پیکر استاد «احمد مهدوی دامغانی» روز دوشنبه در صحن کوثر حرم مطهر رضوی تشییع و در رواق دارالحجه به خاک سپرده شد.
در آئین تشیع، اقامه نماز بر پیکر و خاک سپاری مرحوم دامغانی علما و روحانیون حوزه علمیه خراسان، عباس صالحی مدیر مسوول موسسه اطلاعات و وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی و جمعی از شاگردان و دوستداران آن مرحوم حضور داشتند.
آیت الله مصطفی اشرفی شاهرودی از اساتید حوزه علمیه خراسان در صحن کوثر بر پیکر استاد دامغانی نماز اقامه کرد و سپس آیین تدفین با حضور خانواده، شاگردان و اساتید حوزه و دانشگاه در رواق دارالحجه برگزار شد.
مرحوم احمد مهدوی دامغانی در ۱۳ شهریور ۱۳۰۵ در مشهد و در خاندانی اهل دانش و متدین و با اصالت دامغانی دیده به جهان گشود. وی بیست و هفتم خرداد ماه امسال در سن ۹۵ سالگی دور از وطن از دنیا رفت.
وی علوم متداول قدیم و جدید را در مشهد فراگرفت و سپس در تهران اقامت گزید. در سال ۱۳۲۷ از دانشکدهٔ معقول و منقول (الهیات) دانشگاه تهران و در سال ۱۳۳۳ در رشتهٔ ادبیات فارسی از دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران لیسانس گرفت. در سال ۱۳۴۲ از دانشگاه تهران درجه دکتری در زبان و ادبیات فارسی گرفت.
پس از گذراندن دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی به عنوان استاد دانشگاه تهران به تدریس در دانشکدههای ادبیات و الهیات دانشگاه تهران پرداخت.
او از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۴ در دانشگاه مادرید به تدریس ادبیات عرب و فارسی و فقه اسلامی اشتغال داشت.
مهدوی دامغانی همچنین چندین سال سر دفتر اسناد رسمی در تهران و از سال ۱۳۵۴ رییس کانون سردفتران اسناد رسمی ایران بود.
احمد مهدوی دامغانی از سال ۱۳۶۶ مقیم آمریکا شد و در دانشگاه هاروارد و دانشگاه پنسیلوانیا مشغول به تدریس در مقطع دکتری و پسا دکتری بود. رشتههای تدریس او در آمریکا شامل معارف اسلامی، ادبیات عرب، ادبیات فارسی، فقه، تفسیر و برخی علوم اسلامی بود.
وی فرزند آیتالله شیخ محمد کاظم مهدوی دامغانی از بزرگان حوزه علمیه مشهد است.
احمد مهدوی دامغانی مقالههای متعددی در مجلههای "یغما، کلک، گلچرخ، ایراننامه، ایرانشناسی، رهآورد و گلستان" به چاپ رسانده و از مشهورترین مقالههای او ماخذ ابیات عربی کلیله و دمنه و ماخذ ابیات عربی مرزباننامه است.
از کتابهای چاپشده مهدوی دامغانی، علاوه بر "کشفالحقایق" نسفی، تصحیح "نسمةالسحر بذکر من تشیع و شعر" و تألیف "شاهدخت والاتبار شهربانو" والده معظمه امام زین العابدین(ع) است.