علی صادقی از بازیگران طنزی است که با مجموعه‌های طنز موفقی که در دهه 80 از تلویزیون پخش شد، خود را به مخاطبان معرفی کرد و با توانایی بالایی که در عرصه طنز داشت، توانست خیلی زود تبدیل به چهره‌ای محبوب میان مردم شود. چهره‌ای که بعد از مدتی دیگر لازم نبود کار خاص یا دیالوگ خاصی جلوی دوربین بگوید و همین حضور عادی اش هم تماشاگر را به خنده وامی‌داشت.
فیلم‌هایی چون «پا تو کفش من نکن»، «ورود آقایان ممنوع»، «کیش و مات» و سریال‌هایی مانند «خوش‌نشین‌ها»، «بزنگاه»، «خانه به دوش»، «کوچه اقاقیا»، «دردسر والدین»، «سه در چهار» و... از جمله آثاری هستند که صادقی در آنها به ایفای نقش پرداخته. «خالتور» به کارگردانی محمدحسین فرحبخش با بازی علی صادقی این روزها بر پرده سینماست، به این بهانه گفت‌وگویی با این هنرمند داشتیم و او برایمان از کم‌کاری‌هایش در سینما و تلویزیون، استندآپ کمدی و... گفت.
بعد از مدت‌ها که شما را بر پرده سینما ندیده بودیم این روزها با فیلم «خالتور» دوباره به سینما برگشتید. همکاری با محمدحسین فرحبخش به چه شکل بود؟
آقای فرحبخش دوستم بود و گفت یه کاری هست بیا انجامش بده و من هم رفتم. راستش هیچ ایده خاصی هم نداشتم.
یعنی فقط به خاطر دوستی بود؟
خب، من که الان 200 فیلمنامه جلوی دستم ندارم که از بین آنها یکی را انتخاب کنم و بالاخره باید یک کاری انجام بدهم تا پول دربیاورم. فیلمنامه «خالتور» به من پیشنهاد شد و من هم قبولش کردم. البته نه این‌که از آن و نقشی که داشتم بدم بیاید، اما به هر حال اگر دقت کرده باشید «خالتور» از روی یک فیلم قدیمی، حالا با یک سبک و سیاق جدید ساخته شده بود.
از روی کدام فیلم قدیمی؟
واقعیت‌اش خیلی دوست ندارم حرفی بزنم.
شما در دهه قبل در کارهای کمدی حضور پررنگی داشتید و اتفاقا در این ژانر خیلی هم موفق بودید. چه شد که کمرنگ شدید؟ آن هم در شرایطی که فیلمسازان هنوز به سینمای طنز گرایش دارند و از آن‌طرف مردم هم به دیدن فیلم‌های کمدی علاقه‌مندند!
دلیلش را خودم هم نمی‌دانم. هیچ‌کس هم حرفی به من نزده که چرا در این سال‌ها پیشنهادهای کاری‌ام آن‌قدر کم شده. اگر دلیلش را می‌گفتند حداقل متوجه می‌شدم که مثلا اگر مشکل از طرف من است، آن را برطرف کنم. الان انگار هر کسی کاری می‌سازد از دوستان خودش دعوت به کار می‌کند و خب اشکالی هم ندارد. من هم اگر روزی کاری بسازم دوستان خودم را سرکار می‌برم.
یعنی نقش‌ها را بین دوستان و آشنایانشان تقسیم می‌کنند و پارتی بازی دلیل کم‌کاری شماست؟
نمی‌دانم، اگر به پارتی باشد که من خودم پارتی‌ام، اما پارتی بازی نیست و اصلا نمی‌دانم داستان چیست!
شما به غیر از بازیگری شغل دیگری هم دارید؟
از قدیم موزیک الکترونیکی (بدون کلام) می‌ساختم و از وقتی کم کار شدم با یکی از دوستان چند آهنگ آماده کردیم و به ارشاد بردیم، اما می‌گویند نوازنده ندارید و به همین خاطر مجوز کنسرت را نمی‌دهند!
الان استندآپ کمدی خیلی گسترش پیدا کرده و از این جهت که چالش‌ها و رفتارهای غلط اجتماعی را با زبان طنز بیان می‌کند، موفق هم بوده. شما چرا استندآپ کمدی اجرا نمی‌کنید؟
به نظرم باید اتفاق شاد و جذابی برای کسی که استندآپ کمدی اجرا می‌کند رخ دهد تا بعد برود روی صحنه و آن را اجرا کند، اما بعضی از دوستان می‌روند آن بالا و خاطرات بقیه را از قول خودشان تعریف می‌کنند. حالا نه این‌که من بخواهم غری بزنم که چرا این کار را می‌کنند، اما نه برای خودم خاطره خاصی اتفاق افتاده که بروم آن را تعریف کنم و نه خاطره خاصی از کسی سراغ دارم.
اصلا این استندآپ کمدی‌ها را تائید می‌کنید؟
بله، به هر حال این هم نوعی از کمدی است که در تمام دنیا به‌عنوان یک شغل شناخته می‌شود، اما اجرای استندآپ کمدی در کشورهای دیگر واقعا کمدی است، در حالی‌که در اینجا فقط خاطره‌گویی و انگشت‌گذاری روی معضلات است.
نظرتان درباره بازی در نقش‌های طنز چیست؟
بازی طنز اصلا به معنی لودگی نیست و برخلاف تصور خیلی‌ها اصلا کار راحتی نیست. این‌که فکر می‌کنند یکی را می‌آورند جلوی دوربین چند تا جمله می‌گوید و ادایی درمی‌آورد و می‌رود، نیست. اگر این‌طور بود همه بازیگران طنز به یک اندازه طرفدار داشتند. بازی طنز اتفاقا خیلی سخت است. به نظرم دست‌کم گرفتن طنز نوعی توهین است.
در اجرای نقش‌های کمدی نمونه عینی هم برای خودتان در سینمای ایران و جهان دارید؟
نه. البته فیلم‌های طنز چه ایرانی چه خارجی را نگاه می‌کنم و هر نکته‌ای به نظرم جالب بیاید از آن در کارهایم استفاده می‌کنم، اما این‌که بخواهم یک نفر را برای خودم الگو کنم نه، اصلا.
بازی کدام بازیگر طنز را بیشتر از بقیه می‌پسندید؟
استیون چو.
در حال حاضر مشغول چه کاری هستند؟
در تلویزیون قرار است برای شبکه دو در سریالی به کارگردانی علیرضا امینی کار کنم، اما هنوز کلید نخورده.
چه توقعی از سینما دارید؟
توقع خاصی ندارم. الان اگر حرفی بزنم غر حساب می‌شود و به همین خاطر هیچ توقعی از هیچ‌کس ندارم.
