کیانوش عیاری با اشاره به فیلم «بیدار شو آرزو» درباره تلخی و تاثیرگذاری فیلم هایش و دلیل توقیف آنها بیان کرد: عده ای هستند که همیشه نگران هستند و برای این نگرانی بهانه‌های گوناگونی دارند، اما باید توجه کنیم وقتی عارضه ای اجتماعی در یک فیلم مطرح می شود نمی توان تلخی آن عارضه را بهانه‌ای برای برخورد با فیلم کرد بلکه باید توجه داشت که بعضی عارضه های اجتماعی مثل فقر، فساد، فحشا و... می توانند تلخی های بسیار بدتری در جامعه داشته باشند.
وی ادامه داد: شکی نیست که در جامعه اتفاقات بسیار تلخ‌تری رخ می دهد و این دلواپسی باید به اجتماع بازگردد و متوجه جامعه ای شود که می تواند از فیلم من خیلی تلخ تر باشد.
عیاری در بخش دیگری از سخنانش درباره فیلم هایی که از وی و یا دیگران توقیف می شود و گاهی فیلمی ممکن است بعد از سال‌ها دیگر ارزش اولیه خود را نداشته باشد، اظهار کرد: بعضی از فیلم ها بعد از سال ها همچنان تازه هستند و بسیاری از فیلم ها هم بیات می شوند و موضوعیت خود را از دست می دهند. گاهی هم ممکن است فیلمی توقیف نشود مثلا بسیاری از فیلم های خود من شاید توقیف نشده اند اما اتفاقات پیچیده ای شامل حالشان شده است که پایمال شده اند.
کارگردان فیلم «خانه پدری» عنوان کرد: به نظر من همین اکرانی که برای فیلم «خانه پدری» در گروه سینمایی «هنر و تجربه» درنظر گرفته اند نوعی توقیف کردن است. این فیلم را از سر خود باز کرده اند و اکران در این شرایط با توقیف تفاوت چندانی ندارد.
عیاری در پایان گفت: چه تعداد از مخاطبان ممکن است به سینماهای «هنر و تجربه» بیایند و این فیلم را ببینند البته تماشاگرانی خیلی مصّر هستند و ممکن است فیلمی قله قاف هم نمایش داده شود و آن را ببینند اما «خانه پدری» یک فیلم کاملا عمومی است و صرفا برای مخاطب نخبه نیست.
