ژیلا صادقی معتقد است که در برنامه «نگی که نگفتی» لحظه‌ای از برنامه به بطالت نمی‌رود چون برای آن زحمت کشیده شده و او این حضور را مفیدتر از اجرای مستمر می‌داند.
ژیلا صادقی را به عنوان مجری می‌شناسیم اما او در حوزه گویندگی و بازیگری نیز تجربه دارد. او پس از اینکه در سال 72 وارد واحد دوبلاژ شد؛ نقش‌های متفاوتی را در سریال‌های «شن‌های کف رودخانه»، «روزهای زندگی»، «دردسرهای طلایی»، «آیینه‌های عشق» و فیلم سینمایی «بی‌همتا» به عنوان بازیگر تجربه کرد و از سال 1377 به صورت رسمی به عنوان مجری شبکه خبر و شبکه چهار مشغول به فعالیت شد. او تا کنون در حوزه‌های مختلف اجرا داشته، ابتدا در بخش سیاسی و سپس تاریخ، معارف و کودک و نوجوان و بعد از آن گروه اجتماعی که تا همین الان در این حوزه مشغول به کار است.
با «ژیلا صادقی» به گفتوگو نشستیم که این روزها اجرای برنامه «نگی که نگفتی» در شبکه دو سیما را بر عهده دارد و هر هفته شنبه تا سه شنبه ساعت 21:00 روانه آنتن می‌شود:
**خانم صادقی؛ آیا یک مجری مانند یک بازیگر که برای هر سناریو یک تکنیک بازی خاص را در نظر می‌گیرد، در کار اجرا هم برای هر پروژه کاری روش اجرای خاصی باید داشته باشد؟ در این صورت روش اجرای شما برای برنامه نگی که نگفتی چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟
-وقتی مجتبی احمدی تهیه کننده و کارگردان برنامه «نگی که نگفتی» با من در خصوص اجرای این برنامه صحبت کرد با رجوع به نوع برنامه در نظر اول این مساله به ذهنم خطور کرد که قرار است برنامه‌ای مثل تمام کارهایی که در این بیست و چند سال اجرا کرده ام باز اتفاق بیفتد. اما آقای احمدی استراتژی خاص خودش را داشت. در ادامه اتاق فکر برنامه تشکیل شد و تمرکز نیز بر انتخاب موضوعات بکر و جذابی بود که مبتلا به مردم باشد.
در حقیقت یکی از تفاوت‌های این برنامه برای من حضور ویژه در اتاق فکر برنامه بود به گونه‌ای که از من خواستند به عنوان رأس هرم برنامه (که البته نظر و لطف ایشان بود) در اتاق فکر برنامه و حتی کنار گروه نویسنده باشم و من هم با کمال میل پذیرفتم.
حضور شما در اتاق فکر این برنامه چه تاثیراتی داشت؟
-تهیه کننده «نگی که نگفتی» معتقد بود حضورم در کنار گروه نویسنده کمک می‌کند تا نظراتم را در لحظه منتقل کنم و به سرعت اشتراک نظر حاصل شود. او اصولا اهل مشورت است اما تصمیم نهایی را خودش می گیرد چرا که زوایای مختلف یک مساله را در نظر می‌گیرد و البته بارها شده موضوعی را براساس خواست و سلیقه من طراحی کرده و نوشته است.
اصولا مقوله اجرا و بازیگری را تا چه حد به هم نزدیک می‌دانید؟
-اگرچه خیلی‌ها موضوع اجرا را از بازیگری جدا می‌دانند و معتقدند این دو حرفه جدا از هم هستند اما من اعتقاد دارم این دو مقوله هر چند از برخی منظرهای تخصصی متفاوتند اما در وجوهی کاملا به یکدیگر شبیهند. در واقع یک مجری کاربلد از تمام مواردی که در اختیار یک بازیگر است سود می‌برد و البته از دایره واژگان عظیمی بهره می‌برد که در کار اجرا بسیار یاری رسان است؛ پس این دو این حرفه کاملا تخصصی از زوایایی به هم نزدیک و شبیهند.
تجربه کار کردن با مجتبی احمدی به عنوان تهیه کننده «نگی که نگفتی» چگونه بود؟
-تجربه خوبی بود. مجتبی احمدی در آغاز این پروژه از من خواست به اجرایی متفاوت با هر آنچه تا به حال تجربه کرده‌ام فکر کنم و من خیلی زود فهمیدم که بسیار به سبک و سیاق حضور من جلوی دوربین وسواس دارد و حتی لحن و نوع نگاه من در اجرا را بر اساس تم و موضوع روز کارگردانی می‌کند. او تئاتر خوانده و خوب می‌داند زاویه نگاه، استایل مجری هنگام گفتوگو با مخاطب بر اساس موضوع، تاثیر اعجاب انگیزی روی بازخورد ببینده تلویزیونی دارد.
کم کم به سبک و سیاق کار ایشان که نزدیک‌تر شدم متوجه شدم در تمام این سال ها بدون توجه به این نکات مهم و اساسی کار کرده ام و البته گاهی از روی تجربه به یک اجرای استاندارد رسیده‌ام. در حالیکه کاملا حس و تکنیک توام است. شما اگر دقت کنید متوجه می شوید که در برنامه «نگی که نگفتی» نوع حرکات من، حرکات دست و اندازه اجرای من بسیار کنترل شده و با توجه به موضوعی است که مطرح می کنم. مسئولیت سنگینی است که در راس هرمِ تلاش های یک گروه قرار داشته باشی و بخواهی به بهترین شکل ممکن زحمات همه را به ثمر بنشانی، من از اتفاق رخ داده راضی هستم و خوشحالم که در ارتباط با مردم این بازخورد خوب خستگی را از تنم به در می‌کند.
