به گزارش افکارنیوز، سعید اسدی مدیر مستعفی تالار مولوی پس از گذشت یک ماه از استعفایش اظهار داشت: امور فرهنگی هنوز استعفای من را نپذیرفته اما یک ماه است که عملا کاری را در مولوی انجام ندادم.
وی در خصوص وضعیت تالار مولوی در دو سال گذشته بیان داشت: وضعیت در سال ۹۰ خوب بود اما هر چه به جلو آمدیم وضعیت بدتر شد البته از جهتی بخشی از این مشکلات به مسائل اقتصادی مملکت نیز برمی‌گشت ولی از طرف دیگر امور فرهنگی دانشگاه تهران ادعا می‌کرد که امکانات لازم برای تئاتر به معنای واقعی را ندارد. اگر چه مولوی درآمدزایی داشته و امکان کمک بیشتر به آن وجود داشت.
مدیر تالار مولوی تصریح کرد: مرکز هنرهای نمایشی هم پیشتر تعهدی را طی تفاهمنامه‌ای با تالار مولوی داشته است که همگان از آن با‌خبر هستند که پرداخت نشد. تفاهمنامه‌ای که بین مرکز هنرهای نمایشی و معاونت هنری وزارت ارشاد دست به دست شد. دو سال به تعویق افتاد و حتی برای سال بعد نیز تفاهمنامه‌ای شکل نگرفت. زیرا مطالبات داشتیم و برای تفاهمنامه جدید محلی از اعراب وجود نداشت و عملا کمک‌هایی که باید به تالار مولوی می‌شد، صورت نگرفت. مبلغ تفاهمنامه ۷۰ میلیون تومان بود ولی به دلیل دیرکرد و جشنواره سی‌ام فجر مدیران وقت این مبلغ را تا ۱۰۰ میلیون تومان ارتقاء دادند ولی محقق
نشد.
این مدرس تئاتر با بیان اینکه ساختار مالی تالار مولوی دچار نقص است، گفت: یکی از مشکلات دیگر تالار مولوی که امور فرهنگی باید به آن توجه می‌کرد، تغییر در ساختار مالی تالار مولوی بود، زیرا این تالار حساب مجزایی ندارد و مبلغ فروش گیشه آثار نمایشی طی چرخه‌ای طولانی به گروه می‌رسد. مولوی باید از لحاظ ساختار مالی به یک استقلال مشخص و معین دست پیدا کند، از طرف دیگر یکی از مشکلات این تالار کمبود نیروی انسانی لازم است.
وی بیان داشت: تالار مولوی نیاز به حمایت غیر مالی از طرف مرکز هنرهای نمایشی و امور فرهنگی دانشگاه نیز دارد که صورت نگرفته است. با توجه به اینکه همه دوستان مرکز هنرهای نمایشی و امور فرهنگی می‌شناسم مطمئنم در عدم حمایت از مولوی عمدی وجود ندارد. یعنی این نیست یک اراده‌ای بخواهد اینجا نابود شود.
مدیر تالار مولوی اظهار داشت: بنابراین این دو نهاد عمدا با این مساله برخورد نکردند از جهتی آنها ظاهرا حق دارند؛ دانشگاه می‌گوید فضا را برای تئاتر حفظ می‌کنم اما من سرمایه‌گذار در تئاتر کشور نیستم. زیرا بودجه‌های محدودی دارم و مرکز هنرهای نمایشی هم از حیثقانونی حق دارد اما در جمع‌بندی این دو متوجه می‌شویم که تالار مولوی مثل خانه‌های خارج محدوده است و در واقع نه مربوط به این شهرداری و نه آن شهرداری.
اسدی افزود: به هر حال تالار مولوی یکی از مهمترین مکان‌هایی است که در تئاتر ما وجود دارد. برای رفع مشکلات این مجموعه نیاز به یک تدبیری بود و این تدبیر باید از سوی مدیران مربوطه انجام می‌شد. این اتفاق هم تا حدودی انجام شد ولی این جدا افتادگی و خلل در انعقاد تفاهمنامه باعثشد تا تالار مولوی خارج از محدوده بماند. معاونت هنری هم مولوی را خارج از محدوده قرار داد؛ این در حالی بود که در زمان جشنواره‌ها این تالار به آنها اعتبار می‌داد ولی در فصول دیگر سال اینطور نبود. البته باید حرف‌های آنها را نیز در این رابطه شنید اما به طور کلی به نظرم اراده وجود نداشته است.
مدیر تالار مولوی در پاسخ به این سوال که در چه شرایطی بار دیگر به مولوی برمی‌گردید، گفت: شرایطی که می‌خواهم برای تالار مولوی خواسته بسیار زیادی نیست اما ظاهرا این مسائل ساده برای دوستان بسیار پیچیده به نظر می‌رسد.
وی ادامه داد: باید مسائل مالی تالار مولوی برطرف کنند و حساب مالی مجزا با اتکا به قوانین موجود ایجاد شود و ارتقای مالی برای تجهیز امکانات صورت گیرد، همچنین نیروی انسانی کافی برای اداره تالار در اختیار گذاشته شود، همکاری خواهم کرد. خواسته ما خواسته بزرگی نیست و به راحتی هم میتوان آن را تامین کرد، اگر این مسائل حل شود با مولوی ادامه خواهم داد. زیرا شرایط حال حاضر مولوی دسترنج دو سال فعالیت ما و شوراهای هنری بوده است اما اگر وضعیت به سوی بهبود نرود، هیچ علاقهای برای ادامه همکاری ندارم. خیلی دوست داشتم به معنای واقعی تالار مولوی را به خانه واقعی تئاتر دانشگاهی تبدیل
کنم.
