نشست خبری فیلم - تئاتر «آینه‌های رو به رو» با حضور محمد رحمانیان، کارگردان و داریوش ارجمند، مجید مظفری، رویا تیموریان، بهنوش طباطبایی، حبیب رضایی، علی عمرانی و... بایگران این اثر در طبقه دوم تالار وحدت برگزار شد.
در ابتدای این نشست، محمد رحمانیان در پاسخ به این که چه شد که علی‌رغم آن‌که می‌خواست نمایشی به نام «صدام» را روی صحنه ببرد، به سراغ «آینه‌های رو‌به‌رو» رفت، توضیح داد: «سال 1392 طرح «صدام» را برای اجرا در تالار وحدت به بنیاد رودکی ارائه و همان موقع به روشنی توضیح دادم که این کار بسیار پر هزینه است و نیازمند اسپانسر؛ به گونه‌ای که حتی اگر هر شب تمام بلیت‌های‌مان هم فروش برود، نمی‌توانیم خرجی را که کرده‌ایم دربیاوریم. سال گذشته هم تصمیم داشتم «صعود مقاومت‌ناپذیر» اثر برتولت برشت را روی صحنه ببرم و به زبان تهرانی اصیل هم بازنویسی‌اش کرده بودم. در موردش با علی‌اکبر صفی‌پور، مدیرعامل بنیاد رودکی صحبت کردم و قرار و مدار گذاشتیم که خودش پرسید قبلا «صدام» را داده بودی و بیا همان را اجرا کن. همه چیز داشت خوب و خوش پیش می‌رفت تا این‌که باز هم بحث مسائل مالی پیش آمد.»
رحمانیان ادامه داد: «من درخواست اجرا در ساعت 21:30 را داده بودم، ساعتی که در تالار وحدت مخصوص اجرای موسیقی است و گفتند باید شبی 10 میلیون تومان پرداخت کنم؛ در صورتی که برای اجرای ساعت 18:30 باید شبی پنج میلیون پرداخت کرد. آن‌ها همچنین چکی 500 میلیونی از من خواستند که با توجه به هزینه سنگین خود اجرا که به آن اشاره کردم، به هیچ عنوان نمی‌توانستم چنین کاری را انجام دهم و علی مرادخانی، مهدی شفیعی و علی اکبر صفی‌پور هم همه قول و قرارهایشان با من را فراموش کردند که می‌توانید صحت و سقم هر چه گفتم را از خودشان هم بپرسید.»
کارگردان فیلم- تئاتر «آینه‌های رو‌به‌رو» ادامه داد: «نوبت اجرای من همچنان سر جایش بود اما متنم فیکس نشده بود تا این که چند طرح از فیلمنامه «آینه‌های رو‌به‌رو»ی بهرام بیضایی را در فیسبوک ایرج رامین‌فر دیدم. با توجه به این‌که پیش‌تر اجازه روی صحنه بردن این متن در قالب فیلمنامه‌خوانی را برای چند شب از بهرام بیضایی گرفته بودم، به رامین فر زنگ زدم و پرسیدم طرح‌های دیگری هم دارد یا نه؟»
رحمانیان افزود: «در گفت‌و‌گو با رامین فر بود که به این نتیجه رسیدیم چرا این کار را در قالب فیلم- تئاتر روی صحنه نبریم و برای همین این بار اجازه اجرا در قالب فیلم- تئاتر را از بیضایی گرفتم.»
او در مورد قالب فیلم- تئاتر هم گفت: «این شیوه، روشی شناخته شده و قدیمی در جهان است و این طور نیست که چیزی اختراعی یا نو باشد. با توجه به این‌که زمان «آینه‌های رو‌به‌رو» در دو مقطع 1357 و 1335 می‌گذرد و ما سرنوشت نزهت را در این دو مقطع زمانی دنبال می‌کنیم، یا باید برای این نقش دو بازیگر در نظر می‌گرفتم یا از شیوه فیلم- تئاتر استفاده می‌کردم. چون فلاش بک‌های متعددی داشتیم که به این طریق می‌توانستیم روی پرده و به عنوان فیلم نشان دهیم.»
رحمانیان تصریح کرد: «من می‌دانستم که بهرام بیضایی می‌خواسته جوانی و میان‌سالی نزهت، یعنی گذشته و حال او را به سوسن تسلیمی بسپارد. پس او هم به بازی کردن این نقش توسط یک بازیگر تاکید داشته و نمی‌خواسته از دو بازیگر استفاده کند.»
در ادامه این نشست، داریوش ارجمند که در بخش فیلم این اثر، نقش پدر نزهت را بر عهده دارد، در مورد بازی در این اثر گفت: «من همواره خودم را فرزند تئاتر و آن هم تئاتر شهرستان می‌دانم و در واقع از بد حادثه بود که به سینما رفتم و همچنین نبودن آثاری که شکوهی را که از تئاتر در ذهن داشتم، برایم زنده کنند. تا این‌که محمد رحمانیان «آینه‌های رو‌به‌رو» را پیشنهاد داد و گفت هر نقشی را دوست داری انتخاب کن. نقش پدر نزهت از این جهت برایم جذاب بود که متعلق به نسل قبل بود. حضور من در این اثر اگرچه روی پرده است اما تمام تلاشم را کردم تا تئاتری بازی کنم و چیزی جدا از بازیگران روی صحنه نباشم و گمان نمی‌کنم راه را اشتباه رفته باشم چون مخالفتی از طرف محمد رحمانیان ندیدم.»
مجید مظفری هم در مورد حضور در این اثر گفت: «مهمترین انگیزه من برای قبول کردن این پیشنهاد، نام بهرام بیضایی بود و بعد نام محمد رحمانیان. من از «غریبه و مه» کنار بیضایی بوده‌ام و وظیفه خود می‌دانم که حتی اگر از من خواسته شد که در نقش یک رهگذر در متنی از او حضور داشته باشم، بپذیرم.»
علی عمرانی هم در ادامه در مورد تاثیر کوتاهی و بلندی نقش در پذیرش آن افزود: «من از زمانی که محمد رحمانیان بوده و مهتاب نصیرپور و احمد آقالو، کنارشان بوده‌ام و واقعا هیچ وقت برای هیچ کدام از تئاتری‌ها مهم نبوده که طول نقش کوتاه باشد یا بلند.»
او به شوخی ادامه داد: «بیضایی و رحمانیان هر دو کارگردان‌های سخت‌گیری هستند و هر چقدر نقش‌تان در آثارشان کوتاه تر باشد، باید خوشحال‌تر باشید که کمتر بهتان سخت می‌گذرد.»
فیلم- تئاتر «آینه‌های رو‌به‌رو» نوشته بهرام بیضایی و کار محمد رحمانیان هر شب ساعت 19 در تالار وحدت روی صحنه می‌رود.
