به گزارش افکارنیوز، حکایت ابراهیم سینمای ایران حکایت عجیبی دارد، فیلمساز مولف و صاحب سبکی که در بزنگاههای مختلف ثابت کرده فیلمساز نظام است همانطور که خود به این موضوع افتخار کرد.
دیشب و در حالی که حال سینمای ایران از بی مهری ها به لاتاری و بی توجهی ها به موضوع غیرت ایرانی خون بود، این ابراهیم حاتمی کیا بود که شجاعانه و در زمان گرفتن سیمرغ بلورین اعلام کرد که " من فیلمساز وابسته و فیلمساز نظامم. من افتخار می کنم از کسانی حرف می زنم که باورشان دارم. سی سال است روی این سن می آیم و برایم اولین بار نیست ."
وی افزود: دلم می خواهد از بچه های سازمان اوج تشکر کنم . دوستانی که زحمت می کشند و واژه سربازان گمنام امام زمان را باید به آنها اطلاق کرد. متاسفم که می شنوم برخی از همکاران از جمله ایشان (رضا رشیدپور) واژه سازی می کنند و فیلم های ارگانی و نهادی و سازمانی می گویند . من افتخار می کنم فیلمی ساختم درباره مدافعان حرم. افتخار می کنم که برای ساختن این فیلم از عزیزی مثل حاج قاسم سلیمانی جایزه گرفتم. افتخار می کنم از سوی بچه های سپاه که زحمت کشیدند و امثال من را رشد دادند، حمایت شدم.
حاتمی کیا گفت: اگر خانه سینما به محل کارآفرینی تبدیل شود، من کارآفرینم چراکه یک سال در کنار گروه سازنده فیلم بودیم و رزق به آنها رساندیم. امثال آقای رضا رشیدپور واژه هایی می سازند که در سازمان صدا و سیما باب می شود. اعتراض می کنم به تلویزیون زیرا افرادی دعوت میکنند که باید از این نوع نگاه دفاع کنند اما به یکباره به اپوزیسیون تبدیل می شوند از مسئولین شبکه سه و دو شکایتم را به خدا می برم بابت رفتار زشت شان در این مدت که با فیلم روا داشتند.
وی در خاتمه تاکید کرد: سردار سلیمانی برای به وقت شام گریست. اف به کسانی که گفتند به وقت شام فیلم کمدی است. من غصه می خورم در جایی هستم که اینجا نگاهداری و محافظتش دست بچه‌هایی است که در به وقت شام به آن ها اشاره شد . این لجبازی را به خدا شکایت می برم. این نگاه نگاه زشتی است برای این مملکت.
ابراهیم سینمای ایران صراحت دارد و قاطعیت، دلش از بی مهری ها به نظام خون است و به همین دلیل کلامش باعث شده برخی ها از شب گذشته به او بتازند.
جالب اینجاست جشنواره فیلم فجر جشنواره ای است که در زمان دهه فجر و سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی تشکیل شده اما آیا آنچنان که باید به فیلمهایی که موضوعات ارزشی را دنبال می کنند بها داده می شود و یا مانند فیلم لاتاری و حتی همین فیلم به وقت شام مورد بی مهری ها قرار می گیرند؟
اینکه اگر فیلمسازی خود را متعلق به نظام می داند چرا باید مورد هجوم قرار گیرد؟ چرا برخی فیلمسازان و سلبریتی ها و برخی منتقدان روشنفکر نما واکنش های شدید به حاتمی کیا نشان دادند چون او متعلق به این نظام و انقلاب است؟ اصلا برخی فیلمسازان که به بهانه های مختلف سعی در سیاه نمایی وضعیت کشور دارند نباید اجازه حضور در چنین جشنواره ای را پیدا کنند نه اینکه حالا برای فیلمسازانی همچون ابراهیم حاتمی کیا تعیین تکلیف کنند.
نکته جالب تر اینکه اگر فیلمسازی از قطری ها پول بگیرد و فیلمش درجشنواره های مختلف در جهان به قول خودشان افتخار کسب کند ایرادی ندارد اما اگر فیلمسازی معتقد به آرمان ها و ارزشهای انقلاب باشد و با کمک نهادهای انقلابی فیلمی بسازد او را بایکوت می کنند و شدیدترین حمله ها علیه او انجام می شود.
بغض حاتمی کیا و شکایت او از برخی ها به خدا، بغض ملتی ولایتمدار و معتقد به انقلاب و نظام است، مردمی که نگران فرهنگ این کشور هستند که به دست برخی غرب زده ها افتاده که تنها به دنبال سیاه نمایی بوده و پز روشنفکری می دهند.
درود بر تو ای ابراهیم که این بغض را فریاد زدی.
