آقای بازیگر از دلیل لاغر شدنش می‌گوید

بازیگران اما برای لاغر شدن و دوری از چاقی دلایل و انگیزه های دیگری هم دارند. یک بازیگر علاوه بر اینکه باید به فکر سلامت روح و جسم خود باشد، حتمت به فیزیک مناسب و ورزیده ای برای اجرای نقش های متفاوت نیاز داردو وقتی تصویرش بر پرده سینما وتلویزیون ظاهر می شود، فیزیکش که یکی از ملزومات بازیگری اش محسوب می شود در شرای طمطلوب قرار داشته باشد. وقتی اندام یک بازیگر رو به چاقی  و داشتن اضافه وزن برودف دایره پیشنهادهای بازیگری نیز  مرتب محدود و محدودتر می شوند و بازیگر هم ناچار است به پیشنهاد نقش هایی که شاید دوست نداشته باشد، جواب مثبت دهد.

شهرام قائدی از بازیگرانی است که با نقش های جدی در سریال ها و فیلم های درام بازیگری را آغاز کرد، اما پش از چند سال دیگر به خاطر فیزیکش  در نقش های کمدی ظاهر شد؛ اما به گفته  قائدی دیگر از بازی در کمدی های سطح پایین خسته شده و حالا با کم کردن وزن به اندام ایده آل رسیده و منتظر نقشهای جدید در ژانرهای مختلف است. به همین بهانه میزبان  این بازیگر جوان شدیم و در مورد انگیزه هایش از گرفتن رژیم، سختی هایی که در این راه  داشته و احساسی که حالا از داشتن تناسب اندام دارد، گپ و گفت مفصلی با مجله ایده آل داشته است. اگر به فکر گرفتن رژیم هستید یا در حال رژیم غذایی هستید، خواندن این گفت و گوی جالب را از دست ندهید.

تصمیم گرفته بودم بازیگر را کنار بگذارم

بازیگری تنها واژه ای است که می توانم با ان عشق را معنا کنم، این علاقه دست خودم نیست. من با فیلم"ارتفاع پست" و در نقشی کاملا جدی شناخته شدم. پس از بازی در این فیلم برای اینکه بازیگری در نقش کمدی را تجربه کنم  دو سال بیکاری و انتظار کشیدم و در چند کمدی خوب و معتبر کار کردم. ولی پس از ان متاسفانه  تولید فیلم های خوب و ریشه دار که حرفی برای گفتن داشتند بسیار کم شد و از ان هم چیزی نصیب من نشد.

یک شب تصمیم گرفتم که از بازیگری خداحافظی کنم، وقتی خوب فکر کردم به این نتیجه رسیدم که اگر چنین کاری کنم چه کسی دلش خواهد سوخت؟ چه کسی از من خواهد پرسید چرا؟ با این تصمیم فقط خودم و عشقم را از بین می بردم. دم صبح تصمیم گرفتم این کار را نکنم. اما ژانر بازی ام را عوض کنم. با خودم فکر کردم چه کسی به من با چنین فیزیکی نقش های خوبی مانند "ارتفاع پست" و " خواب برفی"  می دهد؟ من باید علاوه بر روحیه ام شرایط جسمانی ام را هم عوض کنم.

به پر خوری عادت کرده بود

در این سالها به پر خوری عادت کرده بودم و در مصرف غذا هیچ منعی برای خودم قائل نبودم و هیچ وقت هم به این فکر نمی کردم که نباید تا این حد بخورم. در کار که می گقتند هر چقدر چاق تر، با مزه تر؛ از نظر سلامت هم نه صدای معده و قلب در /امده بود و نه مشکل قند و چربی داشتم،  پس هیچ مانعی برایم نبود. وقتی تناسب اندام و سلامت مساله و دغدغه تان نباشد، نه به معده تان نه به هضم غذا  ونه به عواقب آن فکر می کنید. زمانی می فهمید که چه اشتباهی داشته اید که تناسب اندامتان  را که یک موهبت است با تغذیه و عدم تحرک از دست داده اید و حالا باید از روی اصول تغذیه  کنید و زندگی سختی را در پیش بگیرید.

از شدت گرسنگی گریه می کردم

دوران بسیار سختی بود. من با بیکاری خود خواسته مواجه بودم  و نمی توانستم مثل سابق با دیگران ارتباط داشته باشم و در برنامه های زنده و مراسم ها حاضر نمی شدم و خودم را به اقیانوسی انداخته بودم  که ابتدا فکر می کردم یک استخر است. چه شب هایی که به خاطر گرسنگی گریه کردم و چه روزهایی که مرتب در آینه نگاه می کردم و به خودم می گفتم " حواست باشد بیکاری و فشار گرسنگی تو را افسرده نکند" .

در این میان حواسم به همسر و دخترم هم می بود و همچنین باید جواب مردم را هم م یدادم که مدام از من می پرسیدند چرا نیستم و چرا در سریال ها و فیلم ها  حضور ندارم. هر روز افسردگی تهدیدم می کرد و می ترسیدم نکند دیگر نتوانم کار کنم یا اینکه دیگر پیشنهادی نداشته باشم.

