محمدحسین لطیفی در برنامه «هفت» جمعه شب 15 بهمن ماه میزبان مجید اسماعیلی و مهدی نظمی در میزگرد «بررسی محتوای فیلم‌های روز دوم جشنواره فیلم فجر» با بررسی فیلم سینمایی «ملاقات خصوصی» بود.
مجید اسماعیلی درباره محتوای « ملاقات خصوصی » گفت: یکی از مهمترین نکته‌های این فیلم، عشق است؛ این فیلم با یک دروغ و فریب شروع می‌شود و رشد می‌کند و به فساد می‌رسد و بعد به شبه توطئه و در نهایت ختم به خیر می‌شود. «عشق» اگر مدافع یا وکیلی داشت حتما از کارگردان این فیلم شکایت می‌کرد و می‌گفت من با دروغ رشد نمی‌کنم. وقتی وصال بین زن و مرد اتفاق می افتد، نشانه های عشق در مرد، آن چیزهایی که باید توجه می‌کرده، توجهی نکرده است و این نشاندهنده این است که چیزی وجود نداشته است. تصور می کنم فقط بخواهم جمع بندی کوتاهی داشته باشم، با موضوعی الهام بخش چون عشق اینگونه رفتار کنیم.
در عشق مادی، این نوع از برخورد و بحرانی و متعفن کردن موضوع، کاری شایسته نیست و مطمئناً پاسخی که ضمیر ناخودآگاه مخاطب در قبال این موضوع خواهد داشت، نسبت به موضوع عشق با بدبینی است. بحث من، حفاظت از مفاهیمی باارزش همچون عشق است که ما نباید در مقام فیلمساز آنها را به ابتذال بکشیم و این نیروی پیشران را اینگونه مورد تهاجم قرار دهیم. فرمانروای ناخودآگاه ما در عصر حاضر، سینما است، چراکه ناخودآگاه ما از حس ما تغذیه می‌کند.
مهدی نظمی نیز در این مورد گفت: معتقدم فیلم نتوانست عشق را به نمایش بگذارد و آن را تعریف کند و اتفاقاً عشق مجازی یا چَکی را خوب تفسیر کرد و خوب از آب در آمده بود. به نظر من آسیب شناسی خوبی نیز از عشق نکرده است و تنها حرفی که می توان در مورد آن مطرح کرد این است که فقر و قرار گرفتن در یک محله و جامعه فاسد، مجالی برای عشق باقی نمی‌گذارد. ما در سطح توصیفی در این فیلم، فقر حاشیه شهری و حاشیه نشینی را خوب می‌گویدو واقعیت های تلخ زندان را خوب توصیف می کند.
