نازنین مفخم تدوین‌گر فیلم‌های سینمایی در ارتباط با آخرین فعالیت‌هایش در عرصه سینما اظهار کرد: در حال حاضر تنها کاری که مشغول به تدوین آن هستم، یک مستند سینمایی است. این مستند که «سمفونی ایران» نام دارد، نزدیک به یک دهه مراحل ساختش به طول انجامیده است، کارگردانی این مستند توسط وحید موسائیان انجام شده است و امیدواریم که در این دوره از جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت حضور داشته باشد.
وی در ادامه عنوان کرد: این مستند یک اثر بلند سینمایی است که به موسیقی مقامی ایران می‌پردازد البته طی این مدت بنده به عنوان تدوین‌گر نزدیک به سه سال است که با گروه سازنده در جایگاه یک تدوین‌گر همکاری داشته‌ام. متأسفانه طی این بازه زمانی برخی از اساتیدی که مرتبط با موسیقی مقامی ایران هستند، از دست رفته‌اند به همین جهت در مجموع باید بگویم ساخت این کار بسیار سخت است.
تدوین‌گر فیلم سینمایی «سوفی و دیوانه» در ادامه عنوان کرد: تدوین چنین مستندی نیاز به آگاهی دارد و من باید مطالعاتی را در ارتباط با موسیقی انجام می‌دادم تا بتوانم نسبت به محتوا و آنچه که این فیلم در موردش می‌خواهد حرف بزند آگاهی داشته باشم و به هر حال این بحث تحقیق و مطالعه خودش مبحث وقت‌گیری است چرا که در ساخت مستند تدوین‌گر باید نسبت به مضمون فیلم آشنایی داشته باشد.
مفخم عنوان کرد: این طور نبوده که طی همه این سال‌ها کارگردانی مشغول به ضبط تصاویر باشد بلکه در بین‌اش گاهی بالاجبار فاصله‌ای می‌افتاد، دو سه سال ابتدایی فیلمبرداری تصاویری ضبط شد بعد از آن منتظر آقای شهبازیان بودیم چرا که تصاویری که مورد نیاز بود باید با فاصله زمانی و خرد خرد ضبط می‌شد. همچنین در این مستند شاهد لوکیشن‌های بسیار زیادی هستیم، این مستند در 8 نقطه ایران فیلمبرداری شده است. خوشبختانه این مستند بر خلاف بسیاری از آثار دیگر دارای صدای خوب و باکیفیتی است، امیدوارم این اثر به سرانجام مطلوبی برسد. متأسفانه معضل صدا در بدنه سینمای ما همواره وجود داشت است، البته به نظر صدابردارها همواره بهتر از صداگذارها کارشان را انجام می‌دهند و در این مرحله است که ما کمی دچار چالش می‌شویم.
تدوین‌گر فیلم سینمایی «نرگس مست»، گفت: همواره اکران مستند با مشکل مواجه بوده است البته یک بخشی از آن بیشتر به خود مستندسازها مرتبط می‌شود چرا که آنها همواره با این مشکل مواجه بودند که فیلم‌هایشان را برای جشنواره‌ها ساخته‌اند. فیلم‌هایی که ساخته می‌شود برای جشنواره‌ها است و نه مردم، اگر نگاهی درست و اصولی به مردم داشته باشیم متوجه می‌شویم که همین مخاطبان اگر پای شبکه‌های غیرایرانیی می‌نشینند که تولیداتشان بیشتر مستند است. کانال‌های خارجی که همواره آثار مستندی را به نمایش می‌گذارند دارای مخاطبین قابل توجهی هستند. متأُسفانه شرایطی پیش آمده که فکر می‌کنند مستند را باید برای جشنواره ساخت در صورتی که این طور نیست. مردم فیلم داستانی را در سینما می‌بینند و مستند را در تلویزیون. به نظرم این ما هستیم که تهیه‌کنندگان و پخش‌کننده‌ها را در مسیر اشتباه حرکت دادیم.
