به گزارش افکارخبر، در سال ۱۹۷۷ و پس از نمایش فیلم الرساله(محمد رسول الله) در سینماهای آمریکا امام موسی صدر با کارگردان این فیلم مصطفی عقاد ملاقات کرد و در این ملاقات امام موسی صدر نکاتی برای اصلاح بخش هایی از فیلم پیش از اکران عمومی این فیلم در کشورهای مسلمان مطرح کرد.
امام صدر به چند صحنه از فیلم اشاره کرد و گفت که اگر این صحنه ها حذف شود، شاید اشکال ها و ایرادها هم برطرف شود، از جملة این ایرادها، صحنة طبل زدن هنگام فتح مکه و شعار «الله اکبر کبیراً» است، چرا که فتوحات پیامبر، ساده و به دور از مظاهر مادی بود و طبل زدن از این سادگی می کاهد، حتی اگر جلوه های سینمایی، این صحنه را اقتضا کند؛ ایراد دوم مربوط به جایی است که ابوسفیان هنگام فتح مکه در حالی که شعله های آتش در اطراف او زبانه می کشد، می گوید: «قلمرو فرمانروایی محمد گسترده شده است.» و بلال، مؤذن پیامبر، در پاسخ او می گوید: «این قلمرو نبوت است نه فرمانروایی.» ایراد سوم مربوط به
پایان فیلم است که سازندگان فیلم از مقامات لیبی به سبب تلاش در تولید این اثر سینمایی سپاسگزاری می کنند. این صحنه را می توان هنگامی که فیلم به مشرق زمین میرسد، اصلاح کرد.
امام موسی صدر به مصطفی عقاد گفت: «وقتی شنیدم تماشاگران فیلم در آمریکا دربارة جزئیات آن صحبت می کنند و می گویند پخش این فیلم، با اعلام موافقت کمیتة الازهر و مجلس اعلای شیعیان در لبنان آغاز می شود، احساس سربلندی کردم. نام مجلس همراه با این فیلم جاوید، جاودانه شد.»
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روابط عمومی موسسه امام موسی صدر، مصطفی عقاد کارگردان فیلم به امام صدر گفت: «ما دست اندرکاران سینمای جهانی در آمریکا، از اینکه نیرویمان در خدمت تجارت یا فساد یا صهیونیسم باشد، خسته شده ایم.»
وی افزود: «ما جوانان عرب بر آن شده ایم که گناهان خود را جبران کنیم و با روش خودمان خدمت به اسلام کنیم و فیلم محمد رسول الله راساخته ایم تا دوران کنونی را با سلاح همین دوران به چالش بکشیم.
امام صدر به او گفت: «در مورد شخصیت پیامبر اعظم، حضرت محمد(ص)، چه کرده اید؟ آیا تصویر و صدای ایشان را پخش میکنید؟ تصور نمی کنید که به تصویر کشیدن شخصیت پیامبر که نماد رسالت و ابدیت است و به بی نهایت پیوسته است، موجب محدود کردن این شخصیت می شود و آن را از مفهوم ایمانی آن خارج می کند؟»
کارگردان محمد رسول الله گفت: «خیالتان راحت باشد. ما متعهد شده ایم که چهرة پیامبر و امام علی بن ابی طالب و خلفای راشدین و اصحاب ده گانهای را که پیامبر به آنان مژدة بهشت داده است، به تصویر نکشیم.» وی با خشم ادامه داد: «تا کی در غرب از گمراه کنندگان و گمراه شدگان بدگویی و افترا در مورد اسلام بشنویم؟»
امام صدر دربارة نویسندة فیلمنامه پرسید. آقای عقاد گفت: «آقای السهار و الحکیم آن را نوشته اند.» امام از موضع علمای اسلام نیز پرسید. آقای عقاد برگة موافقت کمیتة مربوط در دانشگاه الازهر را به ریاست شیخ الازهر، دکتر محمد الفحام، به امام نشان داد.
این فیلم در قاهره و در اکران خصوصی برای امام موسی صدر و نه نفر به نمایش درآمد، اما در یک سوم اول فیلم، برق قطع شد و امام و دیگر حاضران در حالی که چشمانشان از گریه سرخ شده بود، از سالن سینما بیرون آمدند.
امام موصی صدر سپس گفت: که آرزوی من این بود که فرصت مشاهده این فیلم در روز عید فطر برای لبنانی ها فراهم می شد. در چنین موقعیتی هم به ایمان همة مسلمانان افزوده می شد و هم مسیحیان لبنان همچون مسیحیان عرب با اسلام، این دین آزادی و عدالت و یاری مظلوم و محروم، بیشتر آشنا می شدند.
پس از اکران خصوصی امام موسی صدر کمیته ای را به ریاست شیخ محمد مهدی شمسی الدین مأمور بررسی فیلمنامه و اعمال برخی اصلاحات جزئی در آن کرد و سپس آن را بازنگری کرد و نامة موافقت مجلس اعلای شیعیان با فیلمنامه را به آقای عقاد داد و گفت: مرحله ای جدید در روند دعوت اسلامی آغاز شده است؛ مرحله ای که همواره انتظار آن را می کشیدیم؛ همچنان که دشواری های متعددی برای خودم و شما پیش بینی می کنم.
