شاخص قابل قبول بودن یک اثر هنری برای هر شخص یا جامعه ای متفاوت است اما برخی از مواقع بخش اعظم یک گروه یا جامعه بر این باورند که اثر هنری خاصی غیرقابل تحمل بوده و توهین آمیز است. در میان انواع مختلف هنر، فیلمسازی یک هنر نوپا به شمار می آید که به سرعت محبوبیت و توسعه پیدا کرده و به یک صنعت میلیارد دلاری تبدیل شده است. به همین دلیل سالانه فیلمسازان سراسر جهان سعی می کنند در این صنعت پویا و انتفاعی شیرجه زده و با تصویرسازی های خاص خود هم تماشاگران را مبهوت خود کرده و هم از لحاظ مالی خود را به سطح بالایی برسانند.
در مسیر ساخت فیلم، تصمیماتی که توسط کمپانی های ساخت فیلم و بخصوص کارگردانان گرفته می شود می تواند به بحث ها و مناقشات بسیاری در زمان اکران فیلم منتهی گردد و حتی در برخی موارد نادر تصاویری که آن ها در اثر هنری خود به نمایش می گذارند شدیداً غیرمناسب و توهین آمیز تلقی شده و از به نمایش درآمدن فیلم به صورت عمومی بدستور مراجع ذیصلاح جلوگیری شود.
تولد یک ملت (1915)
ایالات متحده تاریخ درازی در حوزه ی نژادپرستی و تلاش های گروه های اقلیتی برای بدست آوردن حقوق مدنی خود به چشم دیده است که همگی به خوبی ثبت و ضبط شده اند و در سال 1915 فیلمی با عنوان اورجینال «عضو فرقه» (Clansmen) که بعدها به «تولد یک ملت» (The Birth of a Nation) تغییر نام داد با دست گذاشتن بر روی چنین موضوعات حساسی در همان روزهای اول اکران خشم گسترده ای را در ایالات متحده به راه انداخت. فیلم پر از تصاویر و مضامین نژادپرستانه علیه سیاهان بود که آن ها را انسان هایی یاغی، وحشی و سنگدل نشان می داد.
هاکسان (1992)
فیلم «هاکسان» (Haxan ) فیلمی صامت و مستندی سوئدی-دانمارکی بود که در سال 1922 ساخته شده و بسیار جاه طلبانه و جلوتر از زمان خود ساخته شده بود. از این رو مردم ایالات متحده در آن دوران هنوز آمادگی لازم برای دیدن تصاویر دلخراش شکنجه و مستهجن فیلم را نداشته و از پرداختن فیلم به داستان های جادوگرانه به خشم آمدند. بدین ترتیب خیلی سریع این فیلم از پرده سینماها پایین کشیده شد و در برخی مناطق دیگر نیز تنها پس از حذفیاتی فراوان اجازه ی نمایش پیدا کرد تا شرایط لازم برای دیده شدن توسط عامه ی مردم را پیدا کند. البته این فیلم در روزگار کنونی دیگر فیلمی نسبتاً معمولی به شمار می آید که تماشای صحنه های دلخراش و مشمئز کننده ی آن حساسیت های 100 سال پیش را ندارد.
صورت زخمی (1932)
اگر چه نسخه ی ثانویه فیلم «صورت زخمی» (Scarfac ) با بازی بی نظیر آل پاچینو نیز بدون جنجال نبود اما نسخه ی کلاسیک تر فیلم که دهه ها قبل و در سال 1932 ساخته شد نیز یک فیلم گانگستری بود که بسیاری از محدودیتها و خط قرمزهای زمان خود را زیر پا گذاشت. تصویرسازی نامعمول و تایید خشونت مسائلی بود که باعث شد این فیلم در بسیاری از ایالات و شهرهای ایالات متحده اجازه ی اکران پیدا نکند. فیلم «صورت زخمی» از لحاظ تجاری و نظرات منتقدان یک فیلم موفق به شمار می آید و حتی در حال حاضر نیز در سایت روتن تومیتوز نمره ی 100 را در اختیار دارد.
اکستازی (1933)
تنها یک سال پس از اکران فیلم جنجالی «صورت زخمی»، یک فیلم ساخته شده در کشورهای اتریش و چک به نام «اکستازی» (Ecstasy) راه خود را به سینماهای ایالات متحده باز کرد و به سرعت جنجال آفرین شد. فیلم با توجه به صحنه های شنیع و مستهجن خود در همان روزهای اول از پرده سینماها پایین کشیده شد و 7 سال بعد بود که تنها در برخی شهرها و ایالت ها، ممنوعیت اکران آن لغو گردید. اگر چه در دوران کنونی فیلم هایی با شرایطی بسیار بدتر از فیلم «اکستازی» از لحاظ برهنگی موجود در این فیلم در ایالات متحده به راحتی به نمایش در می آیند اما برهنگی موجود در فیلم «اکستازی» برای دوران ساخت خود بسیار غیرقابل قبول به نظر می رسید.
همایش در شهر (1933)
در دورانی که فیلم «اکستازی» جنجال آفرین شده بود فیلم دیگری نیز اکران شد که اعتراضات به آن چنان بالا گرفت که تصمیم گرفته شد نسخه های آن به طور کامل نابود شوند. اکران فیلم «همایش در شهر» (Convention City) در دسامبر سال 1933 شروع شد اما خیلی سریع پیام های نژادپرستانه و تصاویر نامناسب اخلاقی فیلم باعث شد که هالیوود تصمیم بسیار سختگیرانه ای را بگیرد که از اکران نشدن فیلم برای همیشه اطمینان حاصل نماید. برخلاف دیگر فیلم هایی موجود دراین فهرست، این فیلم در ابتدا علی رغم نقدهای کوبنده و منفی رسانه ها آزادانه به نمایش درآمد اما وقتی چند سال بعد تولیدکنندگان فیلم سعی کردند بار دیگر فیلم را به سینماها ببرند با واکنش شدیداً منفی مسئولان هالیوود روبرو شده و در نهایت حتی نگاتیوهای آن نیز از بین برده شدند. بدین ترتیب دیگر هیچ اثری از این فیلم باقی نماند.
وسواس (1943)
فیلم ایتالیایی «Ossessione » نه دارای مضامین نژادپرستانه بود و نه خط قرمزهای برهنگی و محتوای غیر اخلاقی را زیر پا گذاشته بود. هیچ عنصر غیردینی یا شیطانی در آن وجود نداشت که بتواند نمایش فیلم را متوقف سازد. اما تماشاگران ایتالیایی به مدت چندین سال از تماشای فیلم «وسواس» به دلیل زیرپا گذاشتن قوانین کپی رایت محروم شدند. فیلم داستانی معمولی و بسیار ساده در مورد رابطه ای بسیار عاشقانه را روایت می کرد اما از آن جا که از داستان رمان «پستچی همیشه دو بار زنگ می زند» اقتباس شده بود سازندگان فیلم مجبور شدند بیش از 30 سال برای اجازه اکران فیلم تلاش کنند. سرانجام در سال 1976 فیلم مجوز اکران را دریافت کرد و با استقبال بی سابقه ای روبرو شد. جالب این که فیلم «وسواس» در همان سالی به صورت جهانی اکران شد که کارگردان آن، لوچینو ویسکونتی درگذشت.
