رضا رشیدپور پس از برنامه «اتفاق» که سال گذشته همزمان با شیوع ویروس کرونا تولید و پخش خود را آغاز کرد، با مسابقه اطلاعات عمومی «سیم آخر» به تلویزیون بازگشته است. تا به حال چهار قسمت از این مسابقه روی آنتن رفته و طبق آن چه در این قسمت‌ها دیده‌ایم، می‌توان گفت رضا رشیدپور با «سیم آخر» نسبت به «اتفاق» حضور موفق‌تری در تلویزیون داشته است.
در این مطلب کیفیت اجرای رشیدپور و ساختار مسابقه را بررسی کرده‌ایم.
فضای پرهیجان «سیم آخر»
طبیعتا یک مسابقه اطلاعات عمومی با مسابقات دیگر که شرکت‌کنندگان باید متناسب با ساختار مسابقه کارهایی را انجام دهند و از مراحل آن گذر کنند، متفاوت است و فضای یکنواخت‌تری دارد، اما ساختار «سیم آخر» که نسخه ایرانیزه‌شده یک مسابقه جهانی است، به شکلی طراحی شده که فضای پرهیجانی دارد. شرکت‌کنندگان باید در کمتر از یک دقیقه از میان پاسخ‌ها، گزینه‌های درست را انتخاب کنند. هر گزینه با رنگ خاصی مشخص شده و سیم مربوط به پاسخ درست با همان رنگ باید قطع شود تا بمب منفجر نشود. یک خطای جزئی در انتخاب رنگ‌ها یا درک سوال باعث می‌شود یکی از بمب‌ها منفجر شود و امتیاز آن از دست برود.
جایزه‌ای برای آگاهی و آموزش
شرکت‌کنندگان در مسابقه « سیم آخر »، باید به سوالات پاسخ درست بدهند و هفت بمب را خنثی کنند. هر بمبی که خنثی می‌شود، امتیاز و مبلغی به شرکت‌کنندگان تعلق می‌گیرد و هرچه تعداد بمب‌های بیشتری خنثی شود این مبلغ بیشتر می‌شود. اگر بمب هفتم که همان بمب طلایی است خنثی شود، امتیاز شرکت‌کنندگان 4 برابر و مبلغ بیشتری به آن‌ها اهدا می‌شود، در غیر این صورت امتیازات تقسیم بر 2 و مبلغ جایزه نصف خواهد شد. هدف مسابقه «سیم آخر» افزایش اطلاعات و آگاهی در زمینه‌های مختلف مانند ادبیات، جغرافیا، هنر و شیمی است، بنابراین متناسب با هدف و رویکرد مسابقه، جایزه نقدی پرداخت نمی‌شود و شرکت‌کنندگان باید این جایزه را برای آموزش یا تحصیل خود هزینه کنند.
انفجار بمب آبرنگی
هیجان‌انگیزترین بخش مسابقه «سیم آخر» لحظه‌ای است که شرکت‌کننده درباره درست بودن یکی از پاسخ‌ها مردد است و انتظار منفجر شدن بمب را می‌کشد، بنابراین باید اتفاق جالب و پرهیجانی در لحظه ترکیدن بمب بیفتد. این اتفاق در «سیم آخر» پاشیدن آبرنگ روی شرکت‌کننده‌ای است که مقابل بمب ایستاده است. رنگی شدن صورت و لباس شرکت‌کننده و عکس‌العمل آن‌ها اتفاق بامزه و جالبی است، اما این اتفاق ساده کم‌کم جذابیت اش را برای مخاطب از دست خواهد داد و تکراری خواهد شد، بنابراین منفجر شدن بمب به اتفاقات متنوع‌تر و غیرقابل پیش‌بینی‌تری احتیاج دارد. اجرای متفاوت رضا رشیدپور رضا رشیدپور معمولا با اجرای برنامه‌های گفت‌وگومحور در تلویزیون دیده شده است و یک مسابقه سبک اجرای متفاوتی را می‌طلبد. او در این مسابقه که یکی از مهم‌ترین اهداف آن سرگرم کردن مخاطب است، ارتباط خوبی با شرکت‌کنندگان برقرار و سعی می‌کند با شوخی‌های مختلف خود، به آن‌ها نزدیک شود و به جذابیت مسابقه کمک کند. از آن جایی که سرعت و دقت در مسابقه «بمب» اهمیت زیادی دارند، رشیدپور تلاش می‌کند هنگام پاسخ دادن شرکت‌کنندگان به سوالات، با ترفندهای خود مانند القا کردن این حس که پاسخ غلطی به سوال داده شده و بمب منفجر خواهد شد، راهنمایی‌های غیرمستقیم یا حتی گاهی ایجاد شک در ذهن شرکت‌کننده درباره پاسخ‌هایش، هیجان مسابقه را بالا ببرد. رضا رشیدپور در این برنامه که فضای هیجانی و مفرحی دارد، از اجرای رسمی و البته نه خشک و جدی خود در برنامه‌های دیگر فاصله گرفته و تجربه جدیدی را پشت سر گذاشته است.
«سیم آخر» در حضور تماشاگران
پس از شیوع ویروس کرونا، یکی از مواردی که در برنامه‌های مختلف مورد توجه قرار می‌گیرد، رعایت پروتکل‌های بهداشتی و حضور تماشاچیان در استودیو است. بسیاری از برنامه‌ها به دلیل خطر انتقال ویروس کرونا، ناچار به حذف تماشاگران شدند و تغییراتی در برنامه‌ها اتفاق افتاد، اما مسابقه «سیم آخر» با حضور تماشاچیان ضبط شده است. هرچند که تعداد تماشاگران زیاد نیست و محدود است، اما در شرایطی که حضار جز تشویق شرکت‌کنندگان نقش ویژه‌ای در مسابقه ندارند، چه لزومی دارد که از حضور مردم و احتمالا خانواده شرکت‌کنندگان در استودیو استفاده شود. علاوه بر این، رضا رشیدپور و شرکت‌کنندگان مسابقه هم فاصله کمی از یکدیگر دارند.
