امام علی (ع)در خطبه 194 کتاب شریف نهج البلاغه در وصف منافقان می فرماید:ای بندگان،شما را به ترس از خدا سفارش می کنم و شما را از منافقان می ترسانم، زیرا آنها گمراه و گمراه کننده اند.خطاکار و خطاکاری تشویق کننده اند.به رنگ های گوناگون ظاهر می شوند.از ترفندهای گوناگون استفاده می کنند و برای شکستن شما از هر پناهگاهی استفاده می کنند و در هر کمینگاهی به شکار شما می نشینند و از بیراهه ها حرکت می کنند.
امام در ادامه می فرماید:وصفشان دارو و گفتارشان درمان اما کردارشان دردی است بی درمان.بر رفاه و آسایش مردم حسد می ورزند و بر بلا و گرفتاری مردم می افزایند و امید واران را ناامید می کنند.
آنها در هر راهی کشته ای و در هر دلی راهی و بر هر اندوهی اشکها می ریزند. مدح و ستایش را به یکدیگر قرض می دهند و انتظار پاداش می کشند.اگر چیزی را بخواهند اصرار می ورزند و اگر ملامت شوند، پرده دری می کنند و اگر داوری کنند اسراف می ورزند.
سپس امام در تکمیل اوصاف منافقان می فرماید:آنها برابر هر حق باطلی و برابر هر دلیلی شبهه ای و برای هر زنده ای قاتلی و برای هر دری کلیدی و برای ار شبی چراغی تهیه کرده اند.
سپس امام در انتهای این خطبه می فرماید:با اظهار یاس می خواهند به مطامع خود برسند و بازارشان را گرم کنند و کالای خود را بفروشند.سخن می گویند اما به اشتباه و تردید می اندازند.وصف می کنند اما فریب می دهند.در آعاز راه را آسان و سپس در تنگناها به بن بست می کشانند.آنها یاوران شیطان و زبانه های آتش جهنم هستند.
