فال حافظ پیشینه‌ای طولانی در سنت و فرهنگ جامعه ایرانی دارد و بخشی جدایی‌ناپذیر از باور ایرانیان برای گرفتن تصمیم درست در دوراهی‌های زندگی و آینده است.
دمی همدم و همراه شدن با حضرت حافظ پیشینه‌ای چند قرنی در میان ایرانیان و فرهنگ ایرانی دارد. بدون شک همه ایرانیان از خردسالی با حافظ و فال این شاعر و عارف نامی آشنایی دارند.
حافظ‌خوانی در مراسم‌های مختلف همانند لحظه سال تحویل و شب یلدا، بخشی از فرهنگ و سنت دیرینه جامعه ایرانی است. در کنار خواندن غزلیات، گرفتن فال حافظ نیز یک رسم همیشگی برای ایرانیان است.
این باور قدیمی در میان ایرانیان وجود دارد که حضرت حافظ داننده عالم نهان و غیب است و در لحظات مختلف با رجوع فال حافظ می‌توان تصمیم درست را گرفت. فال یکشنبه ۳۰ اردیبهشت به تفال حافظ بدین گونه است:
بی تو‌ای سروِ روان، با گل و گلشن چه کنم؟
زلفِ سنبل چه کَشَم عارضِ سوسن چه کنم؟
آه کز طعنهٔ بدخواه ندیدم رویت
نیست، چون آینه‌ام روی ز آهن، چه کنم؟
برو‌ای ناصِح و بر دُردکشان خرده مگیر
کارفرمایِ قَدَر می‌کند این، من چه کنم؟
برقِ غیرت چو چُنین می‌جَهَد از مَکمَنِ غیب
تو بفرما که منِ سوخته خِرمن چه کنم؟
شاهِ تُرکان چو پسندید و به چاهم انداخت
دستگیر ار نشود لطفِ تَهَمتَن چه کنم؟
مددی گر به چراغی نکند آتشِ طور
چارهٔ تیره شبِ وادی ایمن چه کنم؟
حافظا خُلدِ بَرین خانه موروثِ من است
اندر این منزلِ ویرانه نشیمن چه کنم؟
تعبیر و تفسیر غزل
چند روزی است که حوصله نداری، نمی‌دانی با اطرافیانت چه کنی، ناامید و مأیوس شده‌ای و از بدخواهی دشمنان گله و شکایت داری. روزنه امید درون وجودت را از دست مده و خود را به دست تقدیر بسپار. هرچه خیر است پیش می‌آید. توجه به آرزو‌های پوچ و تمایل به امیال دنیوی خیلی زود آدمی را در خود گرفتار و اسیر می‌کند. به خدا توکل کن و با دوستان دانا مشورت کن تا راه چاره‌ای پیدا شود. مشکلات همیشه وجود دارند، از پای نشستن آنها را حل نمی‌کند. از دانایی و راهنمایی بزرگان چراغی تهیه کن و به راه بیفت.
