وحید پرشاد کارگردان سینما درباره جدیدترین فعالیت های خود گفت: من سال ۹۴ اولین فیلم بلندم با نام «نورا» را ساختم و در حال حاضر نیز مشغول بازنویسی فیلمنامه دیگرم با عنوان «رگ» هستم که این فیلم هم مانند دیگر آثارم قصه ای زنانه دارد و مشکلات و معضلات زنان در شهر تهران را روایت می کند.
وی افزود: من از کودکی با مادر، خواهر و خاله هایم بزرگ شده ام و کمتر دنیای مردانه را درک کردم به همین ترتیب دغدغه ها و روحیات زنان برای من بزرگ و رفتار و معضلات آنها برایم مهمتر شد از همین رو وقتی که بزرگ شدم سینمای زنان را دنبال کردم و ترغیب شدم درباره زن ها فیلم بسازم.
این کارگردان جوان عنوان کرد: من فقط یک فیلمنامه درباره مردها نوشتم که اصلا برایم جذابیت نداشت.
پرشاد در بخش دیگر از صحبت هایش با بیان این مطلب که با برخی از تهیه کنندگان برای ساخت «رگ» مذاکره کرده اما هنوز به نتیجه قطعی نرسیده است، عنوان کرد: فکر می کنم این فیلم را اواخر دی ماه کلید بزنم و در نظر دارم آن را با آرامش بسازم بنابراین امیدوارم فیلم خوبی از آب در بیاید.
این کارگردان با اشاره به مکان های فیلمبرداری این اثر گفت: تمام لوکیشن های «رگ» در خیابان های تهران است یعنی ما لوکیشن داخلی نداریم زیرا بعضی مواقع شرایط به این صورت می شود که بودجه چندانی در اختیار فیلمساز قرار نمی گیرد و او مجبور است فیلمش را در خیابان بسازد. درواقع من هم سینما را اینگونه یاد گرفتم در حال حاضر نیز با توجه به اینکه بودجه چندانی ندارم سعی می کنم قصه ام را در کوچه پس کوچه های تهران روایت کنم البته دیگر به این شیوه فیلمسازی هم علاقه پیدا کرده ام.
پرشاد درباره قصه این اثر بیان کرد: این فیلم درباره یک دختر شهرستانی است که به تهران می آید و معضلات و مشکلاتی برای او در این شهر به وجود می آید که در پی این موضوع نگاهش به خودش در شهری که زندگی می کرده است تغییر می کند و متوجه تفاوت شهرش با کلان شهر تهران می شود. در واقع او درگیر جذابیت های بصری و اجتماعی تهران شده و برگشتن به شهر خودش برایش سخت می شود. او در تردید است که در تهران بماند یا به شهرش بازگردد.
وی در پایان با اشاره به لزوم حمایت از فیلمسازان جوان اظهار کرد: من فیلمسازی را خیلی سخت آغاز کردم برای مثال اولین فیلم ویدیویی ام را با بودجه کم ساختم. واقعیت این است که برخی در ظاهر می گویند که فیلمسازان جوان را حمایت می کنند در حالی که در عمل این اتفاق نمی افتد برای مثال من حدود ۲ سال بود که منتظر مجوز کارگردانی ام بودم و همه چیز را هم آماده کرده بودم اما انقدر جلسات طول کشید که من سرمایه گذارم را از دست دادم. نکته دیگری که باید به آن اشاره کنم این است که برخی اجازه نمی دهند که درباره موضوعات ملتهب اجتماعی فیلم بسازیم در حالی که ما بچه های همین نظام هستیم.
