او که خبرها را پس از ورود به ایران دنبال کرده، در گفت‌وگویی با حسی غریب از زمان طولانی زلزله که حدود یک دقیقه طول کشیده و با تاکید بر واژه لرزیدن زمین از وحشت این اتفاق و اثرات آن گفت و در تمام مدت مکالمه به دنبال این بود تا بتواند سیم کارت ترکیه‌اش را برای ارتباط با خانواده‌اش فعال نگه دارد. البته در نهایت یک سیم‌کارت ایرانی بدون فیلتر به او داده شد تا از طریق پیام‌رسان‌ها با خانواده‌اش صحبت کند.
از روز گذشته مدام پیگیر بعضی دوستانم بودم که در شهر محل زلزله زندگی می‌کنند و متاسفانه فهمیدم که با بچه‌هایشان زیر آوار مانده‌اند.
این فعال سینمای ترکیه با ابراز امیدواری از این‌که هم‌وطنانش که درگیر اثرات زلزله شده‌اند بتوانند زندگی را پس از این واقعه تلخ ادامه دهند، تاکید می‌کند: مقصر این نوع بلایا خود ما انسان‌ها هستیم که در شیوه زندگی و ساخت محل کار و زندگی خود اصولی رفتار نکرده‌ایم.
چالیک در بخش دیگری از این گفت‌وگو می‌گوید که این سومین باری است که به ایران سفر می‌کند و هر دو بار قبلی پیش از کرونا بوده که به بهانه سینما و جشنواره و بازار آن به تهران آمده است. «روزهای نارنجی» و «شبی که ماه کامل شد» از جمله فیلم‌هایی است که او در ترکیه پخش کرده است.
بازار فیلم جشنواره ایران توانسته موفقیت‌هایی را کسب کند چراکه جشنواره را می‌توان راه انداخت اما راه‌اندازی بازار فیلم و نگه داشتن آن کار سخت‌تری است.
این تهیه کننده و پخش کننده ترکیه‌ای از علاقه‌مندی مردم کشورش به فیلم‌های ایرانی می‌گوید و توضیح می‌دهد: مردم علاقه‌مند به سینما در ترکیه، از فیلم‌های «مجید مجیدی»، «جعفر پناهی» و «اصغر فرهادی» خیلی خوب استقبال می‌کنند. البته فیلم‌های این کارگردان‌ها در ابعاد جهانی هم موفقیت‌هایی داشته و شناخته شده هستند اما نسل جوان‌تر سینمای ایران را زیاد نمی‌شناسند.
سینمای ایران در قصه‌گویی بسیار خوب است و قصه‌هایی را که روایت می‌کند واقعی هستند همین باعث می‌شود ارتباط بیشتری با آنها برقرار شود. شادی، غم، مشکلات و سختی‌های زندگی به گونه‌ای واقعی روایت می‌شوند و در این زمینه سینمای ایران در صدر قرار دارد. من هم بر همین اساس تلاش می‌کنم آثار سینمای ایران را در ترکیه و نیز پلتفرم‌های آنجا عرضه کنم. بعضی فیلم‌های ایرانی این سختی‌ها و مصائب را چنان تصویر می‌کنند که نوع مجادله و تقلا با آنها برای مخاطب جذاب است.
چالیک به موفقیت برخی از سریال‌های ترکیه‌ای در پخش جهانی و عرضه در پلتفرم‌هایی همچون نتفلیکس اشاره می‌کند و می‌گوید: سریال‌هایی که مشابه با فرهنگ ترکیه هستند را تا حدی در بعضی دیگر از کشورها می‌توان پیدا کرد اما آثار ترکیه در پخش توانستند موفقیت بیشتری داشته باشند چون تصاویر و زیبایی‌هایی را که نشان می‌دهند با آنچه سریال‌های کره، چین و ژاپن نشان می‌دهند، فرق می‌کند.
او در بخشی دیگر به ویژگی‌های مشترک فرهنگی میان ایران و ترکیه اشاره می‌کند که در بسیاری موارد شبیه هم هستند و همین سبب می‌شود در علایقی که بین تماشاگران فیلم و سریال در دو کشور وجود دارد نکات مشترک، زیادی پیدا شود.
