وحید حسینی نامی کارگردان فیلم کوتاه در یادداشتی درباره فیلم «مغزهای کوچک زنگ زده» ساخته هومن سیدی نوشت.
در متن این یادداشت می خوانید: «مغزهای کوچک زنگ زده در نگاه اول مرعوب کننده است. فیلمبرداری درخشان، بازیگرانی با ایفای حداکثری و پر سر و صدا، صحنه پردازی مسلط پرهیاهو، خشونت، تیراندازی و عناصری از این دست که می تواند در نگاه نخست تاثیرگذار باشد ولی بی گمان دوره این نوع مواجهه با یک اثر گذشته است. دیگر تسلط در کارگردانی و کیفیت فنی فیلم الزاما تضمین کننده یک فیلم خوب نیست، این ها شرط لازم است ولی شرط کافی نیست. با نگاهی به کارنامه هومن سیدی می توان رسیدن به بیان و پختگی در کارگردانی را فیلم به فیلم ردیابی کرد ولی «مغز های کوچک زنگ زده» نقص ها و نکاتی دارد که از جای دیگر آب می خورد!
فیلم در خلق جهان خود و شخصیت هایش بلاتکلیف و دوپاره است. در ابتدا با یک فانتزی و جهان ذهنی تر و شسته رفته تری مواجه هستیم و اتفاقا نوید یک فیلم متفاوت درباره تبهکاری های پایین شهری را می دهد ولی رفته رفته هم روایت و هم شخصیت ها آن ماهیت ذهنی را از دست می دهند و کلیشه رئالیستی به فیلم تحمیل می شود و فیلم از یک جهان ذهنی و جادویی به یک جهان مرسوم و متعارف این گونه از فیلم ها سقوط می کند. این سندرم حتی به شخصیت کمرنگ پدر هم سرایت می کند و مرموزی و خاص بودنش در ابتدای فیلم به نطق های پایانی فیلم درباره بدبختی و فلاکت منتهی می شود. «مغزهای کوچک زنگ زده» اگر می توانست فضا و جهان ابتدایی فیلم را بسط و ادامه دهد شاید یکی از شگفتی های جشنواره امسال می شد. بازی نوید محمد زاده چند دقیقه ابتدایی فیلم یکی از ایفاهای درخشان او در فیلم هایی است که تا کنون نقش آفرینی کرده است ولی چقدر زود به یک شخصیت آشنا در پایین شهر تنزل می کند چون دیگر فیلم از ذهنیت به واقعیت پناه برده است و دیگر دستمایه ای برای ادامه ندارد و دم دستی ترین کلید واژه ها مانند ناموس و غیرت وارد قصه می شود. حضور این عناصر در قصه نقطه عزیمت «مغزهای کوچک زنگ زده» از یک جهان ذهنی به یک جهان معمول است که اتفاقا پاشنه آشیل فیلم هم هست و از این به بعد فیلمساز از منظر توریستی ب وحید حسینی نامی کارگردان فیلم کوتاه در یادداشتی درباره فیلم «مغزهای کوچک زنگ زده» ساخته هومن سیدی نوشت.
در متن این یادداشت می خوانید: «مغزهای کوچک زنگ زده در نگاه اول مرعوب کننده است. فیلمبرداری درخشان، بازیگرانی با ایفای حداکثری و پر سر و صدا، صحنه پردازی مسلط پرهیاهو، خشونت، تیراندازی و عناصری از این دست که می تواند در نگاه نخست تاثیرگذار باشد ولی بی گمان دوره این نوع مواجهه با یک اثر گذشته است. دیگر تسلط در کارگردانی و کیفیت فنی فیلم الزاما تضمین کننده یک فیلم خوب نیست، این ها شرط لازم است ولی شرط کافی نیست. با نگاهی به کارنامه هومن سیدی می توان رسیدن به بیان و پختگی در کارگردانی را فیلم به فیلم ردیابی کرد ولی «مغز های کوچک زنگ زده» نقص ها و نکاتی دارد که از جای دیگر آب می خورد!
