علمای شیعه و سرود انتظار

سرویس مذهبی افکار نیوز- از رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) روایت است که فرمود: خداوند را در زیر عرش گنجینه هایی است که کلیدهای آن در زبان های شعر است.

در پهنه ی ادبیات انتظار، «شعر» از جایگاه ممتازی برخوردار است. افزون برآن که، روایاتی به شکل عام در جهت تشویق به سرودن شعر در منقبت حضرت ائمه اطهار و رسول خدا(علیهم السّلام) وارد شده، احادیثی به شکل خاص وارد شده است که سرودن شعر در مدح حضرت ولی عصر(عج) و تشکیل مجالس و خواندن شعر و مدیحه برای آن امام موعود را از وظایف منتظران در قبال مولایشان دانسته است.

غزلی از محدثو عارف کبیر مولی محسن فیض کاشانی

دل می رود زدستم صاحب دلان خدا را
بیرون خرام از غیب، طاقت نماند ما را
ای کشتی ولایت، از غرق ده نجاتم
باشد که باز بینم، دیدار آشنا را

ای صاحب هدایت، شکرانه ولایت
از خوان وصل بنواز مهجور بینوا را
مست شراب شوقت، این نغمه می سراید
هات الصبوح حیوا، یا ایها السکارا

ده روز مهر گردون، افسانه است و افسون
یک لحظه خدمت تو، بهتر ز ملک دارا
آن کو شناخت قدرت، هرگز نگشت محتاج
این کیمای مهرت، سلطان کند گدا را

آیینه سکندر، کی چون دل تو باشد
با آفتاب تابان، نسبت کجا صها را
در کوی حضرت تو، فیض ار گذر ندارد
در بارگاه شاهان، ره نیست هر گدا را

منبع: در انتظار ققنوس