سینما گونه‌ای از هنر است که به دلیل جذابیت‌هایی که در ظاهر دارد، عده زیادی را به خود جذب می‌کند و مردم زیادی هستند که دوست دارند در سمت‌های مختلف برای اعتلای سینما مشغول به کار شوند و در این راستا بکوشند.
سینما ابعاد و وجوه مختلفی دارد و برای ساختن یک فیلم باید تمامی این رکن‌ها دست در دست هم بدهند تا اثری با کیفیت خلق شود، اما یکی از قسمت‌های مهم تولید هر اثری بخش تهیه و سرمایه آن است و تا سرمایه برای ساختن فیلم، مهیا نباشد اصلا اثری خلق نخواهد شد.
تأمین بودجه لازم برای تولید یک فیلم بر عهده تهیه‌کننده سینما است، که این تهیه‌کننده یا خود برای فیلم سرمایه می‌گذارد و یا به جست‌وجوی سرمایه‌گذار می‌پردازد.
در واقع می‌توان گفت که صاحب یک اثر سینمایی تهیه‌کننده آن است و تأمین تمامی امکانات لازم برای تولید یک اثر سینمایی بر عهده تهیه‌کننده آن فیلم است.
اما تهیه‌کننده شدن در سینما به راحتی اتفاق نمی‌افتد و در جهت تهیه‌کننده شدن باید مشقت‌های زیادی کشید و مسیر پر پیچ و خمی را هموار کرد.
اما پیش از شروع مسیر تهیه‌کننده شدن باید به نکته‌ای مهم توجه کرد، که آن توجه به این مطلب است که آیا شخصیت فرد با ملزومات شغل تهیه‌کنندگی مطابقت دارد یا نه، به این مفهوم که هر شغل و حرفه‌ای ویژگی‌هایی دارد که نیازمند به متخصصانی در آن زمینه است که شخصیت و عادات رفتاری‌شان با ویژگی‌های شغل مطابقت داشته باشد.
برای آن که شخص بتواند تهیه‌کننده موفقی شود؛ باید ویژگی‌های خاصی چون توانایی مدیریت و رهبری داشته باشد، چرا که تهیه‌کننده در واقع در رأس امور ساخت یک فیلم قرار می‌گیرد و اگر شخص از توان مدیریت بالایی برخوردار نباشد، موفق نخواهد بود.
یک تهیه‌کننده باید توان مواجهه با سختی‌ها و ناشناخته‌ها را نیز داشته باشد به این علت که فیلم‌سازی حرفه‌ای گروهی بوده و بسیار وابسته به جغرافیای محیط است و کوچکترین تغییر و اتفاقی می‌تواند در روند تولید خلل ایجاد کند.
حال، پس از آن که شخص آگاه شد که اصلا در وجوه شخصیتی‌اش طبع تهیه‌کنندگی وجود دارد یا خیر، باید شروع به پیمایش مسیر تهیه‌کنندگی کند.
بهترین راه برای آن که شخص تبدیل به یک تهیه‌کننده مجرب شود، کسب تجربه در سینما است و بهتر است که کار خود را با دستیار تولید شدن آغاز کند و چند سالی در این سمت مشغول به کار و کسب تجربه شود و بعد از آن که به خوبی چم و خم این حرفه را یاد گرفت، چند سالی بر کرسی مدیر تولیدی بنشیند و مدتی در قامت مدیر تولید فعالیت داشته باشد تا هم در سینما شناخته شود و هم بتواند مجوز تهیه‌کنندگی را دریافت کند.
می‌توان به نوعی گفت که با مدیر تولید شدن شخص می‌تواند تمام سختی‌های موجود در حرفه تهیه‌کنندگی را درک کند و با گام‌های مستحکمی به این حرفه ورود پیدا کند، البته در این راه مشورت کردن با تهیه‌کنندگان قدیمی سینما نیز خالی از لطف نخواهد بود و می‌تواند به شخص کمک زیادی کند.
البته در هنگام تهیه‌کننده شدن توجه به این نکته نیز ضروری است که سینما و حرفه تهیه‌کنندگی ساعات کاری خاصی ندارد و در مدت چند ماهه فیلمبرداری، تمام وقت تهیه‌کننده صرف تولید پروژه می‌شود و مواقعی پیش می‌آید که تهیه‌کننده چیزی در حدود 15 ساعت در روز مجبور به حضور در صحنه فیلم باشد.
دیگر آن که باید بدانیم که فکر به هر قیمتی تهیه‌کننده شدن، ایده‌ای درست نیست و تهیه‌کننده باید برای پیشرفت در کار خودش و همین طور اثرگذاری در جامعه تمامی تلاش خود را در راستای تولید فیلم‌های وزین و فاخر به کار گیرد و این طور نباشد که با طرح هر پیشنهادی کار را قبول کرده و آن را بسازد.
در واقع می‌توان گفت که تهیه‌کننده باید فیلمنامه‌شناس خوبی باشد و بتواند اثر خوب را از بد تشخیص دهد و فیلمنامه‌هایی با کیفیت را جهت ساخت انتخاب کند و این گونه به اعتلای سینمای ایران نیز کمک خواهد شد.
