قرار است بزودی با اجرای سری جدید صبح به خیر ایران جلوی دوربین بروید؛ درست است؟
بله، در تدارک پخش سری جدید این برنامه هستیم که قرار است از هفته آینده از شبکه یک سیما روی آنتن برود.
روال پخش سری‌های قبلی صبح به خیر ایران به این صورت بود که معمولا مجریان آن به صورت چرخشی، اجرای برنامه را عهده‌دار می‌شدند یا از ترکیب دو مجری همزمان در برنامه استفاده می‌شد. در سری جدید هم قرار است روال کار به همین صورت باشد؟
کوشیده‌ایم در سری جدید برنامه تغییر و تحولاتی ایجاد کنیم. قرار است شش بخش جدا از هم در برنامه داشته باشیم که هر کدام تقریبا ده دقیقه زمان دارند. بخش‌هایی چون مد و لباس که برای اولین بار شاهدش هستیم و نیز بخش‌هایی با موضوعات مختلف چون ورزشی، فرهنگی، ادبی، خبر و... . این بخش‌ها مختلف و متنوع هستند و بناست مجریان گوناگون و شاخص تلویزیون، اجرای هر کدام از این بخش‌ها را عهده‌دار باشند.
پیش‌بینی‌تان از موفقیت برنامه چیست؟ فکر می‌کنید مخاطبان از آن استقبال می‌کنند؟
به جذب مخاطبان صبحگاهی تلویزیون امیدوار هستیم و تمام تلاشمان را برای کسب رضایتشان می‌کنیم.
کمی به عقب برمی‌گردم. نقطه شروع کار و مجری شدنتان کجا بود؟ چه شد که تصمیم گرفتید مجری شوید؟
من در رشته مترجمی زبان انگلیسی تحصیل کرده‌ام. این قضیه به تسلط و افزایش دایره واژگانم کمک زیادی کرد. بعد از دانشگاه وقتی مشغول کار شدم، همکارانم بشدت اصرار داشتند، بروم و تست گویندگی بدهم. می‌گفتند صدایت خیلی خوب است. ابتدا حرفشان را خیلی باور نمی‌کردم، تا این که تست دادم و قبول شدم. سپس همین طور که علاقه‌ام بیشتر می‌شد، آموزش دیدم و برنامه‌های مختلفی را در رادیو، شبکه دو و بعد شبکه جام‌جم اجرا کردم. البته اجراهایم چه در رادیو و چه تلویزیون جسته گریخته بود؛ تا این‌که از طریق فراخوان باشگاه رادیو جوان به صورت رسمی‌تر پذیرفته شدم و بعد از مدتی به شبکه یک سیما رفتم.
اولین برنامه‌ای که در تلویزیون اجرا کردید، چه نام داشت؟
برنامه سیمای خانواده از شبکه یک.
شما هم اجرای رادیویی را در کارنامه دارید و هم اجرای تلویزیونی. میان این دو رسانه ترجیحتان کدام است؟ کدام یک را بیشتر دوست دارید؟
در رادیو کار خیلی سخت‌تر است؛ چراکه تصویر ندارید و تنها باید به وسیله صدا و لحن، مطلبتان را برسانید و اصطلاحا برای مخاطب تصویرسازی کنید؛ در صورتی که در تلویزیون این‌طور نیست و وجود تصویر، کار را راحت‌تر می‌کند. لذا اجرای رادیویی سخت‌تر است و احتیاج به سواد و دانش کلامی بیشتری هم دارد. با وجود این من همچنان اجرای تلویزیونی را بیشتر دوست دارم و ترجیحش می‌دهم.
در سال‌های اخیر شاهدیم که برخی بازیگران تلویزیونی به اجرا رو می‌آورند و در عوض، مجریان به سمت بازیگری در تلویزیون و سینما می‌روند. شما هم به بازیگری فکر می‌کنید؟ تا به حال پیشنهادی هم داشته‌اید؟
پیشنهادهایی داشتم که اتفاقا خوب بودند، اما در دوره‌ای ترجیح خودم و هم نظر پدرم این بود که می‌توانم در اجرا ماندگارتر باشم. با این حال دوست دارم بازی کردن را تجربه کنم و شاید یک روز اگر پیشنهاد جذابی داشتم، قبول کنم.
و ممکن است اجرا را برای همیشه به خاطر بازیگری کنار بگذارید؟
نمی‌دانم. سوال سختی است و به نظرم بستگی به شرایط دارد. فکر می‌کنم حوزه‌های مختلف بازیگری، اجرا و حتی برنامه‌سازی فرق چندانی باهم ندارند، چرا که همه انرژی مشترکمان را از بودن در تلویزیون می‌گیریم. این جمله که عده‌ای می‌گویند تلویزیون مثل خانه ماست واقعا درست است و از بابت حضور و فعالیت در این رسانه خوشحالم.
شما جزو نسل جدید مجریان تلویزیونی محسوب می‌شوید. جایگاه نسل جوان را چطور ارزیابی می‌کنید؟
تلویزیون احتیاج دارد که چهره‌های جدید، تولید و معرفی کند. مجریانی که دو سه دهه است فعالیت می‌کنند، افراد بسیار قابلی هستند و شایسته احترام‌اند، اما مخاطبان احتیاج دارند که چهره‌هایی جدیدتر و با سن و سالی کمتر ببینند؛ بخصوص جوانان متولد دهه‌های 60 و 70 که هر چقدر فاصله سنی مجری با آنها کمتر باشد، امکان ارتباط برقرار کردن و نزدیکی‌شان با برنامه بیشتر می‌شود.
