آرش دادگر از بازیگران، نمایشنامه‌نویسان و کارگردانان بنام تئاتر کشورمان است.
این هنرمند شناخته شده در عرصه تئاتر، در مقام کارگردان تاکنون نمایش‌های متعددی را به روی صحنه برده است که از آن جمله می‌توان به نمایش‌های آژاکس، مکبث، کالون و قیام کاستلیون، صبحانه برای ایکاروس و بازگشت افتخارآمیز مردان جنگ اشاره کرد.
دادگر معتقد است یکی از اولویت‌های جامعه هنری کشور در راستای حضور پویا و فعال در رویدادهای خیریه می‌تواند از دل همین اجتماع آغاز شود؛ جایی که بسیاری از هنرمندان پیشکسوت به دلایلی چون بیماری و کهولت سن از کارافتاده‌اند و متأسفانه هیچ نگاه ویژه‌ای از سوی نهادها و ان.جی.اوهای متولی برای حمایت مادی و معنوی این بزرگواران وجود ندارد.
دادگر تمام‌قد برای هنرمندانی که با همه وجود به فکر مشکلات متعدد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کشورمان هستند می‌ایستد و معتقد است دولتمردان باید قدر این بزرگان را بدانند چون هنرمند در یکی از وجوه شخصیتی خود، یک کانال ارتباطی میان مردم و مسئولان است که آنچه در جامعه به‌عنوان معضل، مشکل یا دغدغه وجود دارد را به گوش مخاطب واقعی می‌رساند.
آقای دادگر به‌عنوان یک هنرمند، چه نقشی را برای همکاران خود در راستای فعالیت در حوزه‌های خیریه و قرار گرفتن در کنار انجمن‌ها و موسسات خیریه قائل هستید؟
تجربه نشان داده است که هر زمان هنرمندان با جریانات خیریه همراه شده‌اند خبرهای بسیار خوبی از موفقیت آن‌ها منتشر شده و این امر نشان می‌دهد که همچنان جامعه هنری کشور برای جلب مشارکت در چنین جریاناتی مورد اعتماد و وثوق مردم هستند. البته این امر تنها در کشور ما رخ نمی‌دهد و در تمام دنیا هنرمندان به‌خوبی بر نقش تأثیرگذارشان در حوزه ورود به مباحث خیریه واقفند و همین امر به پررنگ‌تر شدن اقدامات خیریه‌ها و تنوع فعالیتی‌شان نیز کمک می‌کند.
چه ابزار و راهکارهایی در اختیار جامعه هنری و به‌ویژه بازیگران که در نزد مردم چهره‌هایی شناخته شده هستند وجود دارد تا بتوانند به اشکال مختلف، نقشی در یاری رساندن به طیف گسترده‌ای از نیازمندان ایفا کنند و به جمع خیرین کشور بپیوندند؟
معتقدم هنرمند در یکی از وجوه شخصیتی خود، یک کانال ارتباطی میان مردم و مسئولان است که آنچه در جامعه به‌عنوان معضل، مشکل یا دغدغه وجود دارد را به گوش مخاطب واقعی می‌رساند. هر یک از هنرمندان کشورمان نیز با توجه به حوزه کاری خود به‌خوبی بر این امر واقفند و بزرگوارانه در کنار مردم و مسئولین ایستاده‌اند. حتی بسیاری از آن‌ها به تولید محتوا و برنامه در این زمینه دست زده‌اند که ثمرات بسیار چشمگیری به دنبال داشته و در حقیقت یک اثر هنری در حوزه امور خیریه جریان‌ساز شده است.
آیا این نگاه که انجمن‌های خیریه باید به شکل مستقل از دولت به فعالیت خود بپردازند، رویکردی منطقی است؟
در کشور ما خیر، ایران اسلامی از جنبه‌های گوناگون دارای منابع بسیار زیاد مالی است که اگر به عدالت در سطح کشور و میان هموطنان تقسیم شود نباید هیچ نیازمندی در سرزمینمان وجود داشته باشد و چنانچه هر فردی به هر دلیلی مثلا به یک بیماری خاص با هزینه‌های سرسام‌آور مبتلا شد باید به نهاد و سازمان مربوطه ارجاع و از کمک‌های مادی و معنوی لازم برخوردار شود، که در کشور ما این اتفاق به‌درستی رقم نخورده و متأسفانه با طیف گسترده‌ای از نیازمندان در جامعه مواجهیم.
به نظر شما حمایت مناسبی از هنرمندان پیشکسوت و از کارافتاده صورت گرفته است؟
یکی از اولویت‌های جامعه هنری کشور در راستای حضور پویا و فعال در رویدادهای خیریه می‌تواند از دل همین اجتماع آغاز شود؛ جایی که بسیاری از هنرمندان پیشکسوت به دلایلی چون بیماری و کهولت سن از کارافتاده‌اند و متأسفانه هیچ نگاه ویژه‌ای از سوی نهادها و ان.جی.اوهای متولی برای حمایت مادی و معنوی این بزرگواران وجود ندارد.
به‌طور اختصاصی و در عرصه تئاتر کشور تا چه اندازه دغدغه فعالیت‌های خیریه میان شما و همکارانتان وجود دارد؟
وجود داشته و دارد اما قطعا کافی نیست. بخش‌های متولی همچون خانه تئاتر، خانه هنرمندان و اداره کل هنرهای نمایشی به‌شدت وابسته به بودجه هستند و اگر پولی از خزانه دولت دریافت کنند باید به فکر حجم انبوهی از مشکلات موجود باشند. در سرزمین ما با این همه پیشینه فرهنگی و تمدنی، تمام سرمایه‌ها متعلق به مردم است و اگر هنر را نیز یک سرمایه بدانیم که هست، پس می‌توان بیش از این‌ها از این سرمایه برای رسیدن به فرهنگسازی در مسیر انجام امور خیر بهره گرفت و به اشکال مستقیم و غیرمستقیم در راستای حمایت از نیازمندان گام برداشت.
و سخن پایانی شما را درباره این موضوع می‌شنویم.
تمام‌قد برای هنرمندانی که با همه وجود به فکر مشکلات متعدد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کشورمان هستند می‌ایستم و معتقدم باید قدر این بزرگان را دانست. حضور و ایفای نقش یک هنرمند در محافل خیریه در همه جای جهان امری قابل ستایش است و مشارکت آنان در این امر یکی از اولویت‌های ان.جی.اوها محسوب می‌شود. خوشحالیم که بسیاری از هموطنانمان حتی در خارج از کشور با تکیه بر درآمد و ثروت مساعدشان به فکر نیازمندان داخل کشور هستند و مشارکت خود را به شکلی هنرمندانه و قابل احترام به عمل می‌آورند.
