به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، چند روز پیش خبری را در خصوص میزان بازدید از سایت آپارات از ابتدای امسال تا میانه مردادماه را مشاهده کردم که در آن عنوان شده بود بیش از یک میلیارد دقیقه کارتون و پویانمایی پخش شده است که ۳۰۰ میلیون دقیقه آن از ابتدای تیرماه هم‌زمان با تعطیلی مدارس است. همچنین در بین کودکان و شاید هم نوجوانان « باب اسفنجی » مقام اول را در میزان تماشا دارد و پس از آن «مرد عنکبوتی»، «دختر کفشدوزکی»، «کوکوملون» و « سگ‌های نگهبان » به ترتیب رده‌های دوم به بعد را کسب کرده‌اند که این خبر، چندین پیام دارد.
اول اینکه کودکان و نوجوانان این مرز و بوم به جای اینکه به دنبال بازی و لذت از انجام بازی‌های گروهی باشند به دلایل گوناگون همانند آپارتمان‌نشینی و یا کمتر شدن میزان رفت‌وآمدهای همسایه‌ها باهم، تردد بیش از حد خودرو در کوچه‌ها و موارد دیگر از این دست، ترجیح می‌دهند وقت خود را پای تلویزیون، موبایل و امثالهم بگذرانند که این موضوع باعث افزایش وزن، عدم توانایی در برقراری ارتباط و همچنین از دست دادن بهترین دوران زندگی می‌شود دورانی که می‌تواند پر از خاطره‌های جذاب باشد البته به این نکته هم باید توجه ویژه داشت که این آمار فقط از یک سایت یا پلتفرم پخش می‌باشد و اگر آمار سایر پلتفرم‌ها را به آن اضافه کنیم این میزان بالاتر نیز می‌رود.
دومین مطلب عدم برنامه‌ریزی صحیح از سوی والدین و برنامه‌ریزان جهت سوق دادن کودکان به استفاده بهینه از این زمان است با یک حساب سرانگشتی می‌توان به این نتیجه رسید که مجموع کودکان ایران به اندازه ۱۹۰۲ سال عمر خود را صرف دیدن پویانمایی کرده‌اند.
سومین مورد عدم وجود پویانمایی‌های ایرانی در بین چند انتخاب اول کودکان است. همان‌طور که پیش‌تر هم اشاره شد «باب اسفنجی» و سایر پویانمایی‌های خارجی بیشترین مخاطب را داشته است دلیل این امر عدم جذابیت و توالی داستانی و تولیدی پویانمایی‌های ایرانی است که در این بین «شکرستان» و «پهلوانان» با بیشترین تولید صدر نشین هستند اما قطعاً با رقیبی همانند «باب اسفنجی» که داستانی کمدی در شهری خیالی که اولین قسمت آن در سال ۱۹۹۹ منتشر شد و همچنان ادامه دارد و یا «دختر کفشدوزکی» که تا کنون ۱۳۱ قسمت از آن تولید شده که با تغییرش به استادی ماهر می‌تواند مشکلات شهر را حل نماید فاصله زیادی دارد که دلایل گوناگونی همچون عدم جذابیت بصری و عدم تشابه آن‌ها با دنیای واقعی می توان از دلایل عدم انتخاب توسط کودکان و نوجوانان برشمرد مثلاً در شکرستان تمام کارکترها و شخصیت‌ها به صورت اغراق آمیز و کاریکاتوری بودند و در هیچ کدام صورت انسانی که بتوان با آن ارتباط برقرار کرد وجود نداشت و یا اکثر کارهای تولیدی برای کودکان در قالب عروسکی است که مدت زمان آن‌ها حداقل نیم ساعت است ولی پویانمایی‌هایی خارجی موضوع خود را در ۵ تا ۱۵ دقیقه بیان می‌کنند و این سرعت در بیان و رفتن به قسمت های متعدد یکی از عوامل جذابیت است.
البته انتشار اخباری خوشحال کننده مبنی بر تولید دو محصول جدید در حوزه کودک توسط پلتفرم‌ها، جای بسی امیدواری است که «لالایی» با اجرای داریوش فرضیایی (عمو پورنگ) و مینی سریال فانتزی و کمدی معجون عروسکی از این دست است ولی اگر می‌خواهیم کودکان ایران به جای دیدن کارتون‌های آمریکایی، ژاپنی و کره‌ای به سمت تولیدات بومی بیایند باید از تولید کنندگان پویانمایی‌های داخلی حمایت ویژه کرد و داستان‌های ایرانی را با زبانی جدید و شخصیت‌های جذاب برای کودکان در قالبی که آن‌ها می‌پسندند، تولید کرد.
