سیامک جهانگیری، آهنگساز و نوازنده نی درباره این آلبوم گفت: «بدرقه ماه» طرحی بر بستر موسیقی دستگاهی در قالب هم‌نوازی و ساختاری از پیش‌تعیین‌شده است که در لحظاتی خود را در فضایی بداهه بسط می‌دهد. هرچند هنر بداهه‌نوازی به معنای خلقِ در لحظه است، اما در شکل‌گیریِ خود با عناصری از پیش‌تعیین‌شده همچون فضایِ مایگی و فرم اجرای قطعات همراه بوده که هنرمند خلاق شاید بیشتر سعی در روایت این اجزا در بیان شخصی خود و از طریق مؤلفه‌هایی چون صدادهی، زمان‌بندی، فواصل، تزیینات و غیره دارد. معمولاً در هم‌نوازی، این چیدمانِ نسبتاً مشخصْ در قالبِ سؤال و جواب به گسترش و گفتمان مشترک می‌رسد.
جهانگیری درباره رویکرد بداهه‌نوازی در این آلبوم گفت: در «بدرقه ماه» سعی شده تنها با وفاداری به فضای ساختاری موسیقی دستگاهی، بتوان در هم‌نوازی به چیدمان دیگری در فرم و روند ملودی و نیز در ترکیب صدا به‌صورت گفتگویی موازی دست یافت؛ به‌گونه‌ای که دو ساز ملودیکِ به‌کاررفته در اثر، اغلب در ترکیبی دوصدایی فضای ملودیک و ریتمیکِ طرح‌شده را بسط و گسترش داده و ضمن برخورداری از طرحی مشخص گه‌گاه فرصت بداهه‌پردازی یابند. در این اثر، اجرا و ضبطِ دو سازِ نی و عود به‌صورت هم‌زمان انجام شده و چیدمان و اجرای سازهای کوبه‌ای به فراخور موسیقی، توسط بهزاد میرزایی انجام شده است.
«بدرقه‌ماه»، «ضیافت صبح»، «عود تنها»، «دشت مه‌زده»، «نی تنها»، «تنیده»، «عود و نی»، «قافله‌ی بی‌قرار شب» قطعات آلبوم «بدرقه ماه» را تشکیل می دهند. در این آلبوم سیامک جهانگیری نوازنده نی، حمید خوانساری نوازنده عود و بهزاد میرزایی نوازنده تمبک و بندیر به هنرنمایی پرداخته‌اند.
آلبوم‌هایی چون «می‌رسد باران»، «ترنمی برای صبح»، «۲۴ چهارمضراب از ابوالحسن صبا»، و اجرای «ردیف استاد عبدالله دوامی» بخشی از فعالیت‌های سیامک جهانگیری در زمینه موسیقی هستند.
