به گزارش افکارنیوز، در کنسرت - نمایش «در روزهای آخر اسفند» به کارگردانی محمد رحمانیان که این روزها در تالار وحدت میزبان علاقمندان است نام های آشنایی در بخش موسیقی کار حضور دارند که در راس آنها نام بهروز صفاریان به عنوان سرپرست ارکستر دیده می شود.
وی یکی از آهنگسازان جوان و مطرح در موسیقی پاپ ایرانی محسوب می شود و در میان اهالی موسیقی آنقدر شناخته شده است که حتی ذکر نامش به‌عنوان ناظر و مدیر هنری، سطح توقعها را از آن آلبوم‌ها بالا ببرد.
صفاریان با خوانندگان زیادی چون محمد اصفهانی، فریدون آسرایی، محسن چاووشی و… همکاری داشته و در این اجرا نیز به عنوان سرپرست گروه موسیقی فعالیت می کند.
با این هنرمند و همچنین غزل شاکری بازیگر و خواننده این اجرا که مخاطبان از سالها قبل با چهره او از کودکی در فیلم های سینمایی «ماهی» و «گلنار» آشنایی دارند و او را به عنوان بازیگر سینما، طراح صحنه و لباس و طراح داخلی می شناسند درباره تجربه حضورشان در این اجرا و همکاری در یک اثر نمایشی صحبت کردیم.
بهروز صفاریان سرپرست ارکستر، کنسرت - تئاتر «در روزهای آخر اسفند» درباره تلفیق موسیقی و تئاتر در این اثر به خبرنگار مهر گفت: تلفیق موسیقی و درام کار تازه ای در دنیا به حساب نمی آید اما برای اولین بار است که در کشور ما تجربه می شود. در این کار ما تلاش کردیم موسیقی و نمایش را با حفظ تعادل در کنار هم قرار دهیم و امیدوارم بتوانیم در نهایت به جریان سازی این اتفاق کمک کنیم. حضور افراد صاحب نام موسیقی در بخش موسیقی و حضور کارگردانی چون محمد رحمانیان و یک متن نمایشی جذاب در بخش تئاتر باعثشکل گیری تعادل و هماهنگی در این اثر شده است.
وی افزود: در واقع این کنسرت - نمایش شروع یک جریان فکری در هر دو حوزه موسیقی و تئاتر به حساب می آید. این اجرا بیشتر از اینکه تئاتر باشد یک کنسرت است و تعداد نوازندگان و گروه موسیقی این برنامه بسیار بیشتر از گروه نمایش آن هستند. حتی متنی هم که نوشته شده درباره علاقه یک جوان به موسیقی است. در واقع این اجرا، کنسرتی است که در برخی نقاط با نمایش گره خورده است. من واقعا متاسفم که در ایران تعامل بین سینما و تئاتر و موسیقی و هنرهای دیگر کمتر در این سطح و کیفیت وجود دارد.
این آهنگساز درباره ایده شکل گیری این کار توضیح داد: من، اشکان خطیبی و محمد رحمانیان ایده هایمان را درباره یک کار مشترک با هم مطرح کردیم که در نهایت به اجرای این کنسرت - موسیقی ختم شد. ابتدا قرار بود تلفیقی از موسیقی و نمایش را به صحنه ببریم اما با پردازشی که رحمانیان روی متن و ایده اولیه انجام داد کار پخته شد و به شکل امروزی درآمد. خوشحالم که این اتفاق در نهایت به خوبی پیش رفت.
صفاریان درباره انتخاب ترانه های این اجرا گفت: با همفکری که داشتیم برخی ترانه های نوستالوژیک قدیمی را برای اجرا انتخاب کردیم. در انتخاب این ترانه های نوستالوژیک زیاد نمی توان به سراغ کارهای خاصی رفت. البته شاید ترانه های زیباتری هم می توانستیم در کار استفاده کنیم اما به خاطر نوع متن و لزوم ارتباط ترانه ها با بخش نمایشی و همچنین وجود برخی محدودیتها این ۱۰ ترانه برای اجرا انتخاب شدند.
