محمدرضا ورزی کارگردان، فیلمنامهنویس و تهیهکننده سینما و تلویزیون درباره زبان طراحی لباس فیلمها گفت: لباس پیامدار فرهنگ است و در اقوام مختلف ایرانی حرف مهمی برای گفتن دارد. از لباس شخصیت میتوان با خصوصیات روحی و اخلاقی وی آشنا شد. از عکسها، نقاشیهایی که در کتابهای تاریخی از لباسها موجود است برای طراحی لباس فیلمهای تاریخی بهره میگیریم. هم چنین از نقوش تخت جمشید، کتیبهها از منابع ما برای طراحی لباس استفاده میکنیم.
وی افزود: در فیلمهای تاریخی یکی از مسائلی که به آن توجه بی شمار دارم طراحی لباس و معماری صحنه است. خودم روی طراحی لباس و آکسسوار کار پژوهشی انجام داده ام و دورههای مختلف تاریخ معاصر مسلط هستم و تعامل زیادی با طراح لباس دارم. نکتهای که برایم بسیار اهمیت دارد این است که اگر از مدل خاصی برای لباس یک دوره تاریخی استفاده کرده ام حتما باید آن لباس سندیت داشته باشد و چیزی من در آوردی نباشد. هیچ وقت در انتخاب رنگ، جنس پارچه خساست به خرج ندادیم.
ورزی همچنین از فرهنگ سازی با کمک طراحی لباسهای تاریخی گفت و توضیح داد: مردم از این طریق میفهمند که ما دارای چه فرهنگ غنیای در زمینه تولید و طراحی لباس بوده ایم. دوران صفویه و قاجاریه از لحاظ کیفیت پارچه بافی و طراحی لباس بهترین دوران لباس ایرانی بود. لباس بسیار زیبای ایرانی در اواخر دوره ناصری به دلیل ورود فرهنگ انگلیسی به سمت منسوخ شدن رفت. عمده لباسهایی که امروزه میپوشیم به دلیل بی توجهی سردمداران به این مقوله است و لباس غربی پوشیدن را نشانه فرهیختگی دانستند. مثلا ترمه ایرانی به این زیبایی و تنوع در رنگها را از کجا میتوان یافت. پارچه ایرانی نقش و نگار مختلف در رنگهای متنوع ارائه میکند در حالی که لباسهای غربی فقط برشهای مختلف تنوع ایجاد میکند.
وی هم چنین دلیل جدایی از فرهنگ لباس ایرانی را بیان کرد و گفت: دلیل جدایی از فرهنگی ایرانی این است که جوان ایرانی در محاصره فرهنگ مد غربی احاطه شده است و تصورش این است که اگر آن گونه لباس بپوشد مورد تمسخر قرار میگیرد. باید از دوران مدرسه در طراحی لباس فرم مدارس به این سمت رفت. اولین چیزی که میتوان با طراحی لباس ایرانی به مخاطب انتقال داد تقویت حس غرور ملی است. ایران سرزمینی است که مردمش به ملیتشان اهمیت زیادی میدهند و چرا نباید لباسهای ایرانی مانند جلیقه ترمه و پاپیچ وجود نداشته باشد.
ورزی در پایان افزود: تولید فیلم و سینمای تاریخی تنها آگاهی میدهد، اما جامعه را به سمت استفاده از لباس ایرانی سوق نمیدهد. فرهنگ سازی برای استفاده از این لباسها دست آموزش و پرورش با استفاده از لباس فرم مدرسه با طراحی ایرانی و حمایت مادی دولت است. در دانشگاه نمیتوان این کار را انجام داد، چون به استفاده از لباس غربی عادت میکند. همچنین میتوان درفیلمهای سینمایی از لباسهایی با المانهای ایرانی بهره گرفت و جشنوارههایی برای طراحی لباسهای ایرانی برای انسان مدرن استفاده کرد.