یزید هم غاصب حکومت بود و هم ترویج کنندۀ فساد + فیلم

قسمت هایی از صحبت های حاج آقا مجتبی تهرانی پیرامون موضوع غصب حکومت توسط یزید و در عین حال رواج دادن فساد را میخوانید :

شما به خطبه های امام حسین(ع) نگاه کنید! باید کسی بر همۀ حرف های حضرت احاطه داشته باشد تا بتواند این مطلب را بفهمد که وقتی ایشان می فرماید: به حق عمل نمی شود و از باطل نهی نمی شود، منظورش چیست. حضرت یک وقت بحث خودِ حکومت را که فلانی غصب کرده مطرح می کند، یک وقت وظیفۀحاکم را هدف گیری کرده و می فرماید: او مردم را به فساد می کشاند. این ها دو بحث جدا است. یک بحث این است که یزید خلافت را غصب کرده است و چون لایق این جایگاه نیست باید پایین بیاید؛ بحث دوّم آن است که او به وظایف حکومتی اش عمل نمی کند و جامعه را به تباهی می کشاند. حضرت هر دو مورد را مدّ نظر داشت. این قضیه برای امام علی(ع) هم مطرح بود با این تفاوت که هرچند امیرالمؤمنین(ع) هم با کسانی مواجه بود که خلافت را غصب کرده بودند، امّا حضرت مکرّر به آنان تذکّر می داد و تا آنجا که ممکن بود، از نظر اجرایی، راه را اصلاح می کرد.

 
بحث دیگری که مطرح است این است که مسئول مقابلۀ با فساد جامعه، سرپرست جامعه است. فساد به این معنا که گفتم، عدم روحیۀ تعبّد و تنسّک و به تبع آن لاابالی گری در جامعه. لاابالی گری های عملی مردم، مربوط به کسانی است که به نوعی سلطۀ اجرایی دارند. اگر مسئول اجرایی جامعه فاسد باشد و ترویج فساد کند که وامُصیبتاه! داستان یزید از این دست بود. لذا امام حسین (ع) دیگر چاره ای ندید جز اینکه قیام کند. امام حسین(ع) گفت: اگر فردی مثل یزید سر کار باشد، «وَ عَلَی الإسْلامِ السَّلامِ!»؛ باید فاتحۀ اسلام را خواند. این یعنی چه؟ یعنی اگر او بر سر کار باشد، فساد را ترویج می کند و با لاأبالی گری، اسلام از بین می رود.