غلامرضا طریقی، شاعر با اشاره به آنکه ارائه مطالبی به نام نویسنده دیگر در فضای مجازی بسیار رواج یافته است، گفت: این مسئله از نظر روانشناسانه به این برمی گردد که ما ایرانی ها عادت داریم اگر مطلبی را با زبان دیگری بشنویم، راحت تر آن را قبول کنیم. در پنجاه سال قبل نیز اینگونه بوده و واقعیتی است که ما به آن مبتلا هستیم.
وی افزود: در دهه پنجاه یکی از دوستان مطلبی را در روزنامه ای منتشر کرده بود و نامه چارلی چاپلین به دخترش سالهای زیادی خوانده می شد.
طریقی ادامه داد: این فرد چند سال بعد فانتزی و تخیلی بودن نامه را بیان کرد، اما با این وجود ما هنوز هم آن را دست به دست می کنیم. این بیماری که متاسفانه در ما ایرانی ها هست و امکان بازنشر مطالب کذب در گذشته تنها برای 2 درصد وبلاگ نویسان جامعه بود اما هم اکنون به طور تقزیبی بیش از پنجاه درصد افراد جامعه به اینکار مبادرت می ورزند.
این شاعر تصریح کرد: افرادی از جامعه که امکان دسترسی به فضای مجازی را دارند، نمی توانند پشتوانه فکری داشته باشند و مطالب خود را از جاهای دیگری برمی دارند. چرا که خودشان این برداشت را ندارند و همان اسم را در مطلب خود در فضای مجازی منتقل می کنند.
وی یادآور شد: عامل اصلی اینکار ناآگاهی مردم از ادبیات بوده و طبیعی است تا این حد آگاهی از ادبیات را از مردم توقع نداریم. هم اکنون معضل بیان اثر شاعری با نام دیگر در بین اهالی دست به قلم نیز وجود دارد و جنجال های اینترنتی نیز در این فضا دیده می شود.
طریقی با اشاره به غلط های عجیب و غزیب املایی که هم اکنون در فضای مجازی وجود دارد، اظهار داشت: دنیای مجازی را گرفته ایم اما فرهنگ استفاده از این فضا را یاد نگرفتیم.
