مدت‌ها بود که سالن اصلی تئاتر شهر ، نمایشی پرمخاطب به خود ندیده بود؛ یا شاید کمتر به خود دیده بود. اکنون اما نمایش پدر این سالن را رونق داده و هر شب، اجرای این نمایش، مخاطبان بسیاری را از ساعت 18 و 30 دقیقه به تئاتر شهر می‌کشاند.
آروند دشت‌آرای و مارین ون هولک زوج هنری هستند که یکی نمایش را کارگردانی و دیگری دراماتورژی می‌کند. نمایشنامه هم اثری از «فلوریان زلر» است.
پیش از آنکه نمایش آغاز شود؛ تصویرِ زنده‌یاد آتیلا پسیانی روی دیوارهای نمایش نقش می‌بندد و آروند دشت‌آرای روی صحنه می‌آید و خطاب به مخاطبان می‌گوید: «آتیلا پسیانی خیلی در شکل‌گیریِ تئاتر مستقلِ ما نقش داشت. دست جوانان بسیاری چون من را گرفت و با آموزشی که به جوانان داد، تاثیر خود بر تئاتر را همیشه زنده نگه داشت. آتیلا زمانی درگذشت که ما نمایش «پدر» را تازه شروع کرده بودیم. او معمولا برای دیدنِ تمام کارهای من می‌آمد و تقریبا این اولین باری است که آتیلا به دیدنِ نمایشی از من نمی‌آید.
امیدوارم که قدر هنرمندان و بزرگان خودمان را بیشتر بدانیم. ما نمایش پدر را هر شب به آتیلا تقدیم می‌کنیم. از شما خواهش می‌کنم که یک دقیقه سکوت کنید به احترام زنده‌یاد آتیلا پسیانی... .»
حاضران در سالن، ایستاده، با یک دقیقه سکوت به زنده‌یاد آتیلا پسیانی ادای احترام کردند.
وقتی نمایش پایان یافت، این بار رضا کیانیان خطاب به تماشاگران گفت: «ما هر شب این نمایش را با یاد آتیلا پسیانی شروع و به یاد رضا کاویانی و داریوش مهرجویی تمام می‌کنیم.»
این روایتِ ابتدا و انتهایِ یکی از اجراهای نمایش «پدر» بود؛ گویا در اجرای این نمایش هر شب همین اتفاقات در ابتدا و انتهایش رقم می‌خورد.
رضا کیانیان، مارین ون هولک، سعید چنگیزیان، سوگل خلیق، شیدا خلیق، بهزاد کریمی و پریسا شاه ولیان بازیگران نمایش «پدر» هستند. نمایشنامه «پدر» از نمایشنامه‌های سه گانه «مادر»، «پدر» و «پسر» فلوریان زلر نویسنده فرانسوی است که اغلب نمایشنامه‌های او بر موضوع انسان امروز و مسائل او متمرکز است.
تماشاگران در مدت 90 دقیقه اجرای این نمایش، چندان متوجه گذر زمان نمی‌شوند و بیشتر حواس‌شان درگیر زندگی پیرمردی می‌شود که دچار آلزایمر است و دخترش را بسیار دوست می‌دارد. او از ترک شدن توسط دخترش بسیار هراسناک است. دختر اما پس از طلاق از همسر اولش، با مرد دیگری آشنا شده و باید در اندیشه سروسامان دادن به زندگی خودش باشد...
