سیدجلال‌الدین دری نویسنده و کارگردان موسیقی نمایش «کافه عاشقی» که در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است درباره اجرای این اثر نمایشی گفت: این روزها به دلیل شرایطی که وجود دارد تبلیغی برای نمایش نداشتیم و تنها تبلیغمان از طریق سامانه فروش بلیت نمایش و پیامک بوده که خود تئاتر شهرزاد ارسال کرده است اما با این وجود استقبال از کار خیلی خوب بوده و هفته اول اجرا شبی حدوداً ۲۰۰ بلیت فروختیم.
وی ادامه داد: بازیگران برای اجرای دوباره نمایش چندین ماه تمرین داشتند و زحمت زیادی کشیدند. اجرای کار چند بار به تعویق افتاده بود از این رو اگر در این زمان به صحنه نمی‌رفتیم ممکن بود دیگر امکان اجرا فراهم نشود. متاسفانه شرایط تعطیلی تئاتر تنها به این روزها محدود نیست و کل سال به دلایل مناسبتی و اتفاقات دیگر شاهد تعطیلی‌های زیادی در این حوزه هستیم و با اولین اتفاقی که رخ دهد اول از همه پرچم سینما و تئاتر پایین می‌آید بنابراین اگر اجرا نمی‌رفتیم داغ اجرای دوباره نمایش به دل بچه‌ها می‌ماند. متاسفانه شورای ارزشیابی و نظارت هم این روزها سختگیری‌های بیشتری نسبت به گذشته اعمال می‌کند و در سه شب اجرایی که داشتیم سه بار برای موارد مختلف تذکر گرفتیم. متاسفانه علاوه بر جو مسمومی که برخی درست کرده‌اند از طرف شورای نظارت هم تحت فشار هستیم در حالی که من این نمایشنامه را سال ۹۶ نوشته‌ام و ارتباطی به وقایع روز ندارد و حجاب بازیگران هم بدون مشکل است.
دری درباره بازخوردهایی که از مخاطبان گرفته است، بیان است: کسانی که نمایش را دیده‌اند از دیدن کار لذت بردند و بازخوردهای مثبتی به ما منتقل کرده‌اند اما عده‌ای هم هستند که از زیر لحاف در حال اس ام اس زدن و تخریب گروه‌ها هستند و پیغام‌های نامناسب برای ما می‌فرستند. مشخص نیست اگر این افراد به آزادی اعتقاد دارند پس چرا اجازه نمی‌دهند هر کس کاری را که می‌خواهد انجام دهد. این افراد اصلاً قابل بحث کردن نیستند چون خودشان به چیزی که می‌گویند باور ندارند.
وی درباره ویژگی‌های نمایش که برداشتی نو از داستان «لیلی و مجنون» است، توضیح داد: ما معمولاً در بیان قصه‌های کهنی که در ادبیاتمان وجود دارد با مشکل روبرو هستیم. البته تا امروز روی داستان‌پردازی «شاهنامه» بیشتر کار شده است چون فضایی حماسی دارد و روی دراماتیک کردن آن می‌توان کار کرد اما قصه‌های ادبی و عاشقانه ما که به زبان نظم سروده شدند مانند «لیلی و مجنون»، «خسرو و شیرین»، «ویس و رامین» و … چون بیشتر از اینکه قصه‌گو باشند، توصیفی هستند دراماتیک کردنشان کار سختی است. من برای نگارش نمایشنامه هم «لیلی و مجنون» جامی را خواندم و هم نظامی و از بین این ۲ کتاب ابیاتی را برای اجرا انتخاب کردم به شکلی که مثلاً در بخشی از نمایش از زبان نظامی از لیلی یا مجنون صحبت می‌کنیم و در مقابل از زبان جامی پاسخ می‌دهیم. همچنین برای اینکه نقیصه داستان‌گو نبودن متن را جبران کنیم اتفاقات را در دل یک گروه تئاتری قرار دادم که در حال تمرین نمایش «لیلی و مجنون» هستند و در این میان بین بازیگر نقش اول مرد که نویسنده کار هم است و بازیگر نقش اول زن که خواننده اپرا است رابطه عاشقانه ای هم وجود دارد و اتفاقات در این میان رخ می‌دهد.
این نویسنده و کارگردان ادامه داد: در این نمایش سه نوع زبان وجود دارد. یکی زبان شعر است که ابیات کلاسیک خوانده می‌شود، یکی زبان محاوره امروزی است که گروه نمایش با هم حرف می‌زنند و بازیگران همین نمایش وقتی وارد فضای تئاتر می‌شوند با نثر قدیم که به ادبیات کهن نظامی نزدیک است با یکدیگر دیالوگ می‌گویند. علاوه بر این برای به‌روز شدن فضای نمایش از یکی دو ترانه روز هم استفاده شده است که به داستان نمایش مرتبط است.
دری در پایان صحبت‌هایش درباره زمان اجرای نمایش بیان کرد: چون این سبک و سیاق از اجرای نمایش تا اندازه‌ای بدیع است و بیشتر بار نمایش نیز بر دوش هنرمندانی است که خواننده هستند و تجربه بازیگری ندارند اما در این کار همزمان باید بازی و خوانندگی داشته باشند از این رو اگر هر روز روی صحنه باشند تحت فشار قرار می‌گیرند به همین دلیل نمایش «کافه عاشقی» سه روز در هفته و پنجشنبه، جمعه و شنبه‌ها اجرا دارد.
فرداد صفاخو، سپیده صباغ، صدف بهشتی، سعید بحر العلومی، مهدیه کوهستانی بازیگران «کافه عاشقی» هستند. همچنین میثم اکبری، هیوا سیفی زاده، زهره فیروزی به عنوان خواننده بازیگر در این اثر نمایشی حضور دارند. پیمان خازنی نیز آهنگساز این موسیقی نمایش است.
