مینو خانی مدرس دانشگاه و عضو انجمن منتقدان گفت: من تقریبا از سال ۷۵ تا به الآن بیشتر سال‌ها در جشنواره بوده‌ام، سال گذشته تقریبا تمام فیلم‌ها را تماشا کردم.
وی نظر خود را در خصوص بازی بازیگران فیلم‌های جشنواره اینگونه بیان کرد: در خصوص بازی‌ها تقریبا می‌توانم بگویم در بسیاری از موارد خوب بود. پرونده باز است بازیگری ضعیفی داشت و هیچکدام از بازیگران نتوانسته بودند حس عصبانیت، غم، فریاد و ناراحتی را به خوبی نشان‌بدهند؛ اما بازی مصطفی زمانی خوب بود و ژاله صامتی در سرهنگ ثریا خوش درخشید. همچنین بازیگران فیلم آه سرد در فضای سختی بودند، اما این سختی در بازی آن‌ها دیده نمی‌شد.
مینو خانی در خصوص تحریم جشنواره از سوی برخی گفت:من از اساس معنی تحریم را نمیفهمم. تحریم به این معنی است که اگر من کاری را انجام دهم منجر به صدمه زدن به فرد یا مانع انجام کاری می‌شوم. برای مثال آمریکا تحریم می‌کند و مواد دارویی به ما نمی‌دهد و ما تحت فشار هستیم، اما ما در این شرایط هم راه‌های دور زدن تحریم را تجربه کردیم، از سال‌های ابتدایی جنگ تا به الآن این شرایط را حس کردیم و بالاخره توانستیم از پس مشکلات بر بیآییم.
این منتقد ادامه داد؛ نکته دیگر این است که اگر بازیگر یا هنرمندی یک اتفاقی را تحریم می‌کند چه صدمه‌ای به آن اتفاق می‌زند؟
وی بیان کرد: مثلا انجمن منتقدان راسا شورای مرکزی آن‌ها تحریم جشنواره را اعلام کردند و من یکی از اعضای انجمن هستم، اما در جشنواره هستم و حضور پیدا کردم، چون به کسی ارتباطی ندارد که من به عنوان یک فرد در کجا و چگونه ظاهر می‌شوم چه اتفاقی افتاد که بازیگران را تحریم می‌کنند تا در فتوکال و نشست‌های مطبوعاتی شرکت نکنند؛ چه صدمه‌ای به این جشنواره می‌خورد؟
مینو خانی بیان کرد: این اتفاق مهم‌تر از تحریم غرب نیست، ممکن است یک سال سینه خیز برود یا سختی بکشد، چون سینما یکی از مهم‌ترین اتفاقات فرهنگی ما است ک مطمئن باشید بازو‌های خود را پیدا می‌کند و خود را از آن سینه‌خیزی بیرون می‌کشد؛ و در ادامه چه کسی صدمه می‌خورد؟
این منتقد افزود: کسانی جشنواره را تحریم می‌کنند که با آن بزرگ شده‌اند و این افراد چه چیزی را تحریم می‌کنند؟ من فکر می‌کنم بیشتر از اینکه چیزی را تحریم کنند خود را تحریم می‌کنند؛ در واقع بهتر است از عبارت خود تحریمی استفاده کنند تا تحریم یک اتفاق و رویداد.