آهنگساز آلبوم «گل هیاهو» با صدای فریدون آسرایی یادآور شد: البته تعداد زیادی ترانه هم وجود ندارد که بتوان به نوستالوژیک بودنشان در هر زمانی توجه کرد. در هر دهه تنها چند تراک در دنیا نوستالوژیک هستند بنابراین انتخاب این آهنگها مشکل نبود. ما هم تلاش کردیم بهترین هایشان را به لحاظ نوستالوژیک انتخاب کنیم که البته به متن نمایشی هم ارتباط داشته باشند.
وی درباره انتخاب گروه نوازندها گفت: چون از ترانه های بسیار خوبی استفاده کردیم، نمی شد از هر نوازنده ای برای نواختن استفاده کرد. هرکدام از افرادی که در این گروه هستند، در کارشان صاحب نام و اعتبارند و اکثرا برای خودشان استودیو شخصی داشته و آهنگساز و تنظیم‌کننده هستند. کنار هم قرار گرفتن این گروه حرفه ای کار سختی بود اما بچه ها آنقدر با انرژی، عشق و علاقه کارشان را انجام می دهند که کوچکترین مشکلی در کار به وجود نیامده است.
صفاریان درباره پیوستن رضا یزدانی به گروه موسیقی اثر یادآور شد: طبق بررسی هایی که کردیم خواننده های زیادی را برای همکاری در بخش پایانی نمایش یافتیم که بتوانند ترانه «در روزهای آخر اسفند» را بخوانند، اما بسیاری از آنها مشغله کاری داشتند و نمی توانستند ۲۰ شب در کنار ما باشند. در نهایت قرار بر این شد که با رضا یزدانی همکاری داشته باشیم چون وی با وجودیکه اسفند، ماه برگزاری کنسرت‌های خوانندگان است اما توانست خودش را با اجرا هماهنگ کند.
آهنگساز آلبوم «دلقک» با صدای محمد اصفهانی درباره رعایت نکات اصلاحی در این اجرا گفت: من در ۱۵ سال گذشته در زمینه کاری خودم چه به لحاظ تولید و چه برگزاری کنسرت همیشه قبل از اینکه کسی من را ممیزی کند خودم را ممیزی کرده ام. من خطوط ممیزی را به درستی می‌شناسم و هیچگاه به یاد ندارم کاری از من مورد ممیزی و سانسور قرار گرفته باشد.
وی در پایان صحبتهایش عنوان کرد: شاید پیشنهاداتی مطرح شده که آنها را مورد توجه قرار دادم اما چون همیشه کاری را انجام داده ام که به آن اعتقاد داشتم و می دانستم درست است، به مشکل برنخوردم. برای اجرای این کار نیز چون از همان ابتدا همه چیز را مد نظر داشتیم نگرانی برای اجرا به وجود نیامد. در نهایت امیدوارم این اتفاق شروع تازه ای برای چنین اجراهایی در ایران باشد.
غزل شاکری بازیگر این اثر نیز که بازیگر و طراح صحنه و لباس سینماست و برای بازی در فیلم سینمایی «آینه های روبرو» نامزد دریافت سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر شده است درباره اولین حضورش در تئاتر و تجربه خوانندگی و بازی در یک اثر نمایشی توضیح داد: من همیشه ارادت خاصی به تئاتر داشتم و فکر می کردم بازیگران تئاتر بسیار زحمتکش، با استعداد و باهوش هستند و خودم هم علاقمند بودم که روزی آن را تجربه کنم اما فکر می کردم ورودم به تئاتر باید با برنامه ریزی خاصی صورت گیرد ولی در نهایت این اتفاق و حضورم در این نمایش خود به خود و بدون دخالت من رخ داد. در واقع «در روزهای آخر اسفند» خودش به سراغ من آمد و شاید اگر حضور محمد رحمانیان نبود من در این فاصله کوتاه نمی توانستم خودم را به همچنین تجربه ای بسپارم. این نمایش ارزشش را داشت که خودم را در اختیار کارگردان قرار دهم و همه تلاشم را بکنم تا حضوری قابل قبول روی صحنه داشته باشم چون نتیجه کار برایم خیلی مهم است.
