به گزارش افکارنیوز، طی چند سال اخیر تولید تلویزیون های بزرگ – ۴۰ اینج و بالاتر – با فناوری های پیشرفته در بازار مصرف بسیار زیاد شده است و هر روز بر طرفداران این نوع تلویزیون ها افزوده می شود. به نحوی که اندازه های بزرگتر از ۴۲ اینچ مورد توجه و نظر بسیاری از خانواده ها است، ولی به کارگیری این فناوری دیداری - شنیداری در خانه با اینکه از جذابیت ظاهری و لذت سطحی برخوردار است، هزینه های زیاد و مشکلات مختلفی را برای خانواده به همراه می آورد.
همراهی با فناوری های روز یکی از ناگزیرهای زندگی امروز است. در شرایطی که ما زندگی می کنیم، نمی توان فرد مدرنی بود و از فناوری های روز دور ماند. به خصوص که فناوری با توجه به نیازها و شبهه نیازهای روز به وجود می آید.
یکی از این فناوری ها که هر روز با گسترش و رشد بیشتری همراه می شود، دستگاه های تلویزیونی است که البته اکنون دیگر فقط نمایش دهنده تصاویر پخش شده از سازمان های پخش کننده امواج صوتی و تصویری نیستند و کارهای گسترده زیادی انجام می دهند.
اکنون تلویزیون های بزرگ همراه سینمای خانگی به کار گرفته می شوند. همچنین امکان وصل شدن این نوع تلویزیون ها به اینترنت وجود دارد و علاقمندان به بازی های رایانه ای و مجازی می توانند از آن بهره ببرند یا حتی با استفاده از حافظه های خارجی می توان عکس ها یا فیلم های خانوادگی را در اندازه های بزرگ تماشا کرد.
این موضوع بسیار روشن است که تماشای تصاویر در اندازه های بزرگتر از لذت بیشتری برخوردار است. وقتی تصاویر بزرگتر می شوند، شفافیت رنگ ها افزایش می یابند و جزییات حرکات بازیگران یا تصاویر انیمیشنی بهتر دیده می شوند. حتی شنیدن موسیقی در تلویزیون های بزرگ امروزی که به تعدادی بلندگوی قوی وصل هستند، لذت بیشتری دارد. اما در کنار تمامی این لذت ها که گفته شده تلویزیون های بزرگ امروزی که با فناوری های مختلف پلاسما، ای سی دی، ال ای دی یا سه بعدی در بازار فروخته می شوند، زیان هایی نیز برای خانواده ها با خود به همراه می آورند.
به عبارت دیگر، تحول قابل توجهی که در بزرگتر شدن صفحه تلویزیون های امروزی پدید آمده و همراه آن سینمای خانگی را به خانه های مصرف کنندگان آورده است، در کنار لذتی که از دیدن تصاویر و شنیدن کلام و موسیقی با خود همراه می آورد، زیان هایی برای اقتصاد خانواده و روابط میان اعضای آن در پی دارد. یکی از پیامدهای استفاده از تلویزیون های بزرگ هزینه بالای این کالا است که برای خانواده های متوسط رقم قابل توجهی به حساب می آید.
تلویزیون های بزرگ –۴۲ اینچ و بالاتر – در هفته پایانی بهمن ۹۱ با افزایش قیمت ۱۰ تا ۱۵ درصدی در تمامی مدل ها و کارخانه های تولید کننده این محصول همراه بود و کمترین قیمت یک تلویزیون پلاسما ۴۲ اینچی حدود ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان و یک ال سی دی حدود ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان بود.
با وجود این افزایش، خرید این نوع تلویزیون ها با رشد بیش از ۳۰ درصدی نسبت به دیگر ماه های سال ۹۱ همراه بود. نکته جالب تر اینکه افزایش درخواست خرید این نوع تلویزیون ها در مورد محصول ۴۶ و ۴۷ اینچ بسیار بیشتر شده بود. بر اساس نظر کارشناسان، این خرید بیشتر از سوی طبقه متوسط و کارمند بوده است که پس از دریافت حقوق بهمن و عیدی آخر سال برای خرید این نوع کالا اقدام کرده بودند.
بخشی از فروش مغازه دارانی که در زمینه ارایه این نوع کالاها فعال هستند، به صورت اقساطی با چک کارمندی یا چک معمولی اما ضامن کارمند بوده است که نشانه ای روشن بر استقبال طبقه متوسط از خرید این نوع کالا است.
این موضوع در شرایطی است که بر اساس نظر کارشناسان حداقل فاصله برای تماشای تصاویر یک تلویزیون ۴۲ اینچی باید حدود یک متر و نیم باشد. بیشتر خریداران همراه با تلویزیون بزرگ یک سینمای خانگی نیز خریدارای می کنند و به یک میز تلویزیون به طول حدود ۱ متر و ۲۰ سانتیمتر هم نیاز دارند.
حال در نظر بگیرید این امکانات در یک خانه ۴۰ تا ۷۰ متری قرار بگیرد. در این صورت شاید از نظر کارشناسی فاصله افرادی که از تلویزیون استفاده می کنند با این وسیله صوتی – تصویری مناسب باشد، اما آسیب هایی که در طولانی مدت به چشم و گوش وارد می شود، قابل توجه است. به خصوص که خانه های ایرانی بر اساس ذوق و سلیقه فردی چیده می شود و توجه چندانی به شرایط بازگشت صدا یا وضعیت نوری محیط وجود ندارد.
نکته دیگر اینکه، وقتی تلویزیون تبدیل به کانون توجه می شود، آن هم به صورت طولانی مدت هم افسردگی در پی دارد و هم اینکه ارتباط موثر و مثبت میان اعضای خانواده قطع می شود. این امکانات صوتی و تصویری به خاطر ایجاد جذابیت و لذت های چند برابر، مخاطبان را برای مدت زمان بیشتری پیش روی خود می نشاند و همین موضوع باعثاز میان رفتن فرصت کافی برای گفتگوی اعضای خانواده یا مطالعه می شود.
یعنی خرید این نوع تلویزیون ها به طور همزمان باعثآسیب زدن به اقتصاد خانواده هم هنگام خرید و هم هنگام استفاده از آن به خاطر مصرف برق و در طولانی مدت تعویض قطعات می شود. در کنار این موضوع با خود افسردگی به همراه می آورد. همزمان، ارتباط میان اعضای خانواده را مخدوش می کند و حتی بر ایجاد محیطی به منظور تمرکز لازم برای مطالعه و درس خواندن فرزندان تاثیر نامطلوب و منفی دارد.
البته شرایط در برخی از خانواده ها کاملا برعکس است. یعنی انگار این نوع تلویزیون همراه وسایل جانبی و میز آن، بخشی از دکوراسیون خانه است. به خصوص اگر قرار باشد کودکان سراغ آن بروند، ناراحتی چنین خانواده هایی به شکلی نامناسب برانگیخته می شود. چون این انتظار وجود دارد که دکوراسیون خانه آنها دچار مشکل نشود!
موضوع مهم این است که هنگام خرید کالاهایی که رنگ و بوی مدرن دارند و با فناوری روز پیش می روند، بیش از آنکه به فکر چشم و هم چشمی یا عقب نماندن از قافله تمدن باشیم، باید به کاربردی بودن وسیله مورد نظر فکر کنیم و اینکه قرار است این کالا باعث تغییر مثبت در شرایط زندگی ما شود نه اینکه فقط خانه را با آن شلوغ تر کنیم.
