«نیره زبرجدی، استادیار دانشگاه، با بیان اینکه صفر دومین ماه قمری به معنی تهی و خالی است، افزود: صفر در دوران جاهلیت به ناجز معروف بود در ماه محرم جنگ ممنوع بود در ماه بعد آن یعنی صفر جنگ آزاد می‌شد و همه به جنگ می‌رفتند و به علت خالی شدن خانه‌ها این ماه صفر نام گرفت. مسلمانان در این ماه بسیار دعا می‌خوانند، دعای دفع بلای ماه صفر جزء دعای معروف این ماه است.
این استادیار تاریخ تمدن اسلامی ادامه داد: پیامبر اکرم صل الله علیه و آله درباره صدقه دادن در ماه صفر می‌فرمایند: لبخند تو بر روی برادرت صدقه است، امر به معروف و نهی از منکر کردنت صدقه است و راهنمایی کردن کسی که راه را گم کرده صدقه است.
یوم نحس در قرآن
زبرجدی با تاکید به اینکه در قرآن نیز سخن از یوم نحس وجود دارد گفت: چنین تعبیری در تاریخ زندگی بشر صحت دارد و همان طور که ایامُ الله داریم ایام نحسات نیز داریم. ذات ایام، بد و نحس نیست بلکه باید دید در روزهایی که معروف به نحس و شوم شده‌اند چه کارهایی انجام شده و چه اتفاقاتی رخ داده است.
او افزود: در ماه صفر حوادث دردآور و اندوه‌باری رخ داده به همین دلیل این ماه معروف به نحوست است. از ۱۵ تا ۲۸ ماه صفر حضرت رسول صل الله علیه و آله بیمار بودند و این بیماری به رحلت آن حضرت در روز ۲۸ این ماه در سال ۱۱ هجری منتهی شد. در این ماه وحی قطع می‌شود. حضرت علی علیه السلام نیز در این مورد فرمودند: با رحلت پیامبر صل الله علیه و آله چیزی قطع شد که با فوت هیچ احدی قطع نشد.
این استادیار تاریخ تمدن اسلامی اظهار کرد: روایات مختلفی وجود دارد که مسلمانان در این ماه از انجام کارهای مهم خودداری می‌کنند و برای دفع آفات و بلایای این ماه صدقه می‌دهند. «سیدبن طاووس» نقل کرده است در روز سوم ماه صفر، دو رکعت نماز بخوانید؛ در رکعت اول سوره حمد و سوره فتح؛ در رکعت دوم سوره حمد و سوره توحید قرائت شود و پس از سلام نماز، صد مرتبه صلوات بفرستید؛ صد بار آل ابی سفیان را لعنت کنید، صد مرتبه استغفار کنید و آنگاه حاجت خود را از خداوند بخواهید.»
