احسان طهماسبی، منتقد سینما در برنامه «سینما فرهنگ» از رادیو فرهنگ در پاسخ به این سوال که آیا ژانر اصلی سینمای ایران ملودرام است، گفت: باتوجه به موضوعاتی که بیشتر در ملودرام‌ها صحبت می‌شود، مثل موضوعات مربوط به زنان، روابط انسانی که روابط عاشقانه، خشم، نفرت، جدایی، مرگ، فقدان و ... دربر می‌گیرد، در نطفه ملودرام‌ها گنجانده می‌شود.
طهماسبی ادامه داد: پس طبیعتاً خیلی از موضوعات در سینمای ایران به همین موضوعات اشاره داشتند. در سال‌های گذشته هم علاقه‌مندان ایرانی‌ها بیشتر به این حال و هوا بوده است؛ بنابراین به واسطه فراز و نشیب‌های تاریخی که ایرانیان و تمام مردم جهان در موضوعات مختلف داشتند، علاقه و گرایش مردم به ملودرام‌ها بیشتر شده است. به عنوان مثال، در زمان جنگ جهانی و جنگ جهانی دوم علاقه به این ژانر بیشتر شده است.
این منتقد سینما با بیان اینکه فراز و فرود‌های سیاسی و شرایط اجتماعی سبب شده مردم به این ژانر بیشتر علاقه‌مند شوند، افزود: از اوایل دهه ۷۰ هم ملودرام‌های زیادی در سینمای ایران ساخته می‌شود و خیلی از آن‌ها پر فروش می‌شود که نشان می‌دهد مردم به این فیلم‌ها علاقه‌مند هستند. به عنوان مثال، فیلم «شوکران» در سال ۱۳۷۸، سریال «نرگس»، فیلم « روسری آبی »، فیلم سارا در دهه ۷۰ و ... نشان می‌دهد فیلم‌های زیادی با این حال و هوا ساخته شده است.
وی با بیان اینکه آقای صدرعاملی این مسیر ادامه داد، افزود: بعد‌ها آقای فرهادی کار‌های دیگری را در دهه ۸۰ انجام داد. فیلم‌های درباره «الی»، «جدایی نادر از سیمین»، «شهر زیبا» و ... نشان می‌دهد بخش اصلی فیلم‌های سینمای ایران که اجتماعی است، ملودرام‌ها هستند.
