فیلم سینمایی «یک شهروند کاملا معمولی» در شرایطی توسط هیات انتخاب گروه هنر و تجربه پذیرفته شده است که فیلمنامه این اثر توسط «جعفر پناهی» نوشته شده است.
حضور پناهی در فهرست عوامل فیلم «مجید برزگر» در حالی آشکار شده است که پیش از این در اطلاعات فیلم‌های جشنواره نامی از او برده نشده بود. این ماهنامه «فیلم‌نگار» بود که در تازه‌ترین شماره خود (شماره 158 . بهمن 94) نام «جعفر پناهی» را به عنوان فیلمنامه‌نویس درج کرده و مجید برزگر در حالی سومین کار خود را با همکاری جعفر پناهی نوشته که این فیلم در جشنواره شیکاگو هم به نمایش درآمد و نام پناهی در لیست عوامل فیلم در جشنواره شیکاگو هم به وضوح دیده می‌شود. مروری کوتاه بر فعالیت‌های ضدایرانی پناهی و حمایت‌های سیاسی و امنیتی کشورهای غربی برای رفع محکومیت او حکایت پیچیده‌ای نیست. پناهی با حکم قطعی دادگاه به اتهام اقدام علیه امنیت کشور و فعالیت تبلیغی علیه نظام به 20 سال ممنوعیت کاری در زمینه فیلمسازی و فیلمنامه‌نویسی محکوم شده است و سوال اینجاست که چطور فیلمنامه‌ای که توسط این فرد نوشته شده در گروه «هنر و تجربه» پذیرفته شده است؟
تصویر صفحه 44 ماهنامه فیلم نگار
دبیر جشنواره فیلم فجر چگونه از این جشنواره مهم انقلاب اسلامی صیانت می‌کند در شرایطی که «جعفر پناهی» در نگارش فیلمنامه فیلم مجید برزگر دخیل بوده است؟ او با حکم قطعی از قوه قضائیه محکوم به مجازات شناخته شده و از هرگونه مشارکت در نگارش فیلمنامه و ساخت فیلم محروم شده است اما چگونه است که فیلمی با نگارش فیلمنامه این فرد در بخش هنر و تجربه راه یافته است؟ رفتار سازمان سینمایی و دبیر جشنواره فیلم فجر را چگونه باید توجیه کرد؟
به یاد داشته باشیم جعفر پناهی همواره مورد تشویق رئیس جشنواره فیلم برلین و رسانه های غربی است نه برای آنکه فیلمساز توانمندی است بلکه تنها به این دلیل که پافشاری بر نقض محکومیتش کرده و فیلم تجربی «تاکسی» مورد تشویق و تمجید قرار گرفت و خرس طلای این جشنواره را از آن خود کرد. حال تفاوت ما با جشنواره برلین چیست؟ وقتی خودمان هم با انتخاب فیلم «یک شهروند کاملا معمولی» در جشنواره به کار این مجرم و خاطی صحه گذاشته و او را تشویق می‌کنیم که به نقض محکومیتش پافشاری کند او اگر مجبوربود برای حضور فیلمش در جشنواره برلین در دوره های گذشته «پرده بسته» را در کیک جاسازی کند در جشنواره فیلم فجر به راحتی و بدون هیچ مشکلی فیلمش را ارایه داده است و در لیست عوامل فیلم نامش در کنار مجید برزگر به عنوان فیلمنامه نویس قید شده است.
«جعفر پناهی» در مدت طی محکومیت خود، نه تنها حکم صادره را زیر پا گذاشته و به اعمال مجرمانه خود ادامه داده است بلکه این تهدید را تبدیل به یک فرصت نموده و بیش از گذشته خود و فعالیت‌های خود را در کانون توجه قرار داده است. وزارت ارشاد در این مدت چه کرد؟ نامه نگاری میان ایوبی و جعفر پناهی شکل گرفت و دست آخر نوش آبادی سخنگوی وزارت ارشاد که مورد پرسش قرار گرفت گفت : «افرادی که محکومیتی دارند و این محکومیت به اعتبار خودش باقی است بسته به شرایطی که دارند به آنها رسیدگی می‌شود. تلاش ما این است کسانی که به هر دلیلی زمانی دور شدند و بخشی از عمرشان را نامهربانانه گذراندند ، نزدیک شوند. ما مقام امنیتی و سیاسی نیستیم و نمی‌خواهیم کسی به‌خاطر یک خطا در گذشته ، همچنان در محرومیت باشد.» بعد از سخنان نوش آبادی به این مهم پی می بریم که از یک سو زمینه را برای فعالیت‌های ضد امنیتی یک محکوم سابقه دار باز گذاشته و از دیگر سو فیلمی که در نگارش آن این محکوم سهیم بوده است را در جشنواره فیلم فجر در بخش هنر و تجربه می پذیرند.
پناهی از زمان محکومیت خود در سال 2010 تاکنون فیلم های «این یک فیلم نیست»، «پرده بسته» و «تاکسی» را ساخته است و در نگارش فیلم «یک شهروند کاملا معمولی» با مجید برزگر همکاری داشته است. فیلمی که به راحتی از ایران خارج شده و در جشنواره فیلم شیکاگو و معتبرترین جشنواره آمریکای شمالی هم به نمایش درآمده است.
«یک شهروند کاملا معمولی» داستان یک پیرمرد 84 ساله است که در بحران فراموشی و آلزایمر قرار دارد. او هم مثل نوجوان فصل باران‌های موسمی و مرد میانسال پرویز، تنهاست. شروع بحران‌های پیری او مصادف می‌شود با مواجهه‌اش با دختری جوان. پسرش از او خواسته تا برای معالجه و دیدار مجدد به کانادا بیاید و او برای سفری به این دشواری احتیاج به کمک دارد.
