباشد، اما بچه های دهه ۸۰ خیلی زود از آنچه فکر می کردیم وارد جامعه شدند؛ چرا که از ابتدا همه در فضای مجازی همه اتفاقات را تجربه کردند. در واقع امروز جنس رابطه والدین و بچه ها هم عوض شده است.
پس از آن، به دعوت مدیری گروه ماکان بند با اجرای اولین قطعه وارد صحنه شدند و از همان ابتدا با توجه به موضوع برنامه؛ سن خود را در اول گفتگو بیان کردند.
رهام هادیان و امیر مقاره هر دو از خوانندگان و آهنگساز گروه ماکان بند از بچه های نسل ۷۰ هستند و توانستند با شروع فعالیت های خود در طی یک سال موفقیت و محبوبیت بسیاری کسب کنند.
هادیان در ابتدا با اشاره به اینکه متولد سال ۱۳۷۰ است، درخصوص همکاری خود با گروه گفت: سال ها بود که به صورت تک قطعه کار موسیقی می کردم، اما با شرکت در یک فراخوان با آقای خسروی آشنا شدم و به گروه ماکان بند رسیدم.
مقاره در ادامه بیان کرد: من هم مثل رهام یک قطعه آهنگ برای آقای خسروی فرستادم و این اتفاق شیرین رقم خورد.
هادیان با اشاره به تعدد بالای اجرای کنسرت های موسیقی گفت: من پیش از اینکه وارد حرفه موسیقی شوم، کارهای مختلفی مانند تکنسین، دستیار داروخانه و آزمایشگاه و ... انجام دادم، اما همیشه به پدرم می گفتم دلم می خواهد یک شب پولدار شوم و خدا را شکر الان راضی هستم.
مقاره افزود: من هم پیش از فعالیت موسیقی، در پیک موتوری کار می کردم. وقتی گیتار می زدم و یا می خواندم، مسخره ام می کردند و کسی به من اهمیت نمی داد. من هم بر حسب لجبازی موسیقی را انتخاب کردم و دنبال علاقه ام رفتم.
وی درباره نام گذاری گروه اظهار کرد: برای کارهای دارای مجوز در وزارت ارشاد باید عنوانی را انتخاب می کردیم و به خاطر اینکه شروع کار با ما یک تجربه شجاعانه و ریسک بزرگ بود، اسم گروه را «ماکان» گذاشتیم.
هادیان در باره آینده گروه گفت: در این یک سال همه چیز خیلی ناباورانه و خیلی خوب پیشرفت کرد. من به یکسال فکر نمی کنم و هدفم تصمیم گیری برای ماندگاری گروه است.
مقاره در ادامه با اشاره به استقبال بی نظیر مردم استان های دیگر گفت: این همه اجراهای زنده را اول مدیون خداوند و بعد حمایت های مردم هستیم.
مدیری به قطعه «هر بار این درو» اشاره کرد و هادیان افزود: برای این قطعه مدت ها بود که کار نکرده بودیم و همه اعضای گروه کلافه بودند. من پیش از این آهنگ و شعر این قطعه را داشتم و براساس حرف پدرم که همیشه به من و برادرم گوشزد می کند درب را آرام ببندیم، ترانه آهنگ را تغییر دادم و کار جدید شروع شد!
وی ادامه داد: من همین آهنگ را دو سال پیش ساختم و دوباره با یکسری تغییرات پخش شد. بعضی ها گفتند کار کاور شده است. اما همین فردی هم که گفت کار ما کپی است، در صفحه شخصی خود کار ما را تبلیغ کرده بود.
مقاره افزود: همه خوانندگان خوب هستند و در واقع هر کس که مردم او را قبول داشته باشند و گوش کنند، خوب است.
وی در پاسخ به سوال مدیری درباره اصطلاح «آهنگ تو ماشینی» گفت: برای ساخت قطعات تمام سعی خودم را می کنم که مکث هایی گذاشته شود تا مردم هم بتوانند با ما همراه شوند.
مقاره ادامه داد: رهام و اعضای گروه خیلی خیلی برای ساخت کار زحمت می کشند. برای آهنگ «هر بار این درو» خیلی ها هم گفتند این قطعه کاور شده است و یا اینکه من و رهام بچه پولدار هستیم که یک شب به موسیقی رسیدیم. واقعا این طور نیست و هدف من و رهام در وهله اول کمک به خانواده هایمان است.
هادیان در پایان دو تابلو از آثار نقاشی خودش را به موزه دورهمی اهدا کرد و مقاره اولین گیتار خود را با موزه بخشید.