عادات غذاییمان در کودکی شکل می گیرد

بسیاری از عادت غذایی ما ریه در کودکی ما دارد. من متولد شهری کوچک هستم که پدرم دامداری می کرد و زمین های کشاورزی و باغ داشت. در خانه ما به خاطر رفت و امدهای زیاد عذا هم زیاد پخت می شد و مادرمان که عاشقانه دوستمان داشت  فکر می کرد که اگر به ما اصرار کند که  زیاد غذا بخوریم، در حق مان لطف  و محبت کرده است.  مادرم همیشه به ما می گفت "یه چیزی بخور جون بگیری"، " ای وای چرا اینقدر داغ شدی،  بذار یه چیزی بدم بخوری"، " چرا نمی خوابید، بیایید یه چیزی بخورید و بعدش بخوابید" و ... خلاصه درمان  همه دردها از نظر مادر من غذا خوردن بود.

قرار نیست همه زنتیکی لاغر باشند

من از کودکی با مشکل  چاقی دست به گریبان بودم و در واقع چاقی در بین ما ارثی است. مادر و پدرم چاق بودند و من هم ژنتیکی استعداد چاقی دارم و دخترم سارینا هم با این مشکل رو برو است.  شاید ما ادم هایی که استعداد چاقی داریم وقتی در جمعی قرار می گیریم  که همه راحت غذا می خوردند و تناسب اندام هم دارند ناراحت شویم که چرا ما این طور هستیم؟ ولی باید بپذیریم که ما این طور خلق شده ایم و همان طور که اثر انگشت ها یکی نیستند، شرایط جسمانی و ژنتیکی انسان ها هم مشابهی ندارند.

تناسب اندام را به خاطر هوس غذاخوردن از دست نمی دهم

حضور مرتب در ورزشگاه و ورزش هایی مانند تنیس و شنا خیلی به من کمک کردند تا بتوانم روحیه ام را حفظ کنم و به رژیم ادامه دهم. هنوز هم  تا رسیدن به فیزیک مطلوب راه زیادی دارم و هنوز هم خیلی وقت ها واقعا دوست دارم رژیم را رها کنم و راحت هر چه دوست دارم بخورم. آن روحیه راحت طلبی گاهی به سراغم می آید و فکر می کنم "حالا برویم یک فالوده بخوریم" ، " به به! چقدر دلم کباب ترکی می خواهد".  ولی مرتب با خودم می گویم من این تناسب اندام و حس سبکی را با بدبختی به دست آورده ام و نباید به راحتی از دست بدهم.

صبح خیلی زود سیب بخورید

یک توصیه علمی برای لاغر شدن این است که صبح خیلی زود مثلا ساعت 6 کاری کنیم تا دستگاه گوترش ما شروع به کار کند، مثلا یک سیب یا یک چیز سبک بخوریم   تا با شروع به کار دستگاه گوارشمان این پیام به مغز برسد و سوخت و ساز بدن نیز آغاز شود.

هیچ دارویی در جهان وجود ندارد که شما را لاغر کند

در کشور ما تا دلتان بخواهد  تبلیغات لاغری با انواع و اقسام  قرص، ژل، پودر و شلوارک های لاغری وجود دارد و روزی نیست که نشنویم یا در تبلیغات شبکه های مجازی و اجتماعی نخوانیم که در فلان کلاس در یک جلسه فلان  میزان لاغر شوید یا 20 روز مانده به عید 20 روز لاغر کنید. من همه این روش ها را امتحان کرده امهر کالایی که مخصوص  لاغری بود و من فکر کردم ممکن است مرا کمک کند تا به تناسب اندام برسم، خریدم، اما هیچ کدام اثر بخش نبود.

تنها گزینه پیش روی شما برا لاغز شدم و دست یافتن  به اندامی مناسب این است که  با خود بگویید  زندگی تان از این پس به این شکل است که باید همه مواد غذایی مورد نیاز بدنتان را بخورید، اما به میزان کم و از شکر و چربی ها دوری کنید و مصرفشان را به حداقل برسانید و ورزش را رها نکنید.

فالوئرهایم هم با من رژیم را آغاز کردند

وقتی رژیم را شروع کردم و عکس هایم را در باشگاه در صفحه اینستاگرامم گذاشتم، عده ای از کاربران هم ابراز تمایل کردند که همزمان با من ورزش و رژیم غذایی را شروع کردند به ارسال عکسهایشان در این صفحه؛  مثلا عکس هایی از چند ماه قبل خود و عکسی هم بعداز گرفتن رژیم می گذاشتند و انگیزه گرفته بودند. آنقدر تعداد این آدم ها زیاد شد که من دیگر در وجود خودم به نوعی احساس وظیفه می کردم که پا به پای آنها ادامه دهم.