علی لایق‌زاده گفت: زهرا سعادت عنوان تازه‌ترین مستندی است که درگیر تولید آن هستم و در مرحله تدوین قرار دارد. این مستند روایتگر زندگی خانم زهرا سعادت بنیانگذار بیمارستان خیریه «امیر» است که بیمارستانی مخصوص بیماران مبتلا به سرطان است.
وی افزود: پسر خانم سعادت بر اثر بیماری سرطان فوت کرد و ایشان با تلاش بزرگ‌ترین بیمارستان جنوب را ساختند. زمان این مستند حدود بیست دقیقه است و راوی آن خانم گوهر خیراندیش است.
این مستندساز ادامه داد: همچنین مشغول ساخت مستندی به نام رویای چهار فصل هستم که درباره استان کهگیلویه و بویراحمد است. در این فیلم نیز خانم‌ها افسانه بایگان و فقیهه سلطانی، لیلا برخورداری و زهرا سعیدی حضور دارند.
لایق‌زاده ادامه داد: این روزها که سوختن جنگل‌های با ارزش زاگرس را می‌بینم بسیار اندوهگینم. درباره این موضوع نیز پیش‌تر چند مستند کوتاه ساخته‌ام و همچنان حرفهای نگفته زیاد است. متاسفانه بسیاری از این آتش‌سوزی‌ها عامل انسانی دارند که مراجع قضایی پیگیر هستند. به عنوان یک مستندساز همواره در کنار عزیزانم در سازمان جنگل‌ها و محیط زیست هستم.
کارگردان فیلم خشت خانه با اشاره به اینکه مستندهای محیط زیستی در کشور ما اغلب درباره حیات وحش هستند و کمتر درباره زیستگاه‌ها، جنگل‌ها و گونه‌های گیاهی فیلم ساخته شده است، گفت: صدها سال طول می‌کشد تا یک درخت بلوط رشد کرده و قد بکشد و تبدیل به درختی تنومند شود. باید قدر این داشته‌ها را بدانیم و درباره آن فرهنگسازی کنیم. ساخت فیلم مستند و پخش آن یکی از این راه‌هاست.
این کارگردان افزود: درباره طبیعت مستندهای کمی در کشورها تولید شده‌اند و اگر هم مستندهایی در این زمینه ساخته شده باشند انگشت شمار بوده و تاثیر گذرا نیز نبوده‌اند. متاسفانه اینگونه مستندها در کشور ما حمایت نمی‌شوند. این نوع مستندها باید از سوی تلویزیون حمایت شوند ولی این اتفاق نمی‌افتد.
وی با بیان اینکه متاسفانه تلویزیون تنها به دنبال خرید بسیار ارزان مستندهای محیط زیستی است، گفت: اینکه یک مستندساز فقط در تهران می‌تواند فیلم بسازد یا پیشرفت کند درست نیست. زادگاه من یاسوج است و در طی این سال‌ها نیز مستندهای اجتماعی، صنعتی و محیط زیستی در استان محل سکونتم ساخته‌ام. خوشبختانه در تمامی استان‌های کشور مستندسازان حرفهای و خوبی در حال فعالیت هستند.
کارگردان فیلم رویای سرزمین پارسی، افزود: ساخت مستند سخت است و باید برای تولیدش زحمت کشید و خون دل خورد. اگر برخی از مستندسازان شهرستانی دوری از مرکز را بهانه می‌کنند به این علت است که از سختی‌ها واهمه دارند. همه مستندسازان باید در ابتدای راه تلاشی مضاعف داشته باشند تا در نهایت تبدیل به چهره‌ای شناخته شده شوند. بعد از آن دیگر کار تا حدی راحت خواهد شد و پیشنهادهای متنوع و بیشتری خواهند داشت.
لایق زاده خاطرنشان کرد: سال‌ها پیش درباره کودکانی که برای عبور از رودخانه با وسیله‌ای به نام گرگر انگشتان‌شان قطع می‌شد فیلمی به نام گاودانه ساختم و مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی از من حمایت کرد و این فیلم را خریداری کرد. حمایت مرکز گسترش باعث شد این فیلم و کارهای بعدی‌ام دیده شوند و در حرفه‌ام پیشرفت کنم.
