دو فیلم کوتاه در حوزه دفاع مقدس در این دوره از جشنواره فیلم کوتاه تهران اکران شد که توانست نسبت به دیگر فیلمهای جشنواره در حوزه دفاع مقدس توجه بیشتری را به خود جلب کند. توجهی که به نظر می‌رسد ناشی از برآورده کردن انتظارات علاقه‌مندان این حوزه است. نمایش قدسی رفتار بر مبنای اخلاق دینی و انسانیت.
« نوشابه مشکی » و «اسما» دو فیلم خوش ساخت و پرکششی هستند که مخاطب را همراه خود می‌کنند. «نوشابه مشکی» که کاملاً در حس و حال و هوای فیلم‌هایی مانند «لیلی با من است» نمایش امر غیبی و متعالی است که انسان را به سوی دیدار و ملاقات با خدا می‌برد اما نه از مسیر شعارزدگی بلکه از راه فطرت و باورهای پاک انسانی و «اسما» که بیشتر روی عنصر دفاع و ایثار تأکید دارد، زندگی و حیات آدمی را موضوع خود در میانه و بحبوحه حضور دژخیمان داعشی قرار داده است.
نکته مهم هردوی فیلم‌ها ایجاز و اختصار است در عین عدم ابهام و کلی‌گویی که آسیب رایج فیلمهای کوتاه است. هر دو باور خالصانه سازندگان خود را توأم با عنصر تعلیق و ایجاد گره بیان می‌کنند که باعث می‌شود ضمن همراهی و جذب مخاطب بتوانند تبیین منطقی و قابل قبولی برای مخاطب ایجاد کنند.
نمایی از أسما
این مسیر تازه‌ای نیست و فیلمهای کوتاه دفاع مقدسی قبلاً ساخته شده است، اما از آنجایی که مسیر فیلم کوتاه راه اختصار و ایجاز است زمان اندکی برای اقناع مخاطب وجود دارد و برای همین راه بیان یا بازنمایی یک امر قدسی در سینمای دفاع مقدس که طبیعتاً مورد انتظارترین چیز در آن است دشوار است. از این رو تجمیع اقناع، جذابیت و بازنمایی قدسی موضوع و مفهوم در این گونه یا سبک، امری دشوار است که فیلمهای «نوشابه مشکی» و «اسما» توانستند در این زمینه به خاطر تکیه بر فطرت و ترکیب آن با وقایع پیرامونی ما که آن را دیده و حس کرده‌ایم، موفق شوند.
شاید نتوان این فرمول را به عنوان یک فرمول ثابت برای فیلمهای دفاع مقدس گفت اما در هر حال انتظار مخاطب از سینمای دفاع مقدس چیزی جز نمایش درست و قابل قبول امر قدسی بچه‌های جنگ چه در حین دفاع و یا در روزهای بعد از جنگ نیست و فیلمهای مورد اشاره که ساخته‌های سازمان اوج و حوزه هنری است از این آزمون سربلند بیرون آمده‌اند.
