مسعود آب پرور کارگردان سریال « مستوران » درباره این مجموعه که تاکنون دو قسمت از آن پخش شده و سوالهایی را برای مخاطب نسبت به فضاسازی رئال یا فانتزی این اثر به وجود آمدهاست بیان کرد: ژانر این سریال فانتزی و افسانهای است و قصه مبنای واقعی ندارد بلکه قصهها برگرفته از داستانهای کهن ایرانی است.
وی در ادامه درباره مولفههایی که نسبت به فضای فانتزی یا واقعی در سریال وجود دارد گفت: این سریال مبنای تاریخی ندارد اما چون مخاطب عادت بصری به چنین مجموعههایی نداشته است شاید هنوز نتوانسته این تفکیک بین رئال و فانتزی را بپذیرد.
این کارگردان در بخش دیگر درباره پرداختن به افسانههای ایرانی و در عین حال برخی مؤلفههای دینی عنوان کرد: بخشی از آداب و مناسک دینی را هم در سریال میبینیم که وجود آنها هم قواعد خاص خودش را دارد ما در کشوری زندگی میکنیم که بنیانش این فضای ایدئولوژیک را دارد. از طرفی اگر به لباسها و معماریها در سریال نگاه کنید به ایران ۶۰۰ سال پیش تعلق دارد که به زمان صفویه میرسد که شیعه هم در آن زمان شکل گرفته بود.
آب پرور درباره نمونههایی چون «سلطان و شبان» و اینکه این سریال چقدر میتواند مانند آن آثار مخاطبش را جذب کند توضیح داد: «سلطان و شبان» نمونه خوبی از این فضای فانتزی است که آنجا فضا کمدی و طنز بود و ما وارد فضای تراژیک شدیم. ما حتی در این سریال از محمدرضا سرشار (رهگذر) به عنوان راوی استفاده کردیم تا یک نوستالژی ایجاد کرده و برای نسل جدیدتر هم خاطرهسازی کنیم.
وی با اشاره به قسمتهای بعدی این سریال گفت: فکر میکنم «مستوران» بی هیچ واسطهای میتواند با مخاطبش ارتباط بگیرد. بافت قصه، روابط آدمها، نوع تصویرپردازی و فضاسازی و… میتواند برای مخاطب جذاب باشد.
کارگردان «هوش سیاه» در بخشی دیگر به یک عادت غلط اشاره و بیان کرد: مخاطب تلویزیون به شدت به طنز اعتیاد پیدا کرده است که بخشی به سلیقه سازی تلویزیون برای آنها برمیگردد که در این سالها صرفاً سراغ طنز رفته است. حالا مخاطب هم اگر طنز روی آنتن نباشد سراغ طنز را میگیرد درحالیکه این انحراف سلیقه مخاطب است.
وی در پایان گفت: اگر تلویزیون در سوژه مخاطبمحور است باید سراغ همه مخاطبان برود. خود من سعی کردهام سمت ساخت سلیقه بروم و در حوزه پلیسی این رویکرد را داشتهام. بعد از «هوش سیاه» هم سطح مطالبات تماشاگر در ژانر پلیسی بالاتر رفت و امیدوارم بعد از «مستوران» هم چنین اتفاقی رخ دهد.