به گزارش افکارخبر، یدالله صمدی کارگردان سینما، در خصوص موضوع و حرف اصلی آخرین اثر سینمایی‌اش یعنی «پدر آن دیگری» گفت: فیلمنامه این فیلم اقتباس ادبی از یک رمان مشهور و پرفروش است که ما از آن برای ساخت فیلم سینمایی استفاده کردیم و حرف اصلی فیلم حرف بنیاد و استحکام خانواده است و همه رفتاری که میتواند منجر به ناهنجاری در خانواده شود، اعم از بی‌تفاوتی بین اعضای خانواده نسبت به هم و نسبت به فرزندان و تبعیض میان فرزندان.
وی افزود: نظیر بحثی که در فیلم «پدر آن دیگری» به آن پرداختیم تا الان نبوده و این فیلم توانسته بدون شعار و با جذابیت و به سادگی حرفش را بزند.
صمدی در خصوص حال و هوای این روز‌های سینمای ایران و مقایسه با دهه ۶۰ و ۷۰ اظهار داشت: در واقع رسیدن به آن نقطه کار ساده‌ای نیست و با نهایت احترام و معذرت‌خواهی از همه همکاران می‌گویم که ای کاش به اینجا نمی‌رسید که متأسفانه تا سر خود را در سینما برمی‌گردانیم، باندبازی و دسته و گروه می‌بینیم و وجه تمایزی بین کسانی که در این گروه‌ها هستند و کسانی که نیستند قائل شده است و این موضوع برای سینما اصلاً درست و زیبا نیست.
وی ادامه داد: من می‌گویم آن چیزی که در سینما تحت عنوان تسهیلات، امکانات و حمایت‌ها وجود دارد، باید به طرز منصفانه‌ای بین همه تقسیم شود. البته استثناً در یک سری موارد میتوان بین افرادی که فیلمساز خوبی هستند و به خاطر نتیجه و بازخورد خوب کارشان همیشه زبانزد هستند، فاصله‌گذاری کرد.
این کارگردان عنوان کرد: بحثدیگر مقوله سوژه و فیلمنامه است که باید در این خصوص شورا و گروهی تشکیل داد و به طور جدی، قوی و بی‌طرف به آن پرداخت، این است که روی سوژه‌ها مکثبسیاری کرد و دست از ساخت سوژه‌های تکراری و پشت سر هم کشید. چون سینما به تنوع نیاز دارد.
وی افزود: در فرهنگ، اقوام و ادبیات ما قصه و داستان‌های فراوانی وجود دارد که میتوان از طریق آن‌ها سال‌های متمادی پرده و مخاطب سینما را تأمین کرد و پویایی سینما را دید.
صمدی تصریح کرد: خود من حدود ۳۰ سال است که به کار فیلم‌سازی مشغولم و طی این مدت فقط ۱۳ فیلم ساختم. در صورتی که می‌توانستم حداقل سالی دو فیلم بسازم؛ یعنی ۶۰ فیلم طی ۳۰ سال، اما با کمی تأمل میتوان فهمید که باید دست از کمیت برداشت و به کیفیت پرداخت، این موضوع مختص من نیست بلکه تمام پیشکسوت‌ها، اساتید بنده و توانا‌ترها و با تجربه‌های سینما نیز به همین شکل با فیلم‌سازی برخورد می‌کنند.
این کارگردان عنوان کرد: با همه تفاسیر من امید زیادی به جوان‌ها دارم. جوان‌هایی که با فکر‌های خوب به سینما ورود پیدا کردند و خوب است که این فکر‌ها بدون آلایش وارد شوند و کار کنند چون آینده سینما دست جوان‌ها است کسانی که باید حمایت شوند؛ البته به این شرط که قصه‌ها و فیلمنامه‌های آن‌ها خوب و تأثیرگذار باشد.
وی افزود: جوان‌های تازه کار و با استعدادی که قصد ورود به سینما دارند، باید توجه کنند که سیاهنمایی در فیلم‌ها به جایی نمی‌رسد؛ مگر در آن غرض نباشد، باید بدانند بیان بدی‌ها و کاستی‌ها در فیلم بد نیست به شرط اینکه در آن غرض، سیاسی بازی و سیاسی کاری نباشد.
صمدی در پایان خاطرنشان کرد: به این نتیجه میرسیم که با قصه فیلمنامه خوب، دلی و دلسوزانه و با بیان حقیقتهای جامعه در آن بدون غرضورزی و سیاهنمایی میتوان به فیلمی جذاب و دیدنی رسید، فیلمی که میتواند مخاطب را به سینما بکشاند و در پی آن باعث رونق در پویایی و پیشرفت سینما خواهد شد.