فیلم در خلق جهان خود و شخصیت هایش بلاتکلیف و دوپاره است. در ابتدا با یک فانتزی و جهان ذهنی تر و شسته رفته تری مواجه هستیم و اتفاقا نوید یک فیلم متفاوت درباره تبهکاری های پایین شهری را می دهد ولی رفته رفته هم روایت و هم شخصیت ها آن ماهیت ذهنی را از دست می دهند و کلیشه رئالیستی به فیلم تحمیل می شود و فیلم از یک جهان ذهنی و جادویی به یک جهان مرسوم و متعارف این گونه از فیلم ها سقوط می کند. این سندرم حتی به شخصیت کمرنگ پدر هم سرایت می کند و مرموزی و خاص بودنش در ابتدای فیلم به نطق های پایانی فیلم درباره بدبختی و فلاکت منتهی می شود. «مغزهای کوچک زنگ زده» اگر می توانست فضا و جهان ابتدایی فیلم را بسط و ادامه دهد شاید یکی از شگفتی های جشنواره امسال می شد. بازی نوید محمد زاده چند دقیقه ابتدایی فیلم یکی از ایفاهای درخشان او در فیلم هایی است که تا کنون نقش آفرینی کرده است ولی چقدر زود به یک شخصیت آشنا در پایین شهر تنزل می کند چون دیگر فیلم از ذهنیت به واقعیت پناه برده است و دیگر دستمایه ای برای ادامه ندارد و دم دستی ترین کلید واژه ها مانند ناموس و غیرت وارد قصه می شود. حضور این عناصر در قصه نقطه عزیمت «مغزهای کوچک زنگ زده» از یک جهان ذهنی به یک جهان معمول است که اتفاقا پاشنه آشیل فیلم هم هست و از این به بعد فیلمساز از منظر توریستی به حاشیه شهر می نگرد.
الگویی که فیلم از آن بهره می برد شباهت زیادی به «ابد و یک روز» دارد. شاید بتوان گفت «مغزهای کوچک زنگ زده» نسخه ای شکیل تر و حجیم تر از «ابد و یک روز» این بار در حاشیه شهر و حلبی آباد است. خانواده از هم پاشیده، اعتیاد، مادر حامی فرزندان تبهکار و یک خواستگاری که قرار است آنها را از شر خواهرشان نجات دهد و در این بین داد و بیداد های فراوان و هیاهو برای پوشاندن نقص هایی که از چشم دور نمی مانند.
از فیلمبرداری درخشان پیمان شادمانفر در «مغزهای کوچک زنگ زده» نمی توان به راحتی عبور کرد. خلق فضایی گرم و اشباع شده و دقت به جزییات در تمامی صحنه ها یکی از شاخصه های تعیین کننده این فیلم است. به نظر می رسد این فیلم یکی از اکران های پرفروش سال آینده سینمای ایران باشد.»
ه حاشیه شهر می نگرد.
الگویی که فیلم از آن بهره می برد شباهت زیادی به «ابد و یک روز» دارد. شاید بتوان گفت «مغزهای کوچک زنگ زده» نسخه ای شکیل تر و حجیم تر از «ابد و یک روز» این بار در حاشیه شهر و حلبی آباد است. خانواده از هم پاشیده، اعتیاد، مادر حامی فرزندان تبهکار و یک خواستگاری که قرار است آنها را از شر خواهرشان نجات دهد و در این بین داد و بیداد های فراوان و هیاهو برای پوشاندن نقص هایی که از چشم دور نمی مانند.
از فیلمبرداری درخشان پیمان شادمانفر در «مغزهای کوچک زنگ زده» نمی توان به راحتی عبور کرد. خلق فضایی گرم و اشباع شده و دقت به جزییات در تمامی صحنه ها یکی از شاخصه های تعیین کننده این فیلم است. به نظر می رسد این فیلم یکی از اکران های پرفروش سال آینده سینمای ایران باشد.»
