در پی رفتار تبعیض آمیز اخیر مدیران سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر با عوامل آثار انیمیشن در جشنواره و عدم دعوت ایشان به مراسم افتتاحیه این رویداد سینمایی و همچنین کیفیت حضور این آثار در جشنواره سی و چهارم، تولیدکنندگان این 8 اثر با انتشار نامه ایی سرگشاده به این رفتارها اعتراض کردند.
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
جشنواره فجر با احتمال بارش کوفته قلقلی!
شلوغی سالن افتتاحیه‌ی جشنواره فیلم فجر ، صدای چلیک چلیک دوربینها، بوی تند ادکلن بازیگران و لباس‌های مرتبشان، اجازه نمیدهد کسی به فلسفه‌ی جشنواره فکر کند. به اینکه قرار بود جشنواره فجر به اعتلای سینما بیانجامد. ایجاد شد تا رونقی بر صنعت سینما شود. تا بتواند سره از ناسره تفکیک نماید و فرهنگ متعالیمان را معرفی کند. و به ما فیلمسازان مسیر درست سینما را نشان دهد.جشنواره ای پر رونق که برای بسیاری از فیلم‌ها، تبدیل به هدف شده است. از ماهها قبل کلید می‌خورند تا به فجر برسند و ستاره‌هایشان روی فرش قرمز بروند.
اما سینما منحصر به فیلمهای زنده نیست. در دنیا، سینمای انیمیشن گیشه را قبضه می‌کند و دایره‌ی مخاطبین بیشتری را هدف می‌گیرد. صنعتی که هنوز طعم آن را درست نچشیده‌ایم، مگر چند کامی که به شیرینی از آن ستانده‌ایم. سال گذشته علی‌رغم بی‌مهری جشنواره سی‌وسوم، انیمیشن شاهزاده‌ی روم برخلاف پیش‌بینی‌ها، چندین برابر فیلم‌هایی فروخت که بازیگرانش روی فرش‌ها غلت میزدند و سیمرغ‌ها برایشان تنبک!
ابتدای امسال، از سمت سازمان سینمایی، سال انیمیشن نامگذاری شد، و این نقطه‌ی امیدی بود برای این صنعت که مسئولین هم اهمیت موضوع را دریافته‌اند و قرار است جدی گرفته شویم. پس از آن، با ورود بی‌سابقه‌ی هشت اثر به جشنواره مواجه شدیم که در تاریخ جشنواره تاکنون،حداکثر با سه اثر انیمیشن روبرو بوده‌ایم. لذا دبیر جشنواره در نشست اول مژده‌ی نگاهی ویژه به تاسیس بخش انیمیشن داد، و تاکید نمود که امسال برای این حوزه برنامه‌ها داریم. همگی تصور کردیم منظورشان از ویژه یعنی خوب!
با شروع نشست‌ها و اعلانات جشنواره کم‌کم نگران شدیم، چراکه خبری از انیمیشن، نحوه‌ی داوری‌اش، هیأت داورانش، اکران‌هایش و دعوتنامه یا حتی کارت تردد در جشنواره نشد. حتی متوجه شدیم ده روز از تحویل DCP برخی از کارهایمان گذشته ولی هنوز در کشوی لابراتوار خاک می‌خورد!
کم‌کم مفهوم نگاه ویژه را دانستیم، چون کلمه‌ی ویژه دو لبه دارد. یعنی از تمام سال‌های گذشته مهجورتر. این است سال انیمیشن! این است توجه ویژه به صنعتی که چند ماه از اعاده‌ی حیثیت سالن‌های سردش، با فروش چهار میلیاردی شاهزاده‌ی روم می‌گذرد. اهالی هشت انیمیشن سینمائی حاضر در فجر، حتی شب گذشته در افتتاحیه‌ی جشنواره هم سهمی نداشتند! سوال اینجاست، در افتتاحیه‌ای که هنوز تنور جشنواره گرم نشده دعوت نبودیم، آیا در اختتامیه برای ما صندلی خالی دارید؟! آیا انیمیشن برادر خوانده‌ی سینماست که مستحق چنین بی حرمتی‌ست؟! آیا باز هم قرار است با فروش گیشه و استقبال صاحبان اصلی جشنواره یعنی مردم، انیمیشن را به آغوش بکشید؟!
مگر یک دعوت محترمانه و یا تخصیص یک سیمرغ بی‌جان، هزینه‌ی زیادی ست که در قبالش توسعه‌ی این صنعت دانش بنیان ، جذب سرمایه‌های خصوصی ، و ژست حمایت از آن را به همراه دارد؟ مگر امسال بهترین فرصت برای این اقدام جریانساز نیست؟
فرش قرمز و جایزه‌ها که عموما به ستاره‌ها می‌رسد برای ما دغدغه‌ای نیست. اما احترام و توجه به یک صنعت عظیم و جوان، که در جدال جذب سرمایه‌ها و کسب بازار خود است، بزرگترین خداقوت به سازندگان خط شکنی‌ست که نه به مانند فیلمهای زنده چند ماه، بلکه در دوره‌های سه ساله موفق به تولید سینمائی انیمیشن می‌شوند! مگر یک فیلم‌ساز انیمیشن چند بار در عمر کاری‌اش موفق به جذب سرمایه و حضور در فجر می‌گردد؟ مگر با بایکوت و ندادن اکران برج میلاد و نشست خبری به رویدادی مهم، که صدایش هم به جایی نمی‌رسد، در آینده چیزی جز سرزنش تماشاچیان پرشورش را در گیشه برای خود خواهید خرید؟!