وی درباره تجربیاتی که پیش از این در زمینه موسیقی داشته است، عنوان کرد: خوشبختانه تا امروز شانس با من یار بوده و در همه کارهایم اساتید بزرگی حضور داشته و من توانستم از وجودشان استفاده های زیادی بکنم. من علاوه بر تجربیات گران بهایی که در زمینه موسیقی با استاد احمد پژمان، فردین خلعتبری، سعید شهرام و میلاد موحدی داشتم، در برخی فیلم های سینمایی از صدایم استفاده شده و حتی چند اجرای زنده با گروه دنگ شو نیز در خارج از کشور داشته ام.
شاکری در پاسخ به اینکه در این اجرا وجه بازیگری کار برایش پررنگ تر است یا خوانندگی توضیح داد: برای من روی صحنه هم بازیگری و هم خوانندگی اهمیت دارد. گاهی اوقات شخصی تجربیاتی در زمینه بازیگری یا خوانندگی دارد که در کارهای دیگرش از آنها استفاده می کند اما وقتی قرار است هر دو اینها با هم روی صحنه ترکیب شوند نیاز به هماهنگی و تمرکز زیادی است.
وی افزود: امیدوارم این اتفاق باز هم رخ دهد و هنرهای مختلف بتوانند در کنار هم به ترکیب های جذابی دست پیدا کنند. این اجرا اتفاق نویی است که هر کدام از ما در بخش های مختلف، با هم آن را تجربه می کنیم. اگر همدلی و همراهی گروه های مختلف هنری بیشتر شود در آینده شاهد آثار جذاب‌تری خواهیم بود.
شاکری درباره نقشی که در انتخاب ترانه ها داشته است، گفت: زمانی که من به گروه اضافه شدم همه ترانه ها انتخاب شده بود اما من همه آهنگهای نوستالوژیک کار را دوست دارم. ممکن است جای خیلی از ترانه ها در این اجرا خالی باشد اما ترانه هایی که انتخاب شده اند به نظرم همگی دوست داشتنی هستند. مضمون و ایده این نمایش ایجاب می کرد که ترانه های انگلیسی انتخاب شوند. ما در این اجرا بیماری داریم که از بچگی دغدغه اش خواندن این آهنگها به زبان انگلیسی بوده است بنابراین متن نوشته شده و موسیقی هر دو در خدمت هم بوده اند.
وی درباره آماده سازی خود برای این اجرا بیان کرد: مطمئنا من شنوای صحبتهای محمد رحمانیان و مهتاب نصیرپور بودم و برایم بسیار مهم بود که آنها چه می گویند و از من چه انتظاری دارند. من در این مدت تلاش کردم به چیزی که آنها می خواهند نزدیک شوم. همچنین از تجربیات خوبی که در زمینه بازیگری در سینما در طول سالهای گذشته به دست آوردم نیز در این اجرا بهره بردم.
این بازیگر در پایان صحبتهایش متذکر شد: بازیگری پایه و روح اولیه ای دارد که در سینما و تئاتر یکی است اما جنس ایفای نقش در این دو کار از برخی جهات متفاوت است من در این اجرا تلاش کردم به جنس و فضای بازی در تئاتر نزدیک شوم. نظرات کارگردان نیز بسیار برایم مهم بود چون می دانستم تجربه ای که در تئاتر دارند به من می توان کمک فراوانی کند.
