به گزارش افکار نیوز ؛ کامبوزیا پرتوی را بیشتر به عنوان فیلمنامه نویس کارهایی مثل "من ترانه 15 سال دارم"، "محمد(ص) و همچنین "کافه ترانزیت" که در آن کارگردان نیز بود میشناسیم.پرتوی از جمله سیمرغ داران ادوار مختلف جشنواره است که در میان داوران جشنواره فجر همواره محبوب بوده است و به آثار مختلف او توجه شده است.
بعد از شنیدن بازگشت پرتوی به عنوان کارگردان ،انتظار فیلمی با فیلمنامه خوب و کارگردانی متوسط را داشتم ولی بعد از تماشای فیلم در جشنواره به این نتیجه رسیدم که با فیلمی با کارگردانی ضعیف و فیلمنامه ضعیف تر مواجه هستم که بزرگترین ضربه فیلم از بخش فیلمنامه است .فیلمنامه کامیون که به گفته پرتوی در سال 2000 نوشته شده است دارای تمام کلیشه های رایج در گونه سینمای جاده ای چند سال اخیر سینمای ایران است از پیدا کردن فردی گمشده در تهران تا تبدیل کردن کامیون به محل زندگی که همگی آن را در کارهای مختلف تلویزیونی و سینمایی بارها و بارها دیده ایم اما بزرگترین ضعف فیلمنامه کامیون از کلیشه های مرسوم نیست بلکه از زیادی صحنه های زائد در فیلم که با حذف آن ها در فیلم هیچ اتفاقی در روند داستان نمی افتد که مهمترین و گل درشت ترین آن ها بخشی است که نیکی کریمی در نقش خودش در فیلم حاضر می شود و هیچ کمکی به روند داستان نمی کند مشکل دیگر فیلمنامه در بی جواب گذاشتن سوال های مخاطب در پایان فیلم است که حتی سرنخ های درستی هم به مخاطب برای حل معما داستان داده نمی شود و اساسا فیلمنامه مسئله و دغدغه شخصیت ها را مسئله و دغدغه مخاطب نمی کند و این جاست که فقط بازی خوب سعید آقاخانی و شخصیت پردازی دقیق نقش اوست که کامیون را از لحظات میانی به بعد قابل تحمل می کند و به جرات میتوان گفت اگر نیم ساعت اول فیلم کامیون را حذف کنند هیچ خللی به فیلم وارد نمی شود و این نکته بسیار منفی برای یک فیلمنامه نویس شناخته شده کشورمان است.
در مقوله کارگردانی ما با نماهای تکراری بسیاری در اثر مواجه بودیم که قطعا برای مخاطب کسل کننده بود و بازی بازیگران به غیر از بازی نیکی کریمی و رامین راستاد روان و قابل پذیرش بود هر چند که بازی شخصیت اصلی زن هم در بخش هایی از فیلم دچار لکنت می شد.
به طور کلی کامیون فیلمی با فیلمنامه ضعیف مثل اکثرا آثار سینمای ایران بود که نتوانست بازگشت قدرتمندی برای پرتوی به عرصه کارگردانی باشد و مطمنا یکی از ضعیف ترین آثار این دوره جشنواره لقب می گیرد.
