فیلم داستان «حاج حیدر» (پرویز پرستویی) است که با دیدن رفتارهای غیر متعارف مشاور ارشد دکتر صولتی متوجه نیت آن ها شده و تشخیص می دهد که دیگر منافع نظام ومملکت در نظر نیست بلکه منافع شخصی جای آن را گرفته است. از همین روست که تصمیم میزگیرد محافظت از دکتر را رها کرده و دیگر از سیاسیون محافظت نکند. این در شرایطی است که دکتر در بیمارستان به سر می برد و حال مساعدی ندارد.
زمانی که حیدر قصد می کند که دیگر محافظت از سیاسیون را کنار بگذارد و با این تصمیم او موافقت می شود حفاظت از یک محقق و دانشمند هسته ای به او سپرده می شود، در زمان تولید فیلم این نگرانی در میان اهالی سینما وجود داشت که ممکن است فیلم از ریتم افتاده باشد و نوع روایت دچار دو پارگی شود اما این نگرانی را ابراهیم حاتمی کیا با زکاوت و تیزهوشی از میان برداشته است او به درستی میثم (بابک حمیدیان) را در جایی از داستان قرارداده که بتواند در زمان لازم از او استفاده کند و مخاطب با دیدن یکباره او دلزده نشود و فیلم هم دچار دوپارگی نشود.
حاتمی کیا در این فیلم به سراغ موضوعی پرتب وتاب وجنجالی رفته است و خیلی صریح و سرراست بدون هیچ استعاره ای(برخلاف گزارش یک جشن) آنچه که نسبت به آن دغدغه دارد را بیان کرده است. بیراه نیست اگر بگوییم «بادیگارد» شبیه ترین فیلم حاتمی کیا به «آژانس شیشه ای»است. از این جهت که فیلمساز در تازه ترین اثر خود به صراحت مواضعش را اعلام می کند و «حیدر» میان آرمان و واقعیت دچار چالش می شود.
لحظه های ناب در تازه ترین ساخته حاتمی کیا کم نیست یکی از آن لحظه ها که با عشق به تصویر کشیده شده و در این صحنه عشق و دلدادگی او به بچه های دفاع مقدس را می توان به وضوح در این صحنه ها لمس کرد، لحظه حضور حاج حیدر بر مزار همرزمان شهیدش «سید» و دیگر همرزمانش که با هم قسم شده بودند، است. حاج حیدر از شرم حضور وارد مقبره شهدا نمی شود و تنها جلوی در آرام اشک می ریزد. صحنه تاثیرگذار دیگری که بسیار زیبا به تصویر کشیده شد پایان بندی اثراست که راضیه چادرش را برروی حاج حیدر که احساس سرما می کند، می کشد و با همسرش که به شدت زخم برداشته و نفس هایش به شماره افتاده است خلوت می کند.
حاتمی کیا در این اثر به صراحت در برابر بی رحمی و جاه طلبی برخی سیاسیون می ایستد و یک بار دیگر گوشزد می کند که در این برهوت و باتلاق دنیا طلبی به یاد داشته باشیم که چرا و چگونه انقلاب کردیم و هنوز حاج حیدر ها زنده اند و خود را محافظ نظام و مملکت می دانند نه بادیگارد قدرت طلبان و نان به نرخ روز خوران .
گروه سازنده اثر تلاش کردند تا هر آنچه که مطلوب این کارگردان صاحب نام است صورت گیرد و هیچ یک از اجزای فیلم خودنمایی نمی کند. نکته قابل توجه در این اثر حضور مریلا زارعی به عنوان بازیگردان است که برای اولین بار این بازیگر خوش نام سینمای ایران این سمت را در کنار ابراهیم حاتمی کیا تجربه کرده است . به نظر می رسد او قصد دارد با پربار کردن کارنامه خود کم کم جایگاه دیگری در سینما از جمله کارگردانی را تجربه کند.