حضور مستمر روی آنتن، چقدر برای شما اهمیت دارد؟ شما توانسته اید سال‌ها در شبکه‌های اصلی، برنامه‌های زنده‌ای را روی آنتن ببرید. رمز این استمرار در چیست؟
-ببینید حضور مفید برایم مهم‌تر از حضور مستمر است. هر کاری برای من یک تجربه است. اما امسال من همراه با مجتبی احمدی جدا از این برنامه یک نمایش روی صحنه داشتم و خوشحال هستم که تجربه ای نو را با ایشان به کارنامه ام اضافه کردم. علاقه مند هستم به جای حضور مستمر در کاری حضور داشته باشم که حال مخاطب و خودم را خوب کند و برای هم حرف هایی داشته باشیم. تمام پلاتو های این برنامه نوشته شده به دست من می رسد و تمام هنر من اینجا انتقال درست مفاهیم و مطالب است؛ در این شرایط قطعا لحظه‌ای از برنامه به بطالت نمی‌رود چون برای آن زحمت کشیده شده و من این حضور را مفیدتر از اجرای مستمر می‌دانم.
چرا هنوز اجرای اصلی خیلی از برنامه‌های مهم و محوری به مجریان زنان واگذار نمی‌شود؟
-موافق نیستم بارها این اتفاق رخ داده است. من اجرای برنامه‌های مهمی از جمله سال تحویل را داشته‌ام. گاهی تم و موضوع است که دست تهیه کننده را می‌بندد.
در برنامه «نگی که نگفتی» مخاطبان گاهی به بیش از حد ساده کردن مفاهیم اشاره می‌کنند. آیا این نوع ارتباط با بینندگان در اتاق فکر برنامه پی ریزی شده است؟
-لحن و نوع ارائه مطالب کاملا از پیش تعیین شده است. تبدیل مسائل سنگین، پیچیده و هنجارها و ناهنجاری‌های روز جامعه به زبانی ساده و قابل درک برای مخاطب عام کار تیم نگارش و در راس آن مجتبی احمدی است. بی شک این شیوه مطلوب مخاطب است چون سعی می‌کنیم از بالا به تماشاگرمان نگاه نکنیم. زبان ساده برنامه را به تماشاگر نزدیک می‌کند و این یعنی عالی....
جالب است حضور ما در روابط عمومی سازمان صدا وسیما و گپ و گفت با مخاطبان برنامه از طریق سامانه ١٦٢ موید همین مطلب بود چرا که آنها با کلامی خودمانی با ما گپ و گفت داشتند و نظراتشان را می گفتند و در واقع این صمیمیت مرهون نگاه سازندگان برنامه در انتخاب لحن است.
**برای اینکه حد تعادل را در یک برنامه مفرح که دارای ساختاری اجتماعی است حفظ کنید به گونه ای که اجرا به سمت لودگی نرود چه تمهیداتی اندیشه اید؟
-«نگی که نگفتی» ساختاری مفرح و طناز دارد اما به سمت لودگی نمی‌رود. چون ما واقعیت‌های جامعه را با زبان ویژه خودمان طرح می‌کنیم، گاهی نقد می‌کنیم، گاهی تایید و گاهی طرح می‌کنیم و قضاوت را به مخاطب می‌سپاریم. در این شرایط مخاطب از مطلب و لحن مفرح ما که گزنده هم می‌تواند باشد به فکر فرو می‌رود.
شما طی حضور خود در برنامه‌های مختلف با مهمانانی در حوزه‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی، آموزشی، پزشکی و ... سر و کار داشته‌اید. برای اینکه بتوانید برنامه را به خوبی اداره کنید، اطلاعات کافی برای گپ و گفت با مهمان را چگونه کسب می کنید. در حقیقت آیا فرآیند کسب اطلاعات در حوزه‌های مختلف برای یک مجری یک کار روتین و همیشگی است یا قبل از حضور در برنامه متریال لازم برای گفتوگو را به دست می‌آورید؟
-قاعدتا مجری بایستی با اطلاعات کامل رودروی مهمانش بنشیند و حداقل‌های لازم را برای گفتوگو داشته باشد. در این برنامه که گروه، محتوا و موارد لازم برای گفتوگو را در اختیار من قرار می‌دهند و البته خودم هم پیش از برنامه با مطالعه وارد مصاحبه می‌شوم، شک نکنید اطلاعات مجری است که حضور مهمان را جذاب‌تر و موثر می‌کند.
با توجه به نیاز رسانه در حوزه‌های مختلف و اینکه شما از نزدیک با برنامه‌سازی در این مدیوم آشنا هستید؛ تصمیم به برنامه‌سازی در حوزه زنان یا سایر حوزه‌ها را ندارید؟
-من خودم را بیش از برنامه ساز بودن یک مجری می دانم، با این حال طرح هایی در ذهن دارم که ترجیح می دهم با سازندگان مطرح کنم تا اینکه خودم دست به کار برنامه سازی شوم، این روزها هم با مجتبی احمدی در حال مطالعه و تحقیق روی موضوعی هستیم که می تواند جذابیت هایی داشته باشد، تا خدا چه بخواهد.
نکته‌ای باقی نمانده؟
-از طرف خودم و گروه «نگی که نگفتی» از همراهی و پشتیبانی مدیران شبکه و همچنین مدیر گروه اجتماعی فرهنگی که یکی از اعضای اصلی اتاق فکر برنامه هستند کمال امتنان را دارم. امیدوارم حاصل تلاش تیم «نگی که نگفتی» مورد رضایت مخاطب محترم شبکه دو باشد.
