در روایات آمده که حضرت آدم (ع) و جبرئیل امین اولین کسانی بودند که برای امام حسین (علیه السلام) عزاداری کردند.
هنگامی که خداوند متعال اراده فرمود توبه آدم را بپذیرد پرده از جلو چشم آدم برداشته شد و در ساق عرش اسامی خمسه آل عبا را مشاهده کرد و آنها را بر زبان راند و از جبرئیل پرسید : اینان کیستند ؟ جبرئیل آنها را معرفی کرد و سپس گفت: خدا را به این اسامی بخوان تا توبه‌ات را بپذیرد ، آدم پرسید: چگونه بخوانم؟ جبرئیل گفت : بگو یا حمید به حق محمد ، یا علی بحق علی ، یا فاطر بحق فاطمه ، یا محسن بحق‌الحسن و الحسین و .... . وقتی جبرئیل نام امام حسین (علیه السلام) را برد قلب حضرت آدم (ع) ، شکست و اشکش جاری شد و گفت: برادرم جبرئیل چرا هنگامی که نام پنجمی را بر زبان جاری نمودم قلبم شکست و اشکم جاری شد؟ جبرئیل گفت: برای این فرزند مصیبتی روی می‌دهد که همه مصائب در پیش آن کوچک و حقیرند. آدم گفت: ای برادر آن مصیبت چگونه است؟
جبرئیل گفت: او را با لب تشنه می‌کشند در حالی غریب و بی‌کس و تنها است و یار و یاوری ندارد. و اگر ببینی او را در آن روز می‌گوید: وای از تشنگی و کمی یار و یاور، چنان تشنگی بر او غلبه کند که آسمان به چشمش تیره و تر آید مثل اینکه دود فاصله شده است. پس هیچکس او را یاری نکند مگر با شمشیر که به جانش افتند و او را مانند گوسفند ذبح کنند و سرش را از قفا ببرند و دشمنان پس از کشتن اموالش را غارت کنند و سرهای او و یارانش را شهر به شهر و دیار به دیار بگردانند و زنانش را اسیر نمایند. و این چنین در علم خدای منان گذشته است.
حضرت سیدالشهدا (ع) لحظاتی قبل از شهادت و در آخرین دیدار با امام سجاد (ع) می فرمایند: یا وَلَدی بَلِّغْ شیعَتی عَنِّیَ السَّلامَ فَقُلْ لَهُمْ: إِنَّ أَبی ماتَ غَریباً فَانْدُبُوهُ وَ مَضى شَهیداً فَابْکُوهُ»؛ فرزندم! سلامم را به شیعیانم برسان و به آنان بگو: پدرم غریبانه به شهادت رسید پس بر او اشک بریزید.
روایات متعددی درباره اشک بر حضرت سیدالشهدا(ع) از امامان معصوم(ع) نقل شده که بارها و بارها شنیده ایم، دستور حضرت لحظاتی قبل از شهادت نشان می دهد شیعیان چه وظیفه مهمی در اقامه عزای بر حضرت سیدالشهدا(ع) بر عهده دارند و برای اشک ریختن بر حضرتش به چه درجاتی نائل شده اند.
این شبها همچون سال گذشته حسینیه معلی از شبکه سه سیما پخش می شود.
در همان فصل اول عده ای عنوان کردند که این برنامه استعدادیابی مذهبی است اما پس از پخش سه فصل از این برنامه مشخص شد حسینیه معلی همان راهی را می رود که در طول سالهای حسینیه ها و هیات ها و محافل عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع) رفته اند.
هرچند دیکته نانوشته غلط ندارد و مطمئنا برنامه حسینیه معلی نیز دارای ایرادات و اشکالات فنی است اما مهمترین نکته در این بین باز شدن قاب تصویری متفاوت برای اقامه عزای امام حسین(ع) است.
در این برنامه از گویش ها و فرهنگ های مختلف نه تنها از نقاط مختلف ایران که از دیگر کشورهای اسلامی حضور پیدا کرده و به زیبایی عزاداری ها به تصویر کشیده شده و فرهنگ عزاداری ها را نشان می دهد.
این برنامه نشان داده نقش اصلی را مردم ایفا می کنند.
حاضران در حسینیه معلی را مستمع می خواهند تا نشان دهد فارغ از هر رنگ و سلیقه ، همه زیر خیمه اباعبدالله الحسین(ع) جمع شده اند.
مهمترین نکته در برنامه حسینیه معلی این است که بر خلاف برخی برنامه های تلویزیون برای مخاطب خود ارزش قائل شده و برنامه ای نه برای یک قشر خاص که برای همه مردم است.
سازندگان حسینیه معلی نشان داده اند از مدیوم سیما میتوان برنامه ای متفاوت را رقم زد که با ابتکار هم پیام منبر و قیام حضرت سیدالشهدا(ع) و هم اهداف عزاداری را بیان کرده و هم قابی زیبا برای همه مردم باشد.
